- [Φήμη] Νέες λεπτομέρειες για τα μαγνητικά Joy Con και το dock του Switch 2 - 20 Δεκεμβρίου 2024
- Διαθέσιμη η ετήσια ανασκόπηση χρηστών για το 2024 – Δείτε την δική σας! - 20 Δεκεμβρίου 2024
- Έρχεται το Bubble Ghost Remake στο Switch - 20 Δεκεμβρίου 2024
Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση του δεύτερου μέρους του άρθρου του φίλου μας Γιώργου Γυφτόπουλου!
Βρίσκω την μάσκα που θέλω την φοράω και βγαίνω έξω. Μόνο που αυτή την φορά η μάσκα δεν φαίνεται. Έχει την ίδια εικόνα με το πρόσωπό μου και η επιρροή της καθρεφτίζεται στην συμπεριφορά μου. Διαλέγουμε τις μάσκες μας προσεκτικά, μάσκες που μας βοηθούν να ανταπεξέλθουμε σε δύσκολες καταστάσεις, να μας γλιτώσουν χρόνο.
Αυτή είναι μια υγιής χρήση των μασκών, πρέπει να το παραδεχτώ.
Όμως τι γίνεται όταν έχουμε ανάγκη αυτές τις μάσκες για να επιβιώσουμε; Τι συμβαίνει όταν φοράμε τις καλοσχηματισμένες μάσκες μας για να μπορέσουμε να μείνουμε ζωντανοί; Είναι πολύ εύκολο να φτάσουμε να εξαρτηθούμε από τις μάσκες μας, ξεχνώντας έτσι ποιοι είμαστε πραγματικά…
Και πόσο κουραστικό είναι! Να χρειάζεται να φοράς κάθε μέρα μια μάσκα, ώστε να μπορέσεις να αντέξεις, να επιλέγεις ποια είναι καλύτερη για την κατάσταση που την θες, να μην μπερδευτείς ή να μπερδέψεις αυτούς γύρω σου. Να γνωρίζεις ανθρώπους, και να βλέπουν την μάσκα που φοράς και όχι εσένα. Σε ξέρουν πραγματικά; Σε ξέρεις πραγματικά; Πόσο καιρό είσαι ικανός να το κάνεις αυτό, χωρίς να κουραστείς; Ένα πράγμα ξέρω σίγουρα.
Κουραζόμαστε.
Και τότε θα πρέπει να ψάξουμε κάτω από τις μάσκες, βαθιά μέσα μας για να μπορέσουμε να διακρίνουμε από τι είμαστε φτιαγμένοι. Να το αγγίξουμε και να το φέρουμε ξανά στην επιφάνεια. Είναι ένα επίπονο ταξίδι. Οι άνθρωποι που μας γνωρίζουν με τις μάσκες, δεν θα μας αναγνωρίζουν πια. Θα ψάχνουν να βρουν αυτό που ξέρουν, μα αυτό δεν θα είναι πια εδώ (και δεν γίνεται να τους κατηγορήσουμε, σωστά;).
«Έχεις αλλάξει»
«Δεν είσαι εσύ αυτός που ξέρω, όχι πια»
Αυτό είναι το θέμα όμως. Αυτός είμαι εγώ. Απλώς δεν το ήξερα πριν.
Στο παιχνίδι που ανέφερα προηγουμένως, ο ήρωας καλείται να περάσει πολλές περιπέτειες και αποστολές που δοκιμάζουν την ίδια του την ζωή, ώστε να φτάσει στο τέλος. Να γίνει αυτός που ήταν.
Αυτό συμβαίνει και με μας. Χρειάζεται να περάσουμε αρκετά ώστε να μπορέσουμε να αφαιρέσουμε τις μάσκες μας και, όπως και ο ήρωας, να τις χρησιμοποιούμε μόνο όταν τις χρειαζόμαστε, χωρίς να ξεχνάμε ποιοι είμαστε.
Χρειάζεται να βρούμε, να αγκαλιάσουμε και να υποστηρίξουμε αυτό που είμαστε. Είναι το μόνο που έχουμε αληθινά.
Εμάς.
Στο παιχνίδι ο ήρωας παίζει το “Song of Healing” για να επιστρέψει στην ανθρώπινη μορφή του (το τραγούδι της ίασης, που σε γιατρεύει)…
Ίαση. Χρειάζεται να γιατρευτεί για να φτάσει να γίνει αυτός που ήταν.
Από τι να γιατρευτούμε; Ποιες είναι οι πληγές μας που χρειάζονται φροντίδα;
Το παρελθόν μας… Η παιδική μας ηλικία…
Στιγμές στον χρόνο με τεράστια επιρροή πάνω μας, που όταν έγιναν δεν είχαμε το θάρρος ή την γνώση να τις διαχειριστούμε.
Μπορούμε να το κάνουμε, μόνο αν το θέλουμε. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Ο καθένας από εμάς έχει την ευκαιρία να παίξει το δικό του «τραγούδι της ίασης» και να αναπτυχθεί ξανά σε αυτό που είναι ή που μπορεί να φτάσει να γίνει.
«Σε βρήκε μεγάλο κακό, έτσι δεν είναι;»…
Ποιο είναι αυτό το κακό;
Να ζεις διαχωρισμένος και απομακρυσμένος από τον εαυτό σου.
Αυτό είναι ένα μεγάλο κακό, έτσι δεν είναι;
αφιερωμένο σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο
