Splatoon 3 [Switch Review]

Τι μπορείς να περιμένεις από ένα ΜΜΟ παιχνίδι στην τρίτη του συνέχεια; Τι μπορεί να αλλάξει τόσο που να αξίζει να το αγοράσεις, πέρα φυσικά από το κλείσιμο των server του προηγούμενου ή απλά την μετακόμιση των περισσότερων παιχτών στο επόμενο; Κάτι πρέπει να αλλάξει, τόσο όσο έστω, ώστε να νοιώσεις πως αξίζει να δώσεις τα χρήματα και τον χρόνο σου. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η σκέψη απασχολεί το μυαλό μου, έχει συμβεί ξανά με το Mario Kart 8 και φυσικά με το Super Smash Bros. Brawl, αμφότερα παιχνίδια που έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο εξέλιξης που αναπόφευκτα αναρωτιέσαι “τι καλύτερο μπορούν να αναπτύξουν;”. Όταν μάλιστα πρόκειται για κυκλοφορία στο ίδιο σύστημα περιορίζεται πολύ η εξέλιξη έστω στο κομμάτι των γραφικών.

Όμως…μιλάμε για Nintendo και όπου Nintendo μιλάμε για ουσιαστική εξέλιξη και προσοχή στην λεπτομέρεια πολλές φορές τόσο στοχευμένη που με την πρώτη ματιά δεν μπορείς να την καταλάβεις και εκεί είναι η παγίδα. Πρέπει να δώσεις λίγο χρόνο και τότε ίσως δεις πως δεν είναι όλα ίδια, δεν άλλαξε απλά ο αριθμός στον τίτλο. Τα κατάφερε αυτήν την φορά; Πιστεύω πως τα κατάφερε και θα προσπαθήσω με αυτό το κείμενο να πείσω όποιον έχει αμφιβολίες αλλά και να προσκαλέσω νέους παίχτες οι οποίοι ίσως μπερδεμένοι από το gameplay του παιχνιδιού κινδυνεύουν να το προσπεράσουν.

Έχουν περάσει 7 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση των Inklings στο WiiU στο οποίο παρά τις χαμηλές πωλήσεις της κονσόλας από την πρώτη στιγμή έκανε αίσθηση τόσο λόγω του gameplay όσο και λόγω του cool στυλ του (το λέμε ακόμα αυτό ή είμαι boomer;). Ένα ομαδικό shooter, προοπτικής τρίτου προσώπου, με πρωταγωνιστές ανθρωπόμορφα καλαμάρια και ένα πρωτάθλημα σε μια μεταποκαλυπτικη κατάσταση όπου η νίκη δεν έρχεται απλά σκοτώνοντας τους αντιπάλους αλλά προσπαθείς με όπλα που ρίχνουν χρώμα αντί για σφαίρες να βάψεις με το χρώμα της ομάδας σου και να καταφέρεις να κρατήσεις έτσι το μεγαλύτερο μέρος της πίστας. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι καθώς πρέπει την ίδια στιγμή να αποτρέπεις τους αντίπαλους από το να κάνουν το ίδιο, ακούγεται διασκεδαστικό και αυτό είναι μόνο το ένα mode παιχνιδιού! Μόλις 2 χρόνια μετά στο Switch αυτήν την φορά ακολούθησε το Splatoon 2 και το franchise απογειώθηκε. Κάθε φορά η Nintendo έβαζε κάτι καινούργιο στην συνταγή χωρίς όμως να αλλάζει τον πυρήνα του gameplay.

Αρκετά όμως με τις σκέψεις μου και την αναδρομή στο παρελθόν. Είμαστε στο 2022 και το Splatoon 3 μόλις κυκλοφόρησε!

Το παιχνίδι ξεκινάει προβλεπόμενα, με την δημιουργία χαρακτήρα. Αυτήν την φορά υπάρχουν περισσότερες επιλογές σε κουρέματα και χρώματα ματιών και επιπλέον δίνεται η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε Inkling και Octoling και περα από τον χαρακτήρα, για πρώτη φορά, επιλέγεις και έναν βοηθητικό χαρακτήρα, τον Smallfry. Μετά από ένα γρήγορο tutorial επιβιβάζεσαι στο τρένο για την Splatsville, την πόλη που εξυπηρετεί σαν hub του παιχνιδιού και από οπού έχεις πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα modes, τα καταστήματα και αλληλεπιδράς σε έναν βαθμό με άλλους παίχτες, αν και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα δεν πρόκειται για ουσιαστική αλληλεπίδραση καθώς οι άλλοι παίχτες είναι απλά “κούκλες”, βλέπεις δηλαδή απλά τους χαρακτήρες τους, τον εξοπλισμό τους και στην ουσία πρόκειται για μια προσπάθεια να δοθεί ζωή στην Splatsville. Ότι γινόταν και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Η Splatsville πάντως λειτουργεί άψογα ως hub και αν και περιορισμένη ως προς το μέγεθός της δίνει μια άποψη της καθημερινότητας και προσφέρει λίγη εξερεύνηση, υπάρχουν λεπτομέρειες που την κάνουν να αξίζει αρκετά ώστε να κάνεις μια βόλτα πριν μπεις για αγώνα. Όταν δε ξεκινάνε οι προετοιμασίες για κάποιο Splatfest (φεστιβάλ στα οποία όλοι διαλέγουμε πλευρά, επίπεδου προτιμάς κέτσαπ ή μαγιονέζα και μάχεσαι πλέον για την ομάδα που επέλεξες στο Splatfest κερδίζοντας έξτρα πόντους αν η ομάδα κερδίσει το φεστιβάλ) τότε η πόλη “χορεύει” στους ρυθμούς του, κυριολεκτικά μεταμορφώνεται. Για τους “τεμπέληδες” υπάρχει και επιλογή να πάνε οπού θέλουν μέσω του μενού, φυσικά.

Σημαντικό ρόλο παίζει ο εξοπλισμός του παίχτη τόσο σε όπλα όσο και σε ρούχα. Υπάρχει
κατάστημα για κάθε τι από αυτά όπως και κατάστημα που πουλάει αντικείμενα για να
διακοσμήσεις τον φωριαμό σου (δεν καταλαβαίνω την χρησιμότητα). Όπλα μικρής, μεγάλης
εμβέλειας, άλλα κάνουν περισσότερη ζημιά, άλλα πυροβολούν πιο γρήγορα. Όλα βγαλμένα
από την φαντασία μικρού παιδιού. Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας εδώ, κάθε ένα ταιριάζει
σε κάποιον άλλον και το στυλ που του αρέσει να παίζει. Εξοπλισμός για το κεφάλι, το σώμα
όπως και παπούτσια που μπορείς να αγοράσεις σίγουρα παίζουν ρόλο στην εμφάνιση αλλά
ανάλογα με τα αστέρια (και φυσικά την τιμή) του κάθε κομματιού σου δίνεται η
δυνατότητα να ξεκλειδώσεις δυνάμεις όπως ταχύτερο κολύμπι, πιο γρήγορο γέμισμα
χρώματος και πολλά πολλά άλλα.

Παραπάνω περιέγραψα το βασικό mode του παιχνιδιού, το Turf wars, όμως υπάρχουν αρκετά άλλα διαθέσιμα το κάθε ένα διαφορετικό τόσο ως προς το τι πρέπει να κάνεις όσο και στην στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα και αυτό συμπεριλαμβάνει και την επιλογή του κατάλληλου όπλου, βλέπεις δεν είναι πάντα το ζητούμενο να καλύψεις με τα χρώματα σου την πίστα.

Για να τα πάρουμε όλα από την αρχή όμως, ας πω δυο λόγια για το single player κομμάτι του τίτλου, διότι όχι μόνο υπάρχει βελτιωμένο σε σχέση με τα προηγούμενα Splatoon αλλά αποτελεί και μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τους λιγότερο έμπειρους έτσι ώστε να δαμάσουν τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Δεν θα έλεγα πως είναι τύπου tutorial καθώς η διάρκεια του είναι αρκετά μεγάλη αλλά περισσότερο ένας διαγωνισμός δεξιοτήτων. Για ακόμα μια φορά συναντάς τον Cap’n Cuttlefish, θα τον βρεις εύκολα σε έναν υπόνομο στην Splatville o οποίος είναι πεπεισμένος πως οι Octarians έκλεψαν ξανά το Great Zapfish το οποίο ηλεκτροδοτεί την Splatville. Ο αρχηγός των Octarians, ο DJ Octavio τα αρνείται όλα, αλλά εδω εισαι εσυ, ο Agent 3 μαζί με τις Agent 1 (Callie) και 2 (Marie) από το πρώτο παιχνίδι σε έναν υπόγειο κόσμο μολυσμένο από κάτι που μοιάζει με γούνα, στην Alterna να προσπαθείς να βγάλεις άκρη. Με βοηθό το Smallfry αναλαμβάνεις αποστολές απλωμένες σε 6 περιοχές, καθαρίζοντας την γούνα και ανοίγοντας τον δρόμο με αντίτιμο αυγά που κερδίζεις νικώντας. Θα πρότεινα σε όλους να παίξουν το single player κομμάτι, δεν θα το μετανιώσει κανείς, μην ψαρώσει κανείς από τα review που το υποβαθμίζουν σε απλό tutorial.

Επιστροφή στο online κομμάτι λοιπόν, έγραψα ήδη για το Turf Wars, το βασικό mode του παιχνιδιού αλλά υπάρχει ζουμί εδώ και σκοπεύω να είμαι αναλυτικός.

Tricolor Turf War, μια εντελώς φρέσκια πινελιά αλλά δυστυχώς η Nintendo την περιορίζει
εμφανίζοντας το mode αυτό μόνο κατά την διάρκεια των Splatfest και μάλιστα μετά το
πέρας του μισού event. Ισχύει ότι και στο «απλό» Turf Wars με την διαφορά πως
συμμετέχουν 3 ομάδες η μία εκ των οποίων έχει 4 παίχτες και οι άλλες δύο από 2. Αυτό
αλλάζει αρκετά τα πράγματα.

Salmon Run, η επιστροφή. Για εμένα η πιο ουσιαστική βελτίωση και μάλιστα βελτιώνοντας…τίποτα! Απλά το mode αυτό είναι πλέον διαθέσιμο 24/7 σπάζοντας έτσι το απογοητευτικό για εμένα πρόγραμμα που ίσχυε στο Splatoon 2. Στο Salmon Run η Grizzco σε προσλαμβάνει για να μπεις σε μαχη μαζί με άλλους 3 απέναντι σε ορδές Salmonids με στόχο να μαζέψει από κοινού η ομάδα χρυσά αυγά. Οι νίκες εξασφαλίζουν χρήματα, αλλά και αλλά χρήσιμα αντικείμενα όπως έξτρα ικανότητες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις στον εξοπλισμό σου.

Anarchy Battles ή αλλιώς όπως τις είχαμε συνηθίσει, Ranked Battles. Πεντάλεπτες μάχες αυτήν την φορά σε αντίθεση με τα 3 λεπτά του Turf Wars σε δύο εκδοχές, την open όπου παίζεις έναν αγώνα 4 εναντίων 4 και την Series όπου παίζεις πρέπει να κερδίσεις σε 5 αγώνες πριν χάσεις σε 3. Σε αυτό το mode δεν μπορείς να παίξεις με φίλους σου. Και στην open όπως και στην series πληρώνεις με
Battle points την είσοδο σου με το πόσο που πληρώνεις αλλά την ανταμοιβή σου να
εξαρτάται από το rank σου. Αν είσαι τόσο δυνατός και φτάσεις στα κορυφαία rank τότε τα
Anarchy Battle τα αντικαθιστά το Rank Up battle όπου πρέπει να κάνεις 3 νίκες πριν χάσεις
3 φορές. Να είμαι ειλικρινής δεν έχω φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Πέρα από όλα αυτά τα
τεχνικά όμως οι μάχες που δίνεις εδώ δεν έχουν καμία σχέση με το Turf Wars. Υπάρχουν 4
διαθέσιμα mode (υπόmode, δεν ξέρω πως να το ορίσω) και κάθε ένα απαιτεί διαφορετική
προσέγγιση.

Splat Zones. H ομάδα σου πρέπει να βάψει με τα χρώματα της ένα συγκεκριμένο σημείο
στον χάρτη και να το υπερασπιστεί για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μπορεί.

Tower Control. Ένας παίχτης από κάποια ομάδα πρέπει να πάρει τον έλεγχο ενός πύργου
που κινείται όσο υπάρχει ο παίχτης πάνω με στόχο να φτάσει στην βάση των αντιπάλων.

Rainmaker. Πρόκειται για ένα όπλο το οποίο κουβαλάει ένας παίχτης της ομάδας και με την
βοήθεια τον υπολοίπων πρέπει να το φτάσει σε ένα προκαθορισμένο σημείο στον χάρτη.

Clam Blitz. Οι παίχτες πρέπει να μαζέψουν αχιβάδες, οι οποίες είναι διασκορπισμένες στον
χάρτη και τις βάλουν «καλάθι» σε αυτήν την πρωτότυπη εκδοχή του μπάσκετ ή ράγκμπι δεν
έχω καταλήξει ακόμα.

Όπως είναι προφανές στις Anarchy Battles δεν παίζει τόσο ρόλο η έκταση που θα βάψει η
ομάδα σου.

Λίγο πριν το τέλος του κειμένου θέλω να αναφέρω ένα τελευταίο mode το οποίο θα ήταν
καλή ιδέα για παιχνίδι κινητού αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το έβαλαν στο κυρίως παιχνίδι.
Και το όνομα αυτού, Tableturf battle. Πρόκειται για μια 1vs1 εκδοχή του Turf Battles αλλά
με κάρτες οι οποίες απεικονίζουν διαφορά σχήματα (θυμίζουν tetris) και τις οποίες πρέπει
να χωρέσεις στο ταμπλό και να πιάσεις περισσότερο χώρο από τον αντίπαλο σου.
Υποτίθεται μάλιστα πως περιμένουμε στο μέλλον και update που θα προσθέτει online στο
συγκεκριμένο mode.

Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την CD Media για την ευγενική και έγκαιρη παραχώρηση κωδικού για τις ανάγκες του παρόντος review!