Inazuma Eleven 3 Lightning Bolt

Όταν τον Αύγουστο του 2008 η Level 5 εισήγαγε τη σειρά των Inazuma Eleven στο Ιαπωνικό κοινό, μέσα από το πρώτο ομώνυμο παιχνίδι του DS, ελάχιστα πράγματα μαρτυρούσαν αυτό που θα ακολουθούσε. Επρόκειτο για ένα ιδιότυπο jRPG τίτλο αρκετά κοντά στη φιλοσοφία των Pokemon, με θέμα το ποδόσφαιρο. Πρωταγωνιστούσε μια παρέα πιτσιρικάδων και η ιστορία αφορούσε τις περιπέτειες της ομάδας τους.

Το ιδιαίτερο σύμπαν του παιχνιδιού έκανε τεράστια αίσθηση στην Ιαπωνία (που αλλού;) ειδικά στις μικρότερες ηλικίες. Ακολούθησε όπως ήταν φυσικό, μια …καταιγίδα από κυκλοφορίες. Κάτι λιγότερο από δέκα παιχνίδια (μαζί με τα spin off), κόμικς (manga), σειρές (anime), ακόμα και 3D ταινίες στο κινηματογράφο!

Η επέλαση της σειράς και στα μέρη μας, ήταν φυσικά θέμα χρόνου. Ξεκίνησε με τα δύο πρώτα παιχνίδια της «κύριας» τριλογίας του DS τα οποία ανέλαβε να εκδώσει η ίδια η Nintendo (το 2011 και 2012), όπως και ένα από τα spin off του Wii. Περίπου ταυτόχρονα κυκλοφόρησε και η κύρια τηλεοπτική σειρά (anime) σε μεγάλα δυτικά στούντιο.

Το Inazuma Eleven 3 όπως μαρτυράει ο τίτλος του είναι το τρίτο και τελευταίο παιχνίδι της κύριας τριλογίας. Αν και στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε στο DS, στην Ευρώπη θα το δούμε αποκλειστικά στις οθόνες των 3DS μας! Από ότι φαίνεται η χρονική καθυστέρηση έπαιξε το ρόλο της, αφού ανάμεσα στο 2010 (Ιαπωνία) και το 2013 (Ευρώπη) πολλά άλλαξαν!

Το παιχνίδι, κατά τα πρότυπα των Pokemon κυκλοφόρησε σε 3 συνολικά παραλλαγές. Οι δύο κύριες είναι αυτές που βρήκαν το δρόμο τους και στην Ευρώπη (δηλαδή η “Lightning Bolt” και η “Bomb Blast“). Διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους κυρίως σε κάποιους παίχτες. Σεναριακά οι δύο εκδόσεις είναι σχεδόν πανομοιότυπες. Στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε και μια τρίτη έκδοση (η “The Ogre”) με μικρές διαφοροποιήσεις και αυτή.

We are the champions!

Η ιστορία θέλει το γνωστό coach Seymour Hillman να προσπαθεί να μαζέψει τους καλύτερους παίκτες της Ιαπωνίας προκειμένου να συγκροτήσει μια παιδική Εθνική Ομάδα. Η αναζήτησή του θα περιστραφεί κυρίως στη Raimon Institute και Aliea Academy δηλαδή στους …γνωστούς ύποπτους από τα προηγούμενα παιχνίδια.

Μετά από μια περίοδο συγκρότησης και ένα εσωτερικό διπλό, η ομάδα τελικά μαζεύεται και έτσι η Inazuma National είναι γεγονός. Coach της νεοσύστατης ομάδας θα είναι ο αινιγματικός Percival Travis ο οποίος θα οδηγήσει την ομάδα στα Ασιατικά προκριματικά και έπειτα στο δρόμο για τη κορυφή του κόσμου.

Σοκ και δέος

Το πρώτο δέος έρχεται μόλις πάμε στη καρτέλα του παιχνιδιού στο eShop για να το κατεβάσουμε (εφόσον φυσικά προτιμηθεί, έναντι της retail έκδοσης). Το παιχνίδι λοιπόν, θα «βαρύνει» τη κάρτα σας, με κάτι παραπάνω από 13.000 blocks. Ήτοι 1,6 GB!!

Μετά από ένα αργό και βασανιστικό download λοιπόν, φθάνει η ευλογημένη στιγμή που το logo της Level 5 σχηματίζεται στη πάνω οθόνη του 3DS.Εισαγωγικό βίντεο, new game, όνομα cut scenes, και βουρ στο παρασύνθημα.

Κάπου εδώ έχουμε το πρώτο σοκ! Τα γραφικά λοιπόν δεν έχουν υποστεί τη παραμικρή αναβάθμιση σε σχέση με την έκδοση του DS. Η αλήθεια είναι πως μετά από ένα …κολασμένο έτος για το 3DS, είχαμε καλομάθει και η προσγείωση στα στάνταρ της προηγούμενης γενιάς ήταν κάπως ανώμαλη. Η τεχνοτροπία τους βέβαια δεν είναι άσχημη μιας και όπως είναι λογικό, έρχεται απευθείας από τον κόσμο των anime.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα όμως, η σειρά έχει την ιδιαιτερότητα, να χρησιμοποιεί τη κάτω οθόνη (τη touch) σαν κύρια και τη πάνω σαν βοηθητική! Αυτό σημαίνει πως η δράση θα είναι στη μικρή (σχετικά) οθόνη του 3DS, ενώ στη πάνω (αυτή με το 3D) θα βλέπετε στατιστικά, χάρτες, άϊντε και κανένα animation στο τσακίρ κέφι. Συνεπώς το 3D του 3DS, ναι μεν υπάρχει, αλλά καταλαβαίνετε πόση σημασία έχει.

Τη τιμή των όπλων στο κομμάτι της παρουσίασης σώζει ο ήχος. Όμορφες μουσικές που δε κουράζουν εύκολα, συμπαθητικά ηχητικά εφέ και πολύ voice over. Εδώ φαίνεται πως δεν υπήρξαν τσιγκουνιές μιας και μάλλον μιλάμε για τα περισσότερα voice over που έχουμε δει ποτέ σε τίτλο του 3DS. Η ποιότητα τους είναι πολύ καλή και χρωματίζουν ιδιαίτερα το κάπως παιδικό χαρακτήρα που έχει όλος ο τίτλος.

Τα cut scenes τέλος, είναι πολύ συχνά. Τα πιο σημαντικά είναι αρκούντως εντυπωσιακά και «κινηματογραφικά», αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα, απλώς με διαλόγους. Αυτά μάλλον το παρακάνουν, και οι χαρακτήρες έχουν τη τάση να φλυαρούν με αποτέλεσμα να κουράζουν, ιδιαίτερα όσους βαριούνται τα πολλά “μπλα-μπλα”.

Το δεύτερο (και τελευταίο, ευτυχώς) σοκ δεν αργεί να έρθει! Το παιχνίδι όπως είδαμε στηρίζεται σε ένα ιδιαίτερα εκτεταμένο σύμπαν. Δυστυχώς το σύμπαν αυτό, μάλλον θεωρείται δεδομένο σε κάποιο βαθμό και η προσπάθεια για να ενταχθούν πιθανοί νέοι παίκτες είναι ελλιπέστατη. Ειδικά στην αρχή όπου οι χαρακτήρες εμφανίζονται μαζικά προκειμένου να αναπτυχθεί η ιστορία. Οι αναφορές στα παλιότερα γεγονότα είναι συνεχείς και κάπως έτσι ο νέος χρήστης δε θα αργήσει …να χάσει τη μπάλα! Ακόμα και το tutorial του παιχνιδιού δε ξεπερνά τις 3-4 στατικές οθόνες με κάποια tips!

Ο χειρισμός γενικά δε κρύβει εκπλήξεις και είναι άμεσος και εύκολος. Θα χρειαστείτε απαραίτητα το stylus μιας και στα ματς δεν υπάρχει εναλλακτικός τρόπος. Η κίνηση του χαρακτήρα και η πλοήγηση στα μενού μπορεί μια χαρά να γίνει με τους μοχλούς και τα πλήκτρα. Προτιμότερο ωστόσο είναι να γίνονται τα πάντα με το stylus, γιατί εκτός του ότι βολεύει περισσότερο, γλυτώνει και το χρήστη από το ενοχλητικό βάλε βγάλε.

Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου.

Το παιχνίδι στο στήσιμό του είναι ένα καλοστημένο jRPG παλιάς κοπής με ότι καλό και κακό αυτό συνεπάγεται. Βλέπετε τη δράση από ψηλά και υπό γωνία, με σταθερή πάντα κάμερα. Ελέγχεται το αρχηγό (και τερματοφύλακα!) της ομάδας, Mark Evans. Όπως συνηθίζεται ο φίλος μας συνοδεύεται από 3 ακόμα συντρόφους – συμπαίκτες, της επιλογής σας (αλλάζουν ανά πάσα στιγμή), απαρτίζοντας έτσι τη καθιερωμένη ομάδα των 4. Τηρώντας ευλαβικά τη παράδοση των random encounter, η μετακίνηση και μόνο μπορεί να φέρει τυχαία σύντομα 4Χ4 ματσάκια με διάφορους τύπους που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, από το να προκαλούν εσάς.

Οι παίκτες γενικότερα αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της σειράς. Υπάρχουν αρκούντως πολλές θέσεις για αυτούς που θα επανδρώσουν τις ομάδες μας (σύνολο 7 επί 16 θέσεις διαθέσιμες!). Κάθε ένας τους, διαθέτει μια πλήρη παλέτα στατιστικών που καθορίζει την αγωνιστική συμπεριφορά του. Πέρα από αυτά σημαντική είναι τόσο η θέση τους (επιθετικοί, αμυντικοί, μέσοι, goalkeeper) όσο και τα αντικείμενα που κατέχουν τα οποία βελτιώνουν τα στατιστικά τους.

Το κλου όμως του κάθε παίκτη, είναι οι ειδικές κινήσεις (special moves) που κατέχει. Κινήσεις που του δίνουν σούπερ ικανότητες μέσα στο παιχνίδι. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό είναι πραγματικά κλειδί για την εξέλιξη των ματς και έτσι καλά θα κάνετε να αφιερώσετε μπόλικο χρόνο για την εκπαίδευση του καθένα, με τα κατάλληλα special moves.

Στο story mode το οποίο είναι και το κύριο πιάτο της single player εμπειρίας, έχουμε μια αρκετά γραμμική εξέλιξη από αποστολές που προχωράνε την ιστορία ένα βήμα τη φορά. Οι αποστολές αυτές είναι πάντα αρκετά απλές και σαφείς, του τύπου πήγαινε στο τάδε μέρος να συναντήσεις το τάδε άτομο κλπ. Μόλις ολοκληρώσουμε, ακολουθεί συνήθως ένα cut scene το οποίο προχωράει την ιστορία, με μια καινούργια αποστολή να περιμένει στο τέλος.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν καθόλου, πως το παιχνίδι είναι βαρετό. Κάθε άλλο! Είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένο και προσφέρει ένα τεράστιο και ζωντανό κόσμο για εξερεύνηση. Οι χάρτες είναι πολλοί, έχουν πολλαπλά επίπεδα και προσφέρουν πολύ μεγάλη ποικιλία από τοπία και εσωτερικούς χώρους. Το καλό είναι πως δεν είναι μόνο μεγάλοι αλλά εξίσου γεμάτοι και ζωντανοί.

Υπάρχουν διάφορα resources (prestige points, friendship points, πολλών ειδών αντικείμενα κλπ), καταστήματα, καθώς και διαφόρων ειδών μηχανήματα τα οποία μετατρέπουν όλα τα παραπάνω σε χειροπιαστά οφέλη (πχ καλύτερα stats, special moves κλπ). Επιπλέον υπάρχουν npc και αρκετές ευκαιρίες για side quests μέσω των οποίων βελτιώνουμε τα στατιστικά μας και στρατολογούμε καινούργιους παίχτες.

Με μια κουβέντα μόνο, το παιχνίδι καταφέρνει μέσα από το μεγάλο και γεμάτο κόσμο του, να κάνει ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική τη διαδικασία της προπόνησης (κοινώς το grinding!). Επιπλέον η διαδικασία αυτή είναι αρκετά πολυδιάστατη ώστε ο κάθε παίκτης να μπορεί να προσεγγίζει τη … περίοδο της προετοιμασίας με το δικό του προσωπικό τρόπο.

Αρχίζει το ματς.

Φυσικά το κυρίως πιάτο του παιχνιδιού είναι τα ματς. Εδώ το παιχνίδι πραγματικά δείχνει τα δόντια του παρουσιάζοντας ένα απόλυτα ισορροπημένο, βαθύ αλλά και διασκεδαστικό σύστημα αγώνων.

Το σύστημα είναι real time αλλά αυτό μη σας ξεγελάει. Το παιχνίδι ούτε είναι, ούτε φιλοδοξεί να γίνει FIFA ή PRO. Ξεκινάτε κάνοντας τις βασικές επιλογές. Ποιοι παίκτες θα αποτελέσουν τη 16άδα σας, ποιο σύστημα θα παίξετε, ποιοι θα είναι στη βασική 11άδα καθώς και σε ποια θέση θα παίζει ο καθένας.

Στο παιχνίδι, βλέπετε τα πάντα από ψηλά. Όλη η δράση απεικονίζεται στη κάτω οθόνη με τη πάνω να περιορίζεται στο ρόλο του …φωτεινού πίνακα. Δυστυχώς έτσι, βλέπετε πάντα ένα μικρό κομμάτι του γηπέδου και αυτό είναι το μοναδικό μειονέκτημα του συστήματος. Μια πιο μακρινή κάμερα θα έδινε μεν λιγότερο λεπτομερή γραφικά, αλλά πιθανότατα το περισσότερο γήπεδο θα βοηθούσε σημαντικά στην ανάπτυξη των τακτικών μας.

Δεν ελέγχετε τη κίνηση κάποιου παίκτη, ούτε καν αυτού που κατέχει τη μπάλα. Υπάρχουν όμως σημαντικά περιθώρια παρεμβάσεων. Μπορείτε να ζωγραφίσετε με το stylus τον τρόπο που θα κινούνται ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί. Επίσης όταν κάποιος παίχτης σας κατέχει τη μπάλα μπορείτε να καθορίσετε πότε και που θα τη στείλει. Πάσες, σέντρες και σουτ γίνονται δυνατά με τον τρόπο αυτό. Στα στημένα επίσης (φάουλ, πλάγια, σέντρα κλπ), μπορείτε να αλλάξετε τη θέση τους κάτι που βοηθάει στην ανάπτυξη.

Σε σημαντικές στιγμές (όταν η μπάλα είναι διεκδικίσιμη , όταν γίνετε προσπάθεια για γκολ κλπ), το παιχνίδι παγώνει και σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε κίνηση. Αυτές πέρα από τις στάνταρ (σουτ, τάκλιν, απόκρουση, τσαρτσάρισμα, κλπ) περιλαμβάνουν και τις special moves που κατέχει ο καθένας από τους εμπλεκόμενους παίκτες. Οι δεύτερες είναι πολύ πιο αποτελεσματικές αλλά στοιχίζουν σε technical points (TP), που σημαίνει πως απαιτείται σύνεση και στρατηγική σκέψη αν δε θέλετε να καταλήξετε με μια ομάδα που θα …σέρνεται στο δεύτερο ημίχρονο.

Η ποικιλία τους είναι πραγματικά ανεξάντλητη με πολλές από αυτές να είναι τρομερά ευφάνταστες και εντυπωσιακές. Υπάρχει η δυνατότητα για σύνθετες με τη συμμετοχή πάνω από ένα παίκτη καθώς και κάποιες ομαδικές κινήσεις τις οποίες εκτελεί όλη η ομάδα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως μεγάλο μέρος του παιχνιδιού περιστρέφεται γύρω από τις κινήσεις αυτές κάτι που όχι μόνο δεν ενοχλεί αλλά αντίθετα κάνει το παιχνίδι πιο διασκεδαστικό.

Αλλαγές παικτών είναι δυνατές όποτε υπάρχει διακοπή (πχ γκολ, φάουλ, ημίχρονο κλπ). Δεν υπάρχει όριο, αλλά μη ξεχνάτε πως έχετε μόνο 5 παίκτες στο πάγκο οπότε οι δυνατότητες δεν είναι απεριόριστες. Οι κανονισμοί γενικά είναι αρκετά πιστοί αφού υπάρχουν σχεδόν τα πάντα (μέχρι και offside).

Συνολικά δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το σύστημα εντυπωσιάζει για το βάθος του, το ρεαλισμό, αλλά και για τη διασκέδαση που προσφέρει. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ο παίκτης πρέπει να παίζει σωστά αλλά και έξυπνα, ενώ όλες τις πινελιές του RPG στοιχείου (καλύτερα stats, special moves κλπ), θα τις βρούμε μπροστά μας με καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη.

Μέγεθος, διάρκεια, on line

Το παιχνίδι είναι πραγματικά ανεξάντλητο με χιλιάδες παίκτες και εκατοντάδες special moves, αντικείμενα, κλπ για να ανακαλύψουμε. Το story mode μόνο του, θα καλύψει εύκολα 20 με 30 ώρες παιχνιδιού.

Φυσικά υπάρχει και post game μιας και το να «τερματίσεις» απλώς ένα τέτοιο τίτλο δε λέει πάντα πολλά πράγματα. Όπως και στους παλιότερους τίτλους, παρούσα είναι η δυνατότητα για multi μέχρι 4 ατόμων. Το γεγονός όμως πως το multi αυτό είναι μόνο τοπικό και όχι on line δε μπορούμε παρά να το δούμε σαν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Ένα όμορφα υλοποιημένο on line mode θα μπορούσε να προσφέρει πραγματικά πολλά.

Τέλος παρούσες είναι και οι δυνατότητες Street Pass και Spot Pass με κάποια δωράκια να περιμένουν όσους ενεργοποιήσουν τη δεύτερη.

Τελικό σκορ

Το ΙΕ3 είναι μια αρκετά ιδιόμορφη περίπτωση. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται να κάνει σχεδόν ότι μπορεί, για να απομακρύνει τον ανυποψίαστο gamer. Ο ξεπερασμένος τεχνικός τομέας, ο κάπως απότομος τρόπος που συμπεριφέρεται στους νεοεισερχόμενους, η φλύαρη ανάπτυξη της ιστορίας στην αρχή, κυριαρχούν τις εντυπώσεις τις πρώτες ώρες ενασχόλησης.

Είναι αυτή η μόνη αλήθεια; Σίγουρα όχι!

Όποιος λοιπόν δεν απογοητευτεί θα βρει μπροστά του ένα μεγάλο ζωντανό κόσμο, ατελείωτο περιεχόμενο, ένα σύστημα μάχης που είναι όχι μόνο βαθύ και πρωτότυπο, αλλά και απόλυτα ταιριαστό με το γενικότερο στήσιμο του παιχνιδιού, και τέλος μια αρκετά «πορωτική» ιστορία που μας δίνει το απαραίτητο …τυράκι για να προχωρήσουμε το story mode.

Αν το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει το 2010 για το DS όπως έγινε στην Ιαπωνία σίγουρα θα μιλάγαμε σε άλλη βάση (πολύ ανώτερη φυσικά), για την αξιολόγησή του. Ως έχει, κακά τα ψέματα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα αρνητικά του.

Σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους. Το mainstream δυτικό κοινό που αρέσκεται σε πιο light καταστάσεις μπορεί μάλλον εύκολα να προσπεράσει. Οι οπαδοί της σειράς από την άλλη, προφανώς θα το έχουν ήδη αποκτήσει και δε πρόκειται να απογοητευτούν, αν και η εξέλιξη από τα προηγούμενα είναι μικρή και άτολμη.

Το κάπως πιο απαιτητικό κοινό τέλος, που αρέσκεται σε jRPG, ας μη προσπεράσει ελαφρά τη καρδία. Τίτλοι σαν και αυτόν σίγουρα αξίζουν την προσοχή του, γιατί κρύβουν μέσα τους πολύ δουλειά και κόπο από τους developers. Ειδικά όσοι βρίσκουν το συγκεκριμένο setting ενδιαφέρον μάλλον επιβάλλεται να του δώσουν μια ευκαιρία γιατί οι πιθανότητες είναι με το μέρος τους.

Ξεκινήσαμε το review λέγοντας πως το παιχνίδι αντιπροσωπεύει ένα εντυπωσιακό …σουτ στο δοκάρι αφού σίγουρα δε μπορείς να το πεις, ούτε καθαρό γκολ, αλλά ούτε και σουτ στην εξέδρα! Θα κλείσουμε παρόμοια και θα συμπληρώσουμε λέγοντας πως τη τελική απόφαση για την εξέλιξη της φάσης πρέπει να τη πάρει ο αναγνώστης. Δε γίνεται αλλιώς!

Άσχετα πάντως, αν κάποιος το δει σαν «δοκάρι και μέσα» ή «δοκάρι και έξω» το σίγουρο είναι πως τέτοιες προσπάθειες τις θέλουμε στις κονσόλες μας και μακάρι να συνεχίσουν να κυκλοφορούν για πολύ καιρό ακόμα.

Εν αναμονή λοιπόν των Inazuma Eleven Go.