![Fire Emblem : Three Houses [Switch Review]](https://ninty.gr/wp-content/uploads/Screenshot_2019-09-04-Έγγραφο-χωρίς-τίτλο6.jpg "Fire Emblem : Three Houses [Switch Review]")
- Ποιος θα ήταν καλύτερος μαθητής λυκείου: ο Mario ή ο Sonic; - 7 Μαΐου 2024
- Αποκαλύφθηκε το μέγεθος των Paper Mario και Luigi’s Mansion 2 HD - 7 Μαΐου 2024
- Gameplay video για το Surmount - 7 Μαΐου 2024
To Three Houses αποτελεί τον νέο τίτλο στη μακροχρόνια σειρά Fire Emblem, που μετά από το Awakening στο 3DS έχει ανέβει αρκετά στη λίστα σημαντικότερων σειρών της Nintendo. Παρα τις βάσεις της σε κονσόλες, οι πρόσφατες επιτυχίες έχουν μετατρέψει τον τίτλο σε συνονόματο με τις φορητές κονσόλες, και η αναμονή για έναν τίτλο στο Switch ήταν μεγάλη καθώς θα έφερνε και μεγάλες αλλαγές στο κομμάτι παρουσίασης. Δύο χρόνια μετά την έκδοση της κονσόλας λοιπόν έρχεται και το Three Houses, με την Nintendo να ακολουθεί μια άγραφη παράδοση όσον αφορά αυτή την γενιά εκδόσεων. Την απομάκρυνση από ριζικές δομές/σκελετούς που ορίζουν μια σειρά, και την εισαγωγή νέων μηχανισμών από άλλα είδη. Στο κομμάτι του Fire Emblem, αυτό πραγματοποιήθηκε με την παραπάνω προσοχή στο κομμάτι ρόλων πέρα από το υπάρχον κομμάτι τακτικής.
Και μόνο από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού βλέπουμε τεράστια διαφορά στα γραφικά, καθώς η μεταφορά απο το 3DS στο Switch επιτρέπει τον πρώτο HD τίτλο της σειράς. Animations για καθε cutscene, τρισδιαστατα μοντελα καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, πολλαπλές λειτουργίες κάμερας και εντός και εκτός μαχών… μπορεί να μη μιλάμε για ριζοσπαστικά γραφικά σε σύγκριση με άλλα παιχνίδια, αλλά είναι μια μεγάλη αναβάθμιση για τη σειρά που περίμενε χρόνια για αυτό. Πόσο μάλλον όταν παίζουμε σε τηλεόραση παρα φορητά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συνεισφέρει αρκετά στο παραμύθι του παιχνιδιού, καθώς και τα cutscenes αλλα και οι κινήσεις των χαρακτήρων στις μάχες συνεισφέρουν αρκετά παραπάνω από δισδιάστατες εικόνες ή δυο χαρακτήρες μοναχοί τους σε τεράστιο πεδίο μάχης. Πλέον σε κάθε κίνηση έχεις την εντύπωση πως όντως συμμετέχεις σε πραγματικό πόλεμο.
Για το κομμάτι της ιστορίας δεν μπορώ να πω πολλά καθώς δεν έχω ολοκληρώσει κάθε μονοπάτι, αλλα το παιχνίδι χωρίζεται σε δύο μέρη, με ένα χάσμα πέντε ετών μεταξύ των δύο. Ο πρωταγωνιστής μας καλείται να προστατεύσει τους ηγέτες των τριών οίκων από μια ομάδα ληστών, κάτι που τον φέρνει στην προσοχή της ακαδημίας Garreg Mach που τον προσλαμβάνει ως καθηγητή. Οι τρεις οίκοι του τίτλου αποτελούν έναν μικρόκοσμο των κρατών που αναπαριστούν, οι οποιοί ενώ συνυπάρχουν ειρηνικά στην αρχή του παιχνιδιού έρχονται στο επίκεντρο στο δεύτερο μισό της ιστορίας, όπου ο Byleth καλείται να υπερασπιστεί το κράτος της επιλογής του στον ερχόμενο πόλεμο.
Δεν πήρε πάνω από δύο ώρες για να συνειδητοποιήσω πως το Three Houses είναι ριζικά διαφορετικό από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς. Μπορεί από μακριά τα βασικά στοιχεία να φαίνονται ανέγγιχτα, αλλά η Intelligent Systems έδωσε αρκετή προσοχή σε ένα κομμάτι που συνεχώς βελτιώνεται από την έκδοση του Fire Emblem Awakening. Μιλάω για το τι συμβαίνει μεταξύ των μαχών, που πλέον καλύπτει το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού. Τριγυρίζοντας το μοναστήρι/ακαδημία, βοηθώντας τους μαθητές και συναδέλφους του Byleth (ή όπως αλλιώς τον αποκαλείτε) και προσπαθώντας να αφιερώσουμε τον περιορισμένο χρόνο που μας δίνεται για τη βελτιστοποίηση σχέσεων ή δυνάμεων, γρήγορα θα φανεί πως ο τίτλος αυτός θυμίζει την σειρά Shin Megami Tensei: Persona. Αν μη τι άλλο, μέχρι και ημερολόγιο υπάρχει για να μας δείχνει πόσο χρόνο έχουμε μέχρι το επόμενο σημαντικό συμβάν. Ακόμη και μετά το πέρασμα 5 ετών στην ιστορία στα μέσα του παιχνιδιού, το μοναστήρι αυτό αποτελεί την βάση μας, και ελέγχουμε την πρόοδο των ομάδων μας.
Πολύ νωρίς καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ των τριών οίκων του τίτλου, που καθορίζει την λοιπή ιστορία. Αυτή η επιλογή μας δίνει τους αρχικούς μας χαρακτήρες, αλλα δε σημαίνει πως παραμένουμε μόνο σε αυτούς. Γρήγορα ενημερωνόμαστε πως άμα βελτιώσουμε διάφορα στατιστικά (δυο συγκεκριμένα ανα χαρακτήρα) μπορούμε να μυήσουμε μαθητές άλλων οίκων στον δικό μας, και αυτό αλλάζει την συμπεριφορά και τους διαλόγους τους με άλλους, αλλά επιτρέπει και τη δημιουργία δικών μας προσωπικών ομάδων, και δε μας περιορίζει στην επιλογή ενός από τριών αναλλοίωτων γκρουπ. Επίσης δεν περιοριζόμαστε σε συγκεκριμένους ρόλους και όπλα ανα χαρακτήρα με την δυνατότητα να αναπτύξουμε τον κάθε χαρακτήρα προς οποιοδήποτε είδος στρατιώτη χρειαζόμαστε. Ο Dimitri παραδείγματος χάρη ξεκινά με υψηλά στατιστικά στη χρήση δοριών, αλλα μπορεί να μάθει εξίσου καλά να χρησιμοποιεί το σπαθί. Κάτι που μας φέρνει στο επόμενο θέμα:
Στο κομμάτι μαχών το οποίο αποτελεί τη βάση της σειράς, υπάρχει μια ραγδαία αλλαγή από τους προηγούμενους τίτλους. Το Τρίγωνο Όπλων, ίσως από τους πιο χαρακτηριστικούς μηχανισμούς, δεν υπάρχει πλέον. Παρότι άλλες χαρακτηριστικές αδυναμίες μονάδων (όπως τοξότες εναντίων πήγασων) υπάρχουν ακόμη, το κλασικό Σπαθί < Δόρυ < Πέλεκυς δεν ισχύει, και μπορούμε να καθοδηγήσουμε τον κάθε χαρακτήρα στη χρήση οποιουδήποτε όπλου χωρίς το φόβο αδυναμιών. Προφανώς όμως αυτό δε σημαίνει πως και όλοι η χαρακτήρες μαθαίνουν εξίσου γρήγορα ή θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα πάντα, και διδάσκοντας τους σύμφωνα με τους στόχους που έχουν θέσει οι ίδιοι βελτιστοποιεί την πρόοδο τους. Ετσι πιθανώς και να αποκτήσουν επιπλέον δυνατότητες που προσομοιώνουν το χαμένο τρίγωνο.
Οι υπόλοιποι μηχανισμοί επιστρέφουν σε γενικές γραμμές άθικτοι. Οι μάχες εκτυλίσσονται σε ένα τετραγωνικό πλέγμα σα σκακιέρα και η κάθε μάχη μπορεί να προσφέρει μικρότερους στόχους για επιπλέον ανταμοιβές. Παρά τα διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, το παιχνίδι είναι αρκετά ευγενικό προς τον παίκτη και προσφέρει συστήματα βοηθειών. Σε κάθε μάχη προσφέρεται η δυνατότητα να επιστρέψουμε στην αρχή ενός γύρου στην περίπτωση που έχουμε μετανιώσει μια απόφαση, ενώ όποτε κινούμε έναν από τους χαρακτήρες μας, άμα τον μεταφέρουμε στην εμβέλεια ενός εχθρού, ενα κόκκινο τόξο θα υποδείξει πώς θα είναι ο στόχος του στον επόμενο γύρο. Σε σύνοχη με τις δυνάμεις του Byleth στην ιστορία, έχουμε ισχυρή γνώση του τι θα συμβεί και σχεδιάζουμε την έκβαση της μάχης πάντοτε έχοντας μια μικρή ματιά στα συμβάντα των επόμενων γύρων.
Οι μάχες αυτές συμβάλλουν και έμμεσα στις σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων. Όπως και σε παλιούς τίτλους της σειράς, άμα δυο χαρακτήρες πολεμούν πλάι-πλάι βελτιώνεται η σχέση τους εκτός μαχών, ξεκλειδώνοντας ειδικούς διαλόγους. Αυτές οι σχέσεις βελτιώνονται και εντός του μοναστηρίου μέσω γευμάτων και άλλων δραστηριοτήτων. Υπάρχουν τόσοι πολύ υπο-μηχανισμοί στις μάχες που δίνουν αρκετό ζουμί στη στρατηγική. Γρήγορα ο παίκτης μαθαίνει για τη διατήρηση των όπλων και τη χρήση ικανοτήτων τάγματος, αλλα μέχρι το τέλος του παιχνιδιού καλείται να κουμαντάρει αρκετές παραμέτρους. Πόσο μάλλον στις αυξημένες δυσκολίες του παιχνιδιού, όπου όπως και σε προηγούμενους τίτλους όσοι χαρακτήρες πέφτουν στο πεδίο της μάχης χάνονται για το υπόλοιπο παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές η μεγαλύτερη δύναμη του παιχνιδιού θα είναι ίσως και το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους περισσότερους παίκτες. Από τη δαπάνη χρόνου στη δημιουργία της τέλειας προσωπικής ομάδας και την μελέτη ποίον ικανοτήτων χρειαζόμαστε και όλα τα συναφή, ο αριθμός πραγμάτων που απαιτούν προσοχή είναι ελαφρώς χαοτικός, και πιθανώς να εξοργίσει μερικούς. Παρ’όλα αυτά στην μέτρια δυσκολία δεν απαιτούνται τέλειες προετοιμασίες, και ο κάθενας μπορεί να παίξει στα μέτρα του και να διεισδυσει σε όσο βάθος θέλει.
Με 3-4 κρυφούς διαλόγους ανα συνδυασμό χαρακτήρων, υπάρχει μπόλικο περιεχόμενο για τους λάτρεις ιστορίας και διαλόγων ώστε να ξαναξεκινήσουν το παιχνίδι από την αρχή με διαφορετικές επιλογές. Αν μη τι άλλο, το μεγαλύτερο ατού του παιχνιδιού είναι τα πολλαπλά διαφορετικά σενάρια, αλλα σε συνδυασμό με αυτές τις μικρότερες ανακαλύψεις, και γύρω στις 30 ώρες παιχνιδιού για να δούμε τη λίστα συντελεστών, όποιος αγαπήσει το παιχνίδι έχει αρκετούς μήνες να δαπανήσει και να χαρεί αυτόν τον μοναδικό τίτλο.
