Shin Megami Tensei V Review

• About
• Latest Posts

vassilis_pap

Moderator at ninty.gr

Latest posts by vassilis_pap (see all)

• [REVIEW] Emio – The Smiling Man: Famicom Detective Club - 21 Οκτωβρίου 2024
• Luigi’s Mansion 2 HD [Switch Review] - 23 Ιουλίου 2024
• [Switch Review] Paper Mario: The Thousand Years Door - 11 Ιουνίου 2024

Είχα περάσει κοντά μια ώρα περιπλανώμενος στα αφιλόξενα τοπία της Da’at. Παντού γύρω δαίμονες και η ομάδα μου ακόμα μικρή και αδύναμη. Το loot που είχα μαζέψει δεν ήταν σπουδαίο, αρκούσε όμως για αναπλήρωση δυνάμεων και ίσως, αν ήμουν τυχερός, για κάποια μικρή αναβάθμιση. Μπροστά μου έβλεπα το hub των εμπόρων και είχα αρχίσει να χαλαρώνω. Μεγάλο λάθος και η απροσεξία δεν άργησε. Ένας δαίμονας ξεπήδησε από τα χαλάσματα δίπλα μου. Αδύνατο να τον αποφύγω! Προλαβαίνω τελευταία στιγμή όμως να πατήσω το “Y” της επίθεσης. Τον πρώτο λόγο θα τον έχω εγώ, όχι αυτός!

Στην κατάσταση που είμαι, νομίζω αξίζει να δοκιμάσω την κουβέντα.

“Γεια σου ασήμαντε άνθρωπε”

Χαιρετάω

“Για να σε αφήσω να περάσεις θέλω 300 macca”

Αρνούμαι!

“Πολύ καλά ετοιμάσου να πεθάνεις, ΧΑ ΧΑ ΧΑ”

Μπορεί εμπορικά να μην είναι Pokémon ή Final Fantasy, όμως η σειρά των (Shin) Megami Tensei είναι μια από τις καλύτερα εδραιωμένες σειρές παιχνιδιών JRPG της βιομηχανίας. Με καταβολές που φτάνουν πίσω μέχρι το μακρινό 1987 και τα MSX, θεωρείται όχι τυχαία, ως μια από τις πιο ιστορικές και εμβληματικές σειρές. Δεκάδες τίτλοι έχουν βγει υπό την γενικότερη ομπρέλα του ονόματος, τίτλοι που δεν αφορούν μόνο την κυρίως σειρά αλλά και αρκετές άλλες spin off, όπως τα εξαιρετικά δημοφιλή Persona αλλά και τα Devil Survivor, Devil Summoner ενώ φυσικά δεν λείπουν οι προσαρμογές σε άλλα media όπως anime, manga κλπ

Για αυτό και η παρουσίαση του SMT 5, πολύ νωρίς στην ζωή του ολοκαίνουργιου τότε Switch είχε θεωρηθεί, μεγάλο γεγονός. Oι hardcore καταβολές της σειράς και η πολύ ιδιαίτερη ταυτότητα σε setting, μηχανισμούς και ατμόσφαιρα της χαρίζουν μια καθόλου ευκαταφρόνητη fan base που περίμενε πως και πως το καινούργιο main entry μετά τα SMT 4 και Apocalypse του 3DS (2013 και 2016 αντίστοιχα). Από το 2017 και την πρώτη ανακοίνωση βέβαια κύλισε …μπόλικο νερό στο αυλάκι. Η Atlus δυσκολεύτηκε αρκετά με την μεταφορά στην HD εποχή. Ομάδες συνενώθηκαν, το budget ανέβηκε, οι δυσκολίες ήταν πολλές και ο καιρός περνούσε. Τελικά το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, το παιχνίδι έστω και αργά κυκλοφόρησε και είμαστε έτοιμοι να δούμε αν τελικά όλη αυτή η αναμονή άξιζε τον κόπο.
Από τις πρώτες μας στιγμές σε αυτό, καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο SMT. Η ατμόσφαιρα του ας πούμε, είναι η γνώριμη σκοτεινή και δυσοίωνη ατμόσφαιρα made in Japan, που αποτελεί και την υπογραφή των SMT. Η Atlus θα μπορούσε να το παζαρέψει αυτό, πλησιάζοντας την προσέγγιση των δημοφιλέστερων Persona αλλά ευτυχώς δεν το έκανε. Μη περιμένετε λοιπόν χρόνο και πολλές ώρες gameplay σε κάποιο βολικό και πολύχρωμο κόσμο. Το χάος είναι εκεί και σας περιμένει, ζοφερό και άβολο σχεδόν από την αρχή του παιχνιδιού. Αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός νεαρού μαθητή, η μαθητική ζωή του οποίου όμως μας απασχολεί ελάχιστα αφού από τις πρώτες στιγμές θα βρεθεί στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Το αποτέλεσμα θα είναι η κάθοδος του στον κόσμο του Da’at, μια μετα-αποκαλυπτική εκδοχή του Τόκιο η οποία και θα αλλάξει για πάντα την ζωή του (και όχι μόνο).

Το setting ως συνήθως αποτελεί ένα ευφάνταστο μείγμα αποκρυφισμού και επιστημονικής φαντασίας, με τα γνωστά μοτίβο της σειράς να καταλαμβάνουν κεντρική θέση στην γενικότερη εικόνα. Θεοί και άγγελοι ενάντια σε δαίμονες, η προαιώνια μάχη της τάξης ενάντια στο χάος, αφιλόξενα τοπία, μπόλικο μυστήριο και αλλόκοτοι εχθροί, είναι όλα εκεί και υπαγορεύουν τον τόνο σε αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε ατμόσφαιρα.

Ο νεαρός χαρακτήρας σας θα βρεθεί πολύ γρήγορα στο δυστοπικό Da’at. Ο κόσμος εδώ είναι ήδη κατεστραμμένος, θαμμένος κυριολεκτικά στην άμμο και στην σκόνη. Τα σημάδια από κάποια μεγάλη μάχη του παρελθόντος είναι διάσπαρτα, ενώ αλλόκοτα και εξαιρετικά επικίνδυνα πλάσματα έχουν γεμίσει τον τόπο. Το μέλλον του αδύναμου ήρωα μας, είναι εξαιρετικά ζοφερό, ωστόσο ο από μηχανής θεός δεν θα αργήσει να εμφανιστεί στο πρόσωπο του μυστηριώδους Aogami. Με την ζωή του να βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο ο πρωταγωνιστής δέχεται να συγχωνευτεί με τον Aogami. Αποτέλεσμα της συγχώνευσης αυτής είναι ένας Nahobino ένα ιδιαίτερο πλάσμα που δεν είναι ούτε άνθρωπος αλλά ούτε και δαίμονας και που φαίνεται πως έχει ιδιαίτερες δυνάμεις και πεπρωμένο, μέσα σε αυτόν τον καταραμένο κόσμο.

Οι χαρακτήρες αλλά και η αφήγηση, στα παιχνίδια SMT μια αρκετά ιδιαίτερη περίπτωση. Έχοντας ήδη κάνει αναφορά στα setting και την ιδιαίτερη θεματολογία της σειράς μπορούμε καλύτερα να καταλάβουμε πως λειτουργούν. Οι χαρακτήρες λοιπόν, δεν προσπαθούν ιδιαίτερα να είναι “ανθρώπινοι” αλλά συνήθως σχεδιάζονται για να εξυπηρετούν αρχέτυπα και συμβολισμούς. Το αποτέλεσμα είναι μια ιστορία με αρκετές φιλοσοφικές και αλληγορικές προεκτάσεις από την μια, αλλά από την άλλη, χαρακτήρες αρκετά επίπεδοι, σχεδόν χάρτινοι, με τους οποίους ο παίκτης δυσκολεύεται να ταυτιστεί ή έστω να δεθεί. Η αλήθεια είναι, πως εδώ υπάρχει μια προσπάθεια να δοθεί λίγο περισσότερο βάθος στους χαρακτήρες. Τόσο στους κύριους, όσο και στους περιφερειακούς. Σαν παράδειγμα θα αναφέρουμε τον Gustave τον έμπορο του παιχνιδιού που από την μια είναι εξαιρετικά φιλικός και χρήσιμος και από την άλλη με το υστερικό γέλιο του σου προκαλεί μια ανατριχίλα πως σίγουρα κάτι δεν πάει καλά μαζί του. Ωστόσο συνολικά προτιμήθηκε οι αλλαγές αυτές να μην πάνε πολύ μακριά. Τα αρχέτυπα και οι συμβολισμοί είναι πάλι παρόντα, τα κλισέ επίσης και η ιστορία προσφέρει περισσότερο έναν καμβά, ώστε αυτά να ξεδιπλωθούν, παρά δίνει τον λόγο ή το κίνητρο για να παίξετε το παιχνίδι.

Μέχρι εδώ τα πάντα θυμίζουν κλασικό παιχνίδι SMT. Υπάρχουν περισσότερα τέτοια στοιχεία, ο κόσμος του όμως σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά! Αυτή είναι και η βασικότερη αλλαγή – εξέλιξη στην συνταγή της σειράς. Αν και οι dungeon crawler καταβολές της σειράς, είναι ακόμα ορατές στον προσεκτικό παρατηρητή, η σχεδίαση έχει απομακρυνθεί αρκετά από αυτό και έχει αποκτήσει μια πιο ανοικτή δομή. Δεν θα περιπλανηθείτε πια σε διαδρόμους και κλειστούς χώρους ενώ και τα μπουντρούμια σχεδόν δεν υπάρχουν (υπάρχουν δύο αλλά μετά την μέση του παιχνιδιού). Αντίθετα η περιπλάνηση περιλαμβάνει κυρίως ανοικτούς χώρους με αρκετή ελευθερία στο προς τα που θα κινηθείτε. Εκτός από την επιβίωση μας λοιπόν, μας απασχολούν και άλλα πράγματα πια, για να προχωρήσουμε όπως η εξερεύνηση.

Υπάρχουν πολλά πράγματα για να ανακαλύψετε, από τα απολύτως απαραίτητα μέχρι μια σειρά από collectables. Οι δε μάχες είναι πλέον απολύτως προαιρετικές, στο βαθμό που το ίδιο το παιχνίδι, σου επιβάλλει κάποιες φορές να τις αποφύγεις! Ειδικά στην αρχή. Συνολικά θα λέγαμε πως ο κόσμος του SMT V, δεν είναι ο τεράστιος κόσμος του Breath of the Wild, φέρνει όμως περισσότερο στον σχεδιασμό του Super Mario Odyssey! Ίσως ακούγεται κάπως περίεργο στην αρχή, πρέπει όμως να παραδεχτούμε πως λειτουργικά και οργανικά δουλεύει άψογα. Προσφέρει την επιπλέον διάσταση της εξερεύνησης, και έναν αρκετά μεγάλο βαθμό ελευθερίας που στους προηγούμενους τίτλους δεν υπήρχε. Μοναδικό μικρό μας παράπονο είναι πως τουλάχιστον οι πρώτοι χάρτες δείχνουν να διαθέτουν μια μικρή σχετικά ποικιλία με αποτέλεσμα ύστερα από κάποιες ώρες περιπλάνησης να υπάρχει ένα σχετικό αίσθημα κορεσμού.

Λιγότερο διαφοροποιημένο είναι το κομμάτι της μάχης, το οποίο φυσικά αποτελεί και το ιερό τοτέμ της σειράς. Μιλάμε για ένα παραδοσιακό turn based σύστημα, με τις περισσότερες από τις συμβάσεις των συστημάτων αυτών, παρούσες. Υπάρχουν οι φυσικές και οι μαγικές επιθετικές κινήσεις καθώς και μια σειρά από επιπλέον δυνατότητες που κάνουν το σύστημα άκρως στρατηγικό και ενδιαφέρον, ειδικά αν δίνεται έμφαση στην σκέψη και όχι στα αντανακλαστικά. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στο σετ αδυναμιών – δυνάμεων του κάθε χαρακτήρα ώστε από τη μια να επηρεάζεται η αποτελεσματικότητα των επιθέσεων και από την άλλη με σωστούς χειρισμούς να κερδίζετε επιπλέον turns. Επιπλέον στρατηγική προσθέτει και το λεγόμενο Magatsuhi μια μπάρα δηλαδή που γεμίζει ανάλογα με τις επιθέσεις και ειδικά μπόνους που συλλέγετε. Όταν αυτή είναι γεμάτη μπορείτε να ενεργοποιήσετε ένα ισχυρό power up σε ολόκληρη την ομάδα σας, ικανό να σας βγάλει από αρκετές δύσκολες καταστάσεις.

Μιλώντας για δύσκολες καταστάσεις, πρέπει να πούμε πως το παιχνίδι, παραδοσιακά, δεν είναι εύκολο. Πράγμα μάλλον καλό μιας και αυτό αυξάνει την πρόκληση. Ακόμα και στο μεσαίο επίπεδο δυσκολίας που επιλέξαμε για να το παίξουμε, τα game over δεν έλειψαν! Το καλό φυσικά είναι πως όπως είπαμε το επίπεδο δυσκολίας είναι απόλυτα ρυθμιζόμενο οπότε δύσκολα θα υπάρξουν παράπονα στο κομμάτι αυτό.

Η διαδικασία της συγχώνευσης (fusion) όπως είδαμε εμφανίζεται από την αρχή σχεδόν στον ίδιο τον πρωταγωνιστή, αλλά στην πορεία αποκτά ακόμα πιο νευραλγικό ρόλο. Με βάση αυτήν μπορείτε να συγχωνεύσετε φιλικούς δαίμονες που έχετε στρατολογήσει στην ομάδα σας, δημιουργώντας άλλους πιο ιδιαίτερους και συνήθως πιο ισχυρούς. Παρούσα είναι και η διαδικασία στρατολόγησης, άλλος ένας μηχανισμός υπογραφή για την σειρά που θυμίζει (για τους λιγότερο σχετικούς έστω) κάτι από …Pokémon. Κατά την διάρκεια της μάχης, ο βασικός χαρακτήρας σας έχει την δυνατότητα αντί για κάποια άλλη κίνηση, να …πιάσει κουβέντα με τον αντίπαλο. Πράγμα που μπορεί να οδηγήσει από το απόλυτο τίποτα, μέχρι και την στρατολόγηση του τέως πλέον αντιπάλου! Η διαδικασία είναι αρκετά διασκεδαστική μιας και δεν υπάρχουν εύκολες συνταγές στις απαντήσεις, ενώ προσφέρει και πολύ κίνητρο αφού μια καλή συλλογή από δαίμονες μας δίνει σε συνδυασμό με το fusion μια ισχυρή και πολυσυλλεκτική ομάδα. Τα δύο αυτά κομμάτια, αποτελούν το βασικό σκελετό του συστήματος, το οποίο και δουλεύει υπέροχα όπως συνήθως. Με σχετικά λίγες επιλογές στην αρχή όταν ο παίκτης ακόμα προσαρμόζεται και τεράστιο άνοιγμα στην πορεία όπου η ποικιλία των δαιμόνων ανεβάζουν εκθετικά τις επιλογές και τις δυνατότητες.

Ένας νεωτερισμός που εισάγεται, είναι το σύστημα του Apotheosis, βάση του οποίου γίνεται η εξέλιξη του Nahobino σας. Εδώ χρησιμοποιούνται τα λεγόμενα Essences για να μαθαίνετε καινούργια skills. Επιπλέον υπάρχει το Glory, ένα είδος νομίσματος που κερδίζετε εντοπίζοντας τα Miman, πλάσματα διασκορπισμένα στους χάρτες. Mέσω αυτού μπορείτε να αγοράσετε επιπλέον παθητικές ικανότητες. Γενικά το σύστημα μάχης είναι βαθύ και αρκετά εκτεταμένο ώστε να μπορεί να αναλυθεί για τις ανάγκες μια απλής παρουσίασης.

Συνολικά η μάχη αποτελεί το άλφα και το ωμέγα στη σειρά και δεν είναι έκπληξη που και στο παιχνίδι αυτό, τα πάντα περιστρέφονται γύρω της. Ας μη κρυβόμαστε! Μιλάμε για έναν hardcore RPG τίτλο, και άρα η έμφαση πέφτει στο πόσο καλά αυτός παίζεται. Και εκεί τα πράγματα είναι παραπάνω από καλά. Το παιχνίδι πατάει πάνω στις πολύ στέρεες βάσεις του franchise και σε συνδυασμό με τις συνετές και πολύ λογικές αλλαγές, στον σχεδιασμό του κόσμου κυρίως, δημιουργεί ένα game loop με απολαυστικό ρυθμό, που πραγματικά σε κάνει να ευχαριστιέσαι τις ώρες που του διαθέτεις. Το κρίμα είναι πως η προσπάθεια ανανέωσης έμεινε στην μέση, σε πράγματα που θα μπορούσαν να το απογειώσουν. Αναφερόμαστε κυρίως στο θέμα της ανάπτυξης των χαρακτήρων αλλά και το γενικότερο story telling. Όπως είδαμε στο κομμάτι αυτό έγιναν κάποια μικρά βήματα, αλλά δυστυχώς δεν φτάσαμε εκεί που θα έπρεπε. Μια μεγάλη επική ιστορία, με ανατροπές και σύνθετους χαρακτήρες στους οποίους θα επένδυε συναισθηματικά ο παίκτης, θα δημιουργούσε ένα σύνολο ακαταμάχητο. Κρίμα!

Από άποψη επιπέδου παραγωγής το παιχνίδι είναι παραπάνω από αξιοπρεπές. Στα γραφικά η μετάβαση στην HD εποχή είναι αρκετά ομαλή και η διαφορά με τους προηγούμενους τίτλους του 3DS είναι σχεδόν χαοτική. Η αλήθεια είναι πως με την υιοθέτηση της Unreal Engine, το παιχνίδι συγκρίνεται πια μόνο με τις μεγαλύτερες παραγωγές όπως το Persona 5, παρά με οτιδήποτε άλλο παλιότερο. Οι διαφορές είναι υπαρκτές ακόμα και με το Tokyo Mirage Sessions ένα spin off της σειράς που είχε τις ευλογίες της ίδιας της Nintendo (review του θα βρείτε εδώ).

Πλέον οι δαίμονες είναι περισσότερο ανατριχιαστικοί από κάθε άλλη φορά, τα τοπία (και λόγω σχεδιασμού) 100% τρισδιάστατα και το κατεστραμμένο Τόκιο δημιουργεί με την απεικόνισή του, τα σωστά συναισθήματα. Μην περιμένετε βέβαια γραφικά ΑΑΑ τίτλου της Nintendo αλλά σε σχέση με το μέγεθος και το βάθος, είναι καλά και εξυπηρετούν τον σκοπό τους μια χαρά. Κυριότερο παράπονο είναι τα αρκετά ενοχλητικά pop in, που γίνονται ορατά σχετικά εύκολα. Από άποψη απόδοσης το παιχνίδι στοχεύει τα 30 fps και με το μάτι τουλάχιστον, συνήθως τα φθάνει, ωστόσο θα δείτε και frame drops, ειδικά στα cut scenes που είναι πολύ ορατά. Ευτυχώς η φύση του παιχνιδιού βοηθάει ώστε αυτά να μην ενοχλούν. Επίσης μάλλον έχουμε δυναμικές αναλύσεις μιας και μια μικρή θολούρα σε docked mode είναι ορατή. Ως συνήθως η εικόνα σε portable mode στο κομμάτι αυτό είναι αρκετά καλύτερη. Ευχαριστημένοι μείναμε από τα loading times, τα οποία ήταν αραιά και σχετικά σύντομα. Η μουσική είναι αναμενόμενα πολύ καλή, μιας και το franchise φημίζεται για αυτήν. Στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, προσθέτοντας πολλά στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού δίνοντας είτε ένταση σε κάποια μάχη είτε χαλάρωση είτε και τα δύο ταυτόχρονα! Αν υπάρχει η δυνατότητα ακουστικών προτιμήστε το, αξίζει τον κόπο. Στα sound effects και τα voice overs τα πράγματα είναι αρκετά τυπικά χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω. Να σημειώσουμε πως υπάρχει διαθέσιμο δωρεάν DLC για ιαπωνικό voice over αν το προτιμάτε, ωστόσο θα πρέπει πρώτα να το κατεβάσετε από το eShop, μιας και στο «στάνταρ» πακέτο δεν περιλαμβάνεται.

Σε γενικότερα θέματα QoL τέλος, τα πράγματα είναι μια χαρά για ένα παιχνίδι του 2021. Ο χάρτης είναι πολύ καθαρός απεικονίζοντας όλα τα σημεία ενδιαφέροντος, υπάρχουν άφθονα save slots (πράγμα που πάντα εκτιμάμε), το fast travel είναι αυτό που πρέπει να είναι, ενώ και σε θέματα UI δεν υπάρχουν παράπονα. Είναι σύγχρονο και απόλυτα λειτουργικό τόσο σε docked όσο και σε portable mode θυμίζοντας αρκετά το Tokyo Mirage Sessions. Μας άρεσε ιδιαίτερα η ιδέα του «πολυκαταστήματος» αναβαθμίσεων. Έτσι αντί στους χάρτες να υπάρχουν διάσπαρτα διάφορα σημεία ενδιαφέροντος, άλλο για save, άλλο για heal, άλλο για αναβαθμίσεις, για εμπόρους κλπ κλπ, εδώ είναι όλα συγκεντρωμένα σε ένα σημείο, κάτι που κάνει την πλοήγηση και την εξερεύνηση πιο βατή και λιγότερο χαοτική. Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα λοιπόν!

Το SMT V είναι ένα παιχνίδι που από τα πρώτα λεπτά που το αγγίζεις, καταλαβαίνεις πως ακροβατεί συνεχώς μεταξύ της βαριάς του παράδοσης και την προσπάθεια ανανέωσης του. Αυτός είναι πάντα ένας δύσκολος αγώνας που δεν έχει άσπρο ή μαύρο, ούτε εύκολες επιλογές που να ικανοποιούν τους πάντες. Από την μια πλευρά έχεις τους purist, την σκληρή fan base δηλαδή, που θέλει ένα απόλυτα παραδοσιακό παιχνίδι και από την άλλη τους νέους παίκτες με πολύ πιο ανοικτό μυαλό στραμμένο στο σήμερα και σε άλλα ανάλογα παιχνίδια. Το παιχνίδι είναι ένας τίμιος συμβιβασμός ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα. Λίγη περισσότερη τόλμη στο κομμάτι της ανάπτυξης των χαρακτήρων και της αφήγησης κατά την ταπεινή μας άποψη θα μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω και να το ανεβάσει στο στάτους των καλύτερων παιχνιδιών ωστόσο κάποιοι ίσως διαφωνήσουν με αυτό. Είπαμε η ισορροπία ανάμεσα στις παραδόσεις και τους νεωτερισμούς δεν είναι εύκολο πράγμα και δεν έχει πάντα προφανείς απαντήσεις.

Αν θέλετε ένα σύγχρονο SMT, χωρίς καμιά παραχώρηση στο κομμάτι της ατμόσφαιρας, της μουσικής και κυρίως στους μηχανισμούς και στον τρόπο που αυτό παίζεται, το SMT V, θα σας αρέσει και θα το ευχαριστηθείτε. Να είστε προετοιμασμένοι μόνο για έναν αρκετά διαφορετικό κόσμο και πολύ λιγότερα μπουντρούμια. Αν πάλι δεν είστε τόσο εξοικειωμένοι και θέλετε να δώσετε μια ευκαιρία στην σειρά, τότε σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το κάνετε. Το Nocturne που βγήκε πρόσφατα σε remaster δείχνει αρκετά την ηλικία του και δεν μοιάζει καλή ιδέα να ξεκινήσετε από εκεί. Να ξέρετε μόνο πως οι χαρακτήρες και η αφήγηση χρησιμοποιούνται περισσότερο ως μέσα προώθησης των φιλοσοφικών συμβολισμών που διέπουν την σειρά και έχουν περισσότερο διεκπεραιωτικό χαρακτήρα και αυτό δεν αλλάζει ούτε εδώ.

Ευχαριστήσουμε θερμά την CD Media για την ευγενική και έγκαιρη παραχώρηση κωδικού για τις ανάγκες του παρόντος review!