[Review]: Sonic Lost World

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Το Sonic Lost World το αγόρασα αφού είδα πολλά video στο Internet καθώς ο μπλε σκαντζόχοιρος μας έχει συνηθίσει σε κάποια πολύ μέτρια -στην καλύτερη περίπτωση- παιχνίδια τελευταία και αφού άφησα η τιμή να πέσει εξαιρετικά χαμηλά ώστε να περιορίσω την πιθανότητα εγκεφαλικού επεισοδίου.

Από τα πρόσφατα Sonic μου άρεσε σχετικά το Secret Rings, αντιπάθησα σφόδρα τον Werehog και το Black Knight ενώ είδα με βλέμμα ελπίδας τα Colors και Generations. Το Sonic Lost World είχε μαζέψει σχετικά θετικές κριτικές και έτσι είπα να το δοκιμάσω λοιπόν.

Ωστόσο τα δικά μου συμπεράσματα είναι πολύ διαφορετικά.

Είναι δύσκολο ένα παιχνίδι να με φτάσει σε σημεία απελπισίας και ακόμη πιο δύσκολο να με αναγκάσει να το παρατήσω. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στο Sonic Lost World που τελικά πέτυχε και τα δύο.

Και εξηγούμαι: Αρχικά ο Sonic δεν τρέχει. Είτε παίζετε σε τρισδιάστατο περιβάλλον, είτε σε πίστες τύπου side scrolling η ιλλιγγιώδης ταχύτητα που συνόδευε παλιούς αλλά και νεότερους τίτλους δεν κάνει την εμφάνισή της ούτε ως guest star σε τηλεοπτική σαπουνόπερα.

-Τι εννοείς Βιρνα ότι ο Sonic δεν τρέχει;

-Αυτό που σου είπα Γιάγκο!

-Δεν καταλαβαίνω σου λέω, μίλα ξεκάθαρα!

Ξεκάθαρα λοιπόν σας αναφέρω ότι το animation είναι εκεί, τα ποδαράκια του Sonic κάνουν πολύ χαριτωμένα οχταράκια θυμίζοντας Αστερίξ ντοπαρισμένο με μαγικό ζωμό και ταυτόχρονα το σώμα του μπλε σκαντζόχοιρου παίρνει τη σωστή κλίση, εντούτοις είτε ο Super Mario με αστεράκι μόνος του, είτε πάνω σε Yoshi που έχει καταβροχθίσει καυτερή πιπεριά τον είναι ικανοί να τον προσπεράσουν άνετα. Το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα αισθητό  στις δισδιάστατες πίστες στις οποίες ο Sonic μένει καρφωμένος στην ίδια θέση της οθόνης, ανεξαρτήτως πόσο ζωηρά πατάτε το μοχλό κατεύθυνσης. Ουσιαστικά σε αυτές τις περιπτώσεις δίνεται η εικόνα μιας πίστας που σέρνεται προς τα αριστερά παρά μιας φυσικής κίνησης.  Όσοι είχατε παίξει WonderBoy στο παρελθόν θα καταλάβετε τι εννοώ.

Άρα ο Sonic δεν τρέχει και σε κάποιες περιπτώσεις δεν κινείται καν. Εντάξει, μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι είναι όλα αυτά κομμάτι του gameplay. Πράγματι, ο Sonic πηδά από πλατφόρμες σε πλατφόρμες σε πολλά σημεία του τίτλου, περισσότερα από κάποιους άλλους πρόσφατους. Με μια λέξη μπορούμε να πούμε ότι στο κομμάτι αυτό μένει μετεξεταστέος και συστήνω στους developers να παρακολουθήσουν σεμινάρια εκμάθησης level design από την Ακαδημία του χώρου, ήτοι την Big N.

Κάνεις άλμα και δεν μπορείς να υπολογίσεις που θα προσγειωθείς. Ούτε η κάμερα ούτε κυρίως η σκιά και το βάρος του Sonic σε βοηθούν. Πέφτετε σε κενό, σε καρφιά και σε εχθρούς χωρίς καμία αιτία.

Για να μη σχολιάσω τις μάχες σας με τα αφεντικά του παιχνιδιού. Απαράδεκτα. Είτε τα νικάτε σε δευτερόλεπτα γιατί το παιχνίδι δεν έχει τρόπο να αποτρέψει την επαναλαμβανόμενη επίθεση σε αυτά, είτε μπορεί να χάσετε πάμπολα λεπτά γιατί δε θα κατανοήσετε πως πρέπει να τους χτυπήσετε.

Τα παιχνίδια πλατφόρμας δεν πρέπει να είναι πυρηνική φυσική. Είναι απαραίτητο να σου δηλώνουν ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνεις ώστε απλώς να προσπαθείς μέχρι να το πετύχεις.

Δεν είναι λογικό ο Sonic να έχει τρεις διαφορετικές επιθέσεις για να νικά εχθρούς και να πρέπει κάθε φορά να μυρίσει ο παίκτης τα νύχια του για να βρει το λόγο που κάτι, κάπως, κάποτε δε λειτούργησε.

Ακόμη και το μεγαλύτερο ατού του τίτλου που είναι οι κυλινδρικές πίστες καταντούν πολύ γρήγορα κουραστικές. Ο λόγος είναι ότι γυρίζεις γύρω-γύρω συνέχεια για να βρεις όλα τα μυστικά του τίτλου και ενώ στην αρχή θα το βρεις διασκεδαστικό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δε θα δίνεις σημασία και απλώς θα θες να δεις τον Sonic να τρέχει…  εμ συγγνώμη να κάνει jogging ήθελα να πω. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες νέες τεχνικές όπως το περπάτημα στους τοίχους για το οποίο δεν μπορείς να είσαι 100% βέβαιος ότι θα το πετύχεις. Η μόνη ίσως χρήσιμη νέα προσθήκη είναι το παρκούρ υπό την έννοια ότι ο Sonic αν βρει φυσικό εμπόδιο θα σκαρφαλώσει πάνω του και θα το προσπεράσει αντί να σταματήσει και να πρέπει να ξεκινήσετε εκ νέου από την αρχή.

Περαιτέρω,  ο τίτλος έχει κάποια ακατανόητα έξτρα, απαράδεκτα κακή χρήση των wisps του Colors και της οθόνης αφής ενώ κάποιες πίστες είναι κυμαίνονται από το κακόγουστο ως το αδιάφορο.

Στον τομέα απεικόνισης το παιχνίδι είναι ωραίο τουλάχιστον. Χαριτωμένα χρώματα και όμορφα τρισδιάστατα μοντέλα πλαισιώνουν μια σε γενικές γραμμές ομαλή κίνηση από άποψη καρέ με τις εδώ και εκεί βυθίσεις στα 30 και κάτω να κάνουν την εμφάνισή τους ευτυχώς σε περιορισμένο βαθμό. Ωστόσο, η πλοκή είναι εκνευριστική, άνευρη και στο κάτω-κάτω άχρηστη.

Τα παιχνίδια πλατφόρμας δε χρειάζονται voice acting και λογική. Ενα σωστό gameplay ζητάνε, μαγευτικούς κόσμους και ακριβή χειρισμό κύριε Sonic.

[wp-review id=””]