- [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
- [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
- [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023
Tα τελευταία χρόνια, η προσωπική μου εμπειρία σε κάθε ανακοίνωση για παιχνίδι Pokémon ακολουθεί την εξής ροή: προσδοκίες για τις καινοτομίεςà ενθουσιασμός με κάθε νέο τρέιλερà κορύφωση αδημονίας πριν την κυκλοφορία και μετά… προσγείωση. Το αν είναι ομαλή η προσγείωση εξαρτάται από το κατά πόσο πετυχαίνει σε όλους τους νέους μηχανισμούς και στο αν διατηρεί τη φρενίτιδα της σειράς. Το ζήτημα συγκεκριμένα με τα νέα Pokémon Scarlet και Violet είναι ότι έμοιαζαν να έχουν στόχο να αγγίξουν τον ουρανό. Το πρώτο Pokémon παιχνίδι ανοιχτού κόσμου όπου θα μπορείς να κάνεις ό,τι θες και όταν το θες, Online multiplayer, άρωμα Ισπανίας, μάχες σε Γυμναστήρια, μάχες με εκπαιδευτές, κατασκευή αντικειμένων από υλικά, τρεις ιστορίες/αποστολές, διαδικτυακό παιχνίδι και τρία αξιολάτρευτα αρχικά Pokémon: Quaxly, Sprigatito και Fuecoco. Επί της ουσίας, υποσχέθηκαν να μας παραδώσουν αυτό που θέλαμε πάντα και μια εξέλιξη του πολύ καλού Pokémon Legends: Arceus. Με τέτοια βέλη στη φαρέτρα τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είστε φοιτητής της Ακαδημίας Naranja ή Uva αναλόγως αν παίζετε την Scarlet ή Violet αντίστοιχα και σύντομα ξεκινάτε το Κυνήγι του Θησαυρού όπου ο στόχος δεν είναι να βρείτε κάτι συγκεκριμένο, αλλά αυτό που πραγματικά σας ταιριάζει. Παίρνετε με το καλημέρα σχεδόν -μιας και το εισαγωγικό και εκπαιδευτικό κομμάτι είναι σύντομο- τις τρεις αποστολές σας: να νικήσετε όλα τα Γυμναστήρια και να γίνεται ο δυνατότερος εκπαιδευτής, να κατατροπώσετε την άτακτη ομάδα Star και να βρείτε τα Herba Mystica που τα φυλάνε τα Pokémon Τιτάνες. Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε με οποιαδήποτε σειρά επιθυμείτε και το παιχνίδι δε θα σας σταματήσει. Αν πάλι δεν ενδιαφέρεστε άμεσα για αυτά, μπορείτε να περιπλανηθείτε ΠΑΝΤΟΥ και να προσπαθήσετε να τα πιάσετε όλα. Ο τίτλος πραγματικά είναι μια μεγάλη Άγρια Περιοχή (σ.σ. όρος που χρησιμοποιήθηκε στα Pokémon Sword/Shield για να ερμηνεύσει μεγάλες περιοχές γεμάτες Pokémon), πλούσια σε τοπία κάθε λογής και σε αντίθεση με το Arceus, υπάρχουν πόλεις να περιηγηθείτε και εκπαιδευτές να παλέψετε. Η προσφερόμενη πλοκή και οι χαρακτήρες δεν αποκλίνουν από τη νόρμα ενός παιχνιδιού Pokémon, δηλαδή δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα, η ιδέα της Ακαδημίας χρησιμοποιείται τόσο λίγο και τόσο πρόχειρα, που και να μην υπήρχε, θα είχε το αυτό αποτέλεσμα. Το θετικό ωστόσο είναι ότι όλα αυτά δεν μας απασχολούν πλέον στον ίδιο βαθμό όπως παλιά, κυρίως γιατί παίζουμε όπως θέλουμε και ακολουθούμε την πορεία που εμείς σχεδιάζουμε. Κάτι σαν το Breath of the Wild, στο πιο φτωχό του βεβαίως, βεβαίως.
Πριν μπω στα του πώς παίζεται το παιχνίδι θα ήθελα ευθύς εξαρχής να δηλώσω υποστηρικτής των αλλαγών που έφερε το Pokémon Legends: Arceus και κατά συνέπεια θα συγκρίνω αναπόφευκτα τους νέους τίτλους με αυτό. Εξάλλου, μιλάμε για την ίδια σειρά και για διαφορά μόλις 10 μηνών από τις κυκλοφορίες τους. Για εσάς που θα θέλατε να θυμηθείτε τα υπέρ και τα κατά του Arceus, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το review μας εδώ. Θα ήθελα επίσης να ξεκινήσω με τα αρνητικά των καινούργιων τίτλων: το πρώτο πράγμα που δεν μου άρεσε είναι ότι δεν μπορείτε να πιάσετε άγρια Pokémon χωρίς μάχη, αναγκαστικά λοιπόν αγγίζετε ένα τερατάκι και μπλέκεστε σε μάχη μαζί του ώστε να το αποδυναμώσετε και να το αιχμαλωτίσετε. Σε αυτό το σημείο, στη μάχη δηλαδή, βρίσκω άλλα δύο πισωγυρίσματα συγκριτικά με το Pokémon Legends: Arceus το ότι οι μάχες είναι πάλι αυστηρά σε γύρους: μια επίθεση δική μου και μια δική σου και πάντα 1 εναντίον 1. Σας άρεσε που στο Arceus κρυβόσασταν και πετούσατε pokéballs; Δεν μπορείτε να το κάνετε. Φοβόσασταν να επιτεθείτε σε Pokémon που κινούνταν σε ομάδες γιατί θα έπεφταν όλα πάνω σας; Τώρα κάντε ό,τι θέλετε, όσα Pokémon και να βρίσκονται γύρω από αυτό που παλεύετε, δεν πρόκειται να αναμειχθούν. Θα θέλατε να χρησιμοποιήσετε λίγο περισσότερα PP ώστε να νικήσετε ένα άγριο Pokémon πιο γρήγορα ή να μειώσετε τη δύναμη μιας επίθεσής σας για να το πιάσετε; Όχι πια. Η λίστα με τα πισωγυρίσματα μεγαλώνει αν αναλογιστούμε ότι πάλι έχουμε το Box που είναι διαθέσιμο για αλλαγή ομάδας οπουδήποτε (το οποίο δε βγάζει νόημα), στη τσάντα που χωράει τα πάντα χωρίς περιορισμό, στο μάζεμα τεχνουργημάτων και γενικά αντικειμένων φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι από το έδαφος που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Γιατί GameFreak;
Από τα όσα έχω αναφέρει ως τώρα γίνεται κατανοητό ότι τα νέα Scarlet/ Violet δε χτίζουν τόσο πάνω στο Legends Arceus όσο εκσυγχρονίζουν την παλιά συνταγή. Η επιλογή αυτή με βρίσκει ξεκάθαρα αντίθετο.
Για να μη βαρυγκομω άλλο ας καταπιαστούμε με το βασικό κατάλογο περιεχομένου που προσφέρουν οι τίτλοι: τις τρεις ιστορίες, τις οποίες όπως προείπαμε το παιχνίδι σας δίνει τη δυνατότητα να τις ολοκληρώσετε με όποια σειρά επιθυμείτε. Θέλετε να γίνετε ο δυνατότερος εκπαιδευτής; Δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε τα 8 και να νικήσετε τους αρχηγούς τους. Υπάρχει μια προϋπόθεση όμως για να μπορέσετε να προκαλέσετε τον κάθε γυμναστή: να κάνετε πρώτα μια αποστολή. Σε αντίθεση λοιπόν με τους τίτλους του παρελθόντος, δε νικάτε μια σειρά εκπαιδευτών πριν τον τελικό στόχο σας αλλά υποχρεούστε να κάνετε κάτι για αυτόν. Μπορεί να χρειαστεί να βρείτε στοιχεία για το καλύτερο φαγητό, να σπρώξετε μια μπάλα προς τη γραμμή τερματισμού, να κάνετε αεροβική, να μαζέψετε sunflora κ.λπ.. Και ναι, είναι τόσο ανούσια όσο παρουσιάστηκαν και όχι μόνο αυτό, τεχνικά δε λειτουργούν σωστά, ωστόσο θα σας μιλήσω αργότερα για αυτό τον τομέα. Σημασία έχει ότι η μάχη με το Γυμναστή δεν έχει την επική υπόσταση των Sword/ Shield ούτε θα σας κάνει να δεθείτε με τις μικρές ιστορίες τους. Το θετικό ωστόσο είναι ότι νικώντας κάθε Γυμναστήριο βρίσκεστε όλο και πιο κοντά στους Elite Four και ταυτόχρονα το παιχνίδι σάς επιβραβεύει κάνοντας επίπεδο ανά επίπεδο ευκολότερη την αιχμαλώτιση άγριων Pokémon, ενώ αυτά που έχετε στην ομάδα σας θα σας υπακούν.
Η επόμενη ιστορία είναι η άτακτη ομάδα Star. Πρόκειται για φοιτητές της Ακαδημίας, όπως και εσείς, που έχουν ξεστρατίσει και έχουν στήσει 5 βάσεις σε όλη τη Paldea. Ένα πρώτο αρνητικό στο σχεδιασμό που βρήκα εξαρχής είναι ότι σε αυτές τις περιοχές μπαίνετε μόνο από την κεντρική πύλη. Έστω ότι προσπαθήσετε να πηδήξετε από ψηλά και μέσα, το παιχνίδι σταματάει και σας εμφανίζει στην πόρτα αναφέροντας ότι πρέπει να το κάνετε σωστά. Αλλά τι είναι σωστό ή λάθος σε ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου Gamefreak; Θα έπρεπε να υπάρχει πρόσβαση από οπουδήποτε, ειδάλλως να σχεδιαστεί καλύτερα η περιοχή ώστε πραγματικά να μπορείτε να μπείτε μόνο από εκεί. Εν πάση περιπτώσει, έστω ότι μπαίνετε, πρέπει να προσπαθήσετε να νικήσετε όσα περισσότερα Pokémon της Star μπορείτε σε ένα περιορισμένο χρόνο. Όχι με τον κλασικό τρόπο. Εδώ μπαίνει η ικανότητα let’s go που έχετε. Με το πάτημα ενός κουμπιού το πρώτο Pokémon της ομάδας σας βγαίνει από την pokéball, σάς ακολουθεί και αυτομάτως μπλέκεται σε μάχες με τα υπόλοιπα. Το αποτέλεσμα των μαχών αποφασίζεται στο δευτερόλεπτο στην κυριολεξία και εξαρτάται από τη διαφορά επιπέδων του δικού σας συγκριτικά με των αντιπάλων και φυσικά τους τύπους και αδυναμίες. Μπορείτε να έχετε έξω ακόμη και 3 Pokémon και να τα βλέπετε να πηγαίνουν από σημείο σε σημείο και να κατατροπώνουν τα άλλα. Η εμπειρία που κερδίζει η ομάδα σας είναι σαφώς μικρότερη από αυτή που θα κερδίζατε σε μια κανονική μάχη οπότε ο λόγος που θα χρησιμοποιούσατε το let’s go εκτός της Star είναι για να συλλέξετε γρήγορα αντικείμενα και να προσπαθήσετε να βρείτε Shiny Pokémon. Ακολούθως, με το που νικήσετε όσα χρειάζεται, σειρά έχει το αφεντικό της Star που βγαίνει καβάλα σε ένα φανταχτερό αυτοκίνητο.
Τελευταία άφησα τα 5 Pokémon Τιτάνες. Ως σκέψη είναι κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τα Άλφα ή τα Ευγενή Pokémon του Arceus και δυστυχώς πολύ χειρότερα στην υλοποίηση. Επί της ουσίας πρόκειται για μια μεγαλύτερη σε μέγεθος και ελάχιστα διαφορετική μορφή ενός Pokémon που θα πρέπει να νικήσετε όπως και σε μια Raid μάχη αλλά πολύ ευκολότερα. Νικήστε το 2 φορές και θα κερδίσετε ιδιότητες για το Koraidon ή Miraidon σας. Οι ιδιότητες μπορεί να είναι σκαρφάλωμα στα βράχια, αιώρηση, κολύμπι, τρέξιμο και άλλα. Συνολικά είναι η πιο αδύναμη εμπειρία αλλά δίνει την καλύτερη κατ’ εμέ ανταμοιβή, καθώς με ένα αναβαθμισμένο θρυλικό θα μπορείτε ευκολότερα να διασχίσετε ολόκληρη την Paldea.
Όλα τα προαναφερθέντα προσφέρονται στο πακέτο του ανοιχτού κόσμου, το οποίο θα ακουγόταν σίγουρα μεγαλεπήβολο και θελκτικό, αν είχε υλοποιηθεί σωστά. Η Paldea ναι είναι ένας χάρτης που σας παρέχεται άμεσα να τον ανακαλύψετε όπως θέλετε, αλλά μοιάζει συρραμμένος και όχι φυσικός, η έρημος διαδέχεται την κοιλάδα, η κοιλάδα την τούνδρα χωρίς κάποια φαινομενική σύνδεση. Τα Pokémon μοιάζουν άψυχα, άσχετα με το περιβάλλον, δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, τα βουνά και οι λόφοι δε θα σας δώσουν την ευκαιρία να ατενίσετε το τοπίο και μερικά πλάσματα είναι τόσο μικρά που πραγματικά δε θα τα δείτε πριν φτάσετε ακριβώς δίπλα τους ή όταν κυριολεκτικά πέσετε πάνω τους. Κάποιες από αυτές τις αστοχίες αποτελούν απότοκα του τεχνικού τομέα και των επιλογών που έχουν γίνει στην παρουσίαση, κάποιες άλλες όμως καταδεικνύουν έλλειψη ταλέντου και σχεδιαστικής ικανότητας. Δυστυχώς.
Επιπλέον, οι νέες προσθήκες του παιχνιδιού φαίνονται κάπως μισοτελειωμένες. Ναι, μπορείτε να πάτε όπου θέλετε και να κάνετε ό,τι θέλετε με οποιαδήποτε σειρά, ωστόσο τα επίπεδα των εκπαιδευτών και Pokémon είναι προκαθορισμένα και δεν ακολουθούν τη δική σας πρόοδο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι δυνατό να βρεθείτε σε μια περιοχή που έχει πολύ υψηλή δυσκολία για τη στιγμή που θα την ανακαλύψετε, οπότε θα χρειαστεί να την αποφύγετε ή αντιστρόφως να είστε η περιοχή που θα βρεθείτε να είναι χαμηλότερου επιπέδου από σας. Τα περισσότερα RPG χρησιμοποιούν έναν αλγόριθμο που ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας παντού ανάλογα με το δικό σας ούτως ώστε πάντα μα πάντα να έχετε κάποια λογική πρόκληση. Παράλληλα, το terastallization που κάνει τα Pokémon σας να μοιάζουν με διαμάντια (ok, σοβαρά τώρα;) χωλαίνει στην οπτική παρουσίαση μολονότι κάνει απρόσμενες κάποιες μάχες, αφού υπάρχει περίπτωση να βρείτε και να αιχμαλωτίστε Pokémon που αποκτούν διαφορετικό τύπο όταν γίνουν terastallized. Αν θέλετε τη άποψη μου το terastalization είναι καλύτερο του Dynamax και χειρότερο του Mega Evolution. Τέλος, το online multiplayer γίνεται με φίλους μέσω διαδικτύου ή τοπικά με άνω του ενός Switch και προϋποθέτει ένα ειδικό κωδικό που θα πρέπει να μοιραστείτε. Θυμίζει τους γνωστούς περιορισμούς της Nintendo με τα friend codes κάτι που θα έπρεπε να είχε θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας πλέον αλλά OK, για τη Nintendo μιλάμε.
Ταυτόχρονα, το crafting περιορίζεται στη δημιουργία TMs και αυτό χρειάζεται υλικά που λίγο πολύ τα συγκεντρώνετε στην τύχη. Κάτι που ήταν ορθά δομημένο και με μεγάλη ποικιλία στο Arceus κατάντησε μια Γ’ διαλογής επιπρόσθετη επιλογή με ελάχιστο περιεχόμενο. Το pokédex επίσης είναι φτωχό καθώς ναι μεν βρίσκουμε περί τα 400 πλάσματα, ωστόσο έχουμε σχεδόν πλήρη απουσία θρυλικών. Μάλιστα θεωρώ ότι το ότι το παιχνίδι σας δίνει το κύριο θρυλικό του τίτλου με το καλημέρα χωρίς μάχη είναι λιγάκι… ξενέρωτο.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι όμως η άθλια τεχνική απόδοση των τίτλων. Σημειώστε εδώ ότι αυτό το review γράφτηκε εξετάζοντας και το patch 1.1.0. Είναι ανεπίτρεπτο, απαράδεκτο και ασυγχώρητο ένα τέτοιο franchise να παρουσιάζει αυτό το αποτέλεσμα. Bugs, glitches παντού. Τα Pokémon εμφανίζονται και εξαφανίζονται μπροστά στα μάτια σας είτε λόγω του ανύπαρκτου draw distance και των προφανώς ενοχλητικών pop ups είτε λόγω του μηχανισμού γενικά. Φανταστείτε, μάχεστε ένα Pokémon που έχει γύρω του άλλα. Αυτά λοιπόν τα υπόλοιπα αντί να κάνουν στην άκρη και να παρακολουθούν, είτε μπαίνουν ανάμεσά σας όποτε το παιχνίδι τα εξαφανίζει(!), είτε περιφέρονται άσκοπα δεξιά και αριστερά ακόμη και προς τοίχους κατακρεουργώντας οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης του παίκτη με τον κόσμο. Ο δε κόσμος είναι άδειος και σχεδιασμένος στο πόδι, οι πόλεις είναι ένα χάος από κτήρια που δεν μπορείς να μπεις ή αν σου επιτρέπουν την πρόσβαση θα σε οδηγήσουν σε μια 2D κάρτα επιλογών. Textures δεν υπάρχουν, άρωμα Ισπανίας θα βρείτε ελάχιστα και η κάμερα δεν κάνει την καλύτερη δουλειά στο να δείχνει τα πολλά μικροσκοπικά πλάσματα που θα βρεθούν μπροστά σας. Εντούτοις, ακόμη και όλα αυτά να ειχαν γίνει σωστά, σκεφτείτε ότι θα πρέπει να κινηθείτε με περίπου 20 fps, ενώ υπάρχουν ουκ ολίγες περιπτώσεις που NPCs και άλλα Pokémon γύρω σας κινούνται με 5 fps χωρίς φαινομενικά να υπάρχει κανένας λόγο που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτού του είδους τις καθυστερήσεις. Και όχι δε φταίει το hardware, καθώς επί παραδειγματι έχουμε δει τα Xenoblade να προσφέρουν περισσότερη λεπτομέρεια και καλύτερη εμπειρία.
Είναι υπεραδύναμο
Μια τραγική τεχνική επίδοση, ένας άνευρος κόσμος, ένα ελλιπές Pokédex, πολλά βήματα πίσω σε σχέση με το Legends Arceus και μια σειρά σχεδιαστικών επιλογών που δεν ανταποκρίνεται ούτε στις προσδοκίες ούτε στο όνομα συνθέτουν τα πιο αδύναμα Pokémon των τελευταίων ετών. Προτείνουμε να λυθούν τουλάχιστον τα τεχνικά προβλήματα και μετά να το δοκιμάσετε. Ωστόσο, και αυτό να γίνει, δεν είναι αρκετό.