![Mario Tennis Aces Review [Nintendo Switch]](https://ninty.gr/wp-content/uploads/8-1-1024x576.jpg "Mario Tennis Aces Review [Nintendo Switch]")
- Hyrule Warriors: Age of Calamity [Switch Review] - 3 Μαρτίου 2021
- God Eater 3 [Switch Review] - 5 Αυγούστου 2019
- Κυκλοφορεί το Switch Lite στις 20 Σεπτεμβρίου - 10 Ιουλίου 2019
Με την επιπλέον προσθήκη των Trick Shots, που σου επιτρέπουν να φτάσεις μακρινές μπαλιές δεδομένου ότι έχεις ενεργεία, ο κάθε παίκτης μπορεί να παίξει αρκετά αμυντικά χωρίς φόβο ότι μια λάθος κίνηση μπορεί να του χάσει απαραίτητα τον πόντο. Και για όσους τρομάζουν αυτές οι αλλαγές, μπορούν πάντα να παίξουν χωρίς τις νέες αυτές προσθήκες, καθώς το παιχνίδι προσφέρει το Simple Mode, το οποίο αναπαριστά το άθλημα όπως στις προηγούμενες εκδόσεις. Έως αυτό το σημείο το παιχνίδι έχει έναν πολύ δυνατό κορμό, που προσωπικά θεωρώ τον καλύτερο από όσους έχει προσπαθήσει η Camelot. Αρκετά μοναδικό σύστημα που σέβεται το άθλημα αλλά παράλληλα επεκτείνει τη στρατηγική πέρα από τη λογική του αθλήματος σεβόμενο την καρτουνιστικη φύση των χαρακτήρων της Nintendo. Παρά όλα αυτά μια δυνατή βάση δεν είναι η πανάκεια που θα σε κρατήσει στο παιχνίδι, γι’αυτό και το ενδιαφέρον μου στράφηκε άμεσα στην ανακάλυψη των λοιπών λειτουργιών του παιχνιδιού.
Όταν πρωτοανακοινώθηκε το Mario Tennis Aces στο Direct του Μαρτίου, δεν έδειξα κανένα ενδιαφέρον μέχρι να παρουσιάσουν το κομμάτι περιπέτειας, κάτι που μου έδωσε ελπίδες για επιστροφή στις «παλιές καλές εποχές», όπως το Mario Power Tennis στο GameCube με τα πολλαπλά mini-games και διαφορετικούς τρόπους αναμέτρησης με δαχτυλίδια, αντικείμενα, και παράξενα εμπόδια στα στάδια. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη. Η Nintendo επαναλαμβάνει τα λάθη της στο Switch όπως και με το Arms, προσφέροντας έναν τίτλο ο οποίος ενώ περιέχει τη δομή για ένα αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι, δεν έχει το υπόλοιπο πακέτο για να σε κρατήσει. Μοναδική διέξοδος από έναν απλό αγώνα βρίσκεται στο Adventure Mode, με το οποίο ξεκινάει το παιχνίδι. Η περιπέτεια αυτή έχει μερικές δοκιμασίες και μάχες με εχθρούς που ουσιαστικά αποτελούν τα mini-games του τίτλου, αλλά όλες αυτές περιστρέφονται γύρω από την εξής θεωρία: διατήρησε το ράλι, μάθε το σωστό συγχρονισμό στα χτυπήματα ζώνης, και σημάδεψε τη μπάλα. Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους και ως αποτέλεσμα πολλές από αυτές τις δοκιμασίες, παρά την καλή τους παρουσίαση, νιώθουν ανιαρές και επαναλαμβανόμενες. Τρεις ώρες αργότερα, έχοντας τελειώσει την «ιστορία» του παιχνιδιού, δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω που να μου προσφέρει το Mario Tennis Aces παρά λιτούς αγώνες τένις, είτε ενάντια στον υπολογιστή ή με άλλους παίκτες στο διαδίκτυο.
1 Comment