- [Φήμη] Νέες λεπτομέρειες για τα μαγνητικά Joy Con και το dock του Switch 2 - 20 Δεκεμβρίου 2024
- Διαθέσιμη η ετήσια ανασκόπηση χρηστών για το 2024 – Δείτε την δική σας! - 20 Δεκεμβρίου 2024
- Έρχεται το Bubble Ghost Remake στο Switch - 20 Δεκεμβρίου 2024
Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση άρθρου του φίλου μας Γιώργου Γυφτόπουλου!
Μεγαλώνοντας, θυμάμαι πάντα να μου αρέσει το καρναβάλι. Λάτρευα να ντύνομαι με διαφορετικές στολές, παριστάνοντας άλλους ανθρώπους, να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις τους και τα χαρακτηριστικά τους. Υπάρχει μια μαγεία στο να ντύνεσαι κάποιος, να γίνεσαι κάποιος που δεν είσαι. Υπάρχει μια αίσθηση ασφάλειας, όταν κρύβεσαι πίσω από μία μάσκα.
Πιο μικρός έπαιζα ένα παιχνίδι που σχετιζόταν πολύ με τις μάσκες. Όντας ο κεντρικός χαρακτήρας, μπορούσες να φορέσεις μάσκες και να χρησιμοποιήσεις τις ιδιότητες τους προς όφελός σου. Κάποιες από αυτές έκαναν κάτι απλό πχ δεν μπορούσες να κοιμηθείς ή οι κακοί δεν σε αντιλαμβάνονταν κλπ. Οι πιο σημαντικές όμως μάσκες, ήταν αυτές που με την βοήθειά τους άλλαζες μορφή εντελώς. Γινόσουν κάποιος άλλος, με ειδικές δυνάμεις, τις οποίες χρησιμοποιούσες για να λύσεις προβλήματα και γρίφους.
Το “The Legend of Zelda: Majora’s Mask” ξεκινάει με τον ήρωα να περιπλανιέται ψάχνοντας μια φίλη. Όμως ύστερα από μια αναπάντεχη συνάντηση μεταμορφώνεται σε ένα πλάσμα του δάσους. Στην πορεία του βρίσκει έναν πλανόδιο έμπορο, ο οποίος του λέει την πιο χαρακτηριστική φράση του παιχνιδιού.
“You’ve met with a terrible fate, haven’t you?”, σε ελεύθερη μετάφραση, «τι κακό είναι αυτό που σε βρήκε;»
Ενώ πάνε χρόνια που το έχω παίξει, ενίοτε αναρωτιέμαι, ποιο ήταν αυτό το κακό που συνάντησε ο παίκτης και γιατί μου μοιάζει τόσο οικείο;
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που διασκεδάζουν την εποχή του καρναβαλιού αλλά και άλλους που το μισούν. Πάντα σκεφτόμουν πως είναι δυνατόν να μην μπορούν να το ευχαριστηθούν όπως ο υπόλοιπος κόσμος…
Και ποιο είναι το νόημα του καρναβαλιού, τέλος πάντων;
Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει να ασχοληθώ με αυτό τώρα.
Λατρεύω να ντύνομαι πειρατής. Στο μυαλό μου, οι πειρατές έχουν την απόλυτη ελευθερία στα χέρια τους, είναι περιπετειώδεις, γενναίοι και αναζητούν στον κόσμο το δικό τους νόημα, την αλήθεια, κάτι μοναδικό, φανταστικό, όμορφο.
Πάντα μου άρεσε να ντύνομαι πειρατής. Κάθε φορά νιώθω όλα αυτά τα στοιχεία να με πλημμυρίζουν, νιώθω πως έχω ό,τι έχουν κι εκείνοι και αισθάνομαι πολύ έντονη αυτοπεποίθηση. Σε κάθε καρναβάλι, ένα βράδυ θα το περάσω ντυμένος πειρατής. Νιώθω άτρωτος.
Όμως τι συμβαίνει μετά από αυτό; Αφού βγάλω την στολή από πάνω μου, αφού αφαιρέσω αυτή την παντοδύναμη μάσκα;
Τότε είμαι πάλι ο εαυτός μου.
Πως μοιάζει; Πως είναι να είμαστε ο εαυτός μας; Μας αρέσει ή μήπως προτιμούμε να είμαστε οι ατρόμητοι πειρατές, πριγκίπισσες, πάουερ ρέιντζερς κλπ; Τι συμβαίνει και γιατί μας συμβαίνει;
Θα ήταν πολύ βολικό να μπορώ να φοράω το κουστούμι μου για όλη την χρονιά, να είμαι ατρόμητος και γενναίος. Από την άλλη όμως, πιστεύω θα ήταν κάπως κουραστικό.
Είναι δύσκολο να προσποιείσαι ότι είσαι κάποιος άλλος, καθημερινά. Πρέπει να ξυπνάς, να φοράς την στολή σου, να βρίσκεις τα σωστά αξεσουάρ, να δέσεις την ζώνη σου, να βάλεις το πιστόλι και το σπαθί στην θήκη τους, να δέσεις το μαντήλι σου και να βρεις το καπέλο σου. Δεν υπάρχει πειρατής που να σέβεται τον εαυτό του που να μην έχει ένα φανταχτερό καπέλο. (Ω ναι, το καπέλο είναι σημαντικό). Βγες λοιπόν έξω, μίλα με τους ανθρώπους, τρόμαξε μερικούς, χρησιμοποιώντας πάντα την πειρατική προφορά! Μάθε να λες λέξεις όπως «σκορβούτο» ή «μα την κατάρα του στοιχειωμένου πλοίου» κάθε φορά που θες να μιλήσεις άσχημα!
Μοιάζει κουραστικό, έτσι δεν είναι; Θα ήταν καλύτερα αν βγάζαμε το κουστούμι αυτό και επιστρέφαμε στο να είμαστε ο εαυτός μας. Ή μήπως όχι;
Ο καιρός περνάει, καμία καταστροφή του κόσμου δεν έχει επέλθει και είμαστε ξανά εμείς. Χωρίς μάσκες, χωρίς καλύμματα. Και τώρα τι;!
Είμαι σίγουρος πως γνωρίζετε, έτσι δεν είναι;
To be continued
