Fire Emblem Engage [Switch Review]

• About
• Latest Posts

vassilis_pap

Moderator at ninty.gr

Latest posts by vassilis_pap (see all)

• [REVIEW] Emio – The Smiling Man: Famicom Detective Club - 21 Οκτωβρίου 2024
• Luigi’s Mansion 2 HD [Switch Review] - 23 Ιουλίου 2024
• [Switch Review] Paper Mario: The Thousand Years Door - 11 Ιουνίου 2024

Το Fire Emblem είναι ένα αρκετά ταλαιπωρημένο franchise. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του αποκλεισμένο στην Ιαπωνία, υπήρξαν κονσόλες στις οποίες δεν πήρε κανένα παιχνίδι, έφτασε μάλιστα κάποια εποχή να συζητιέται η βιωσιμότητά του, με από μηχανής Θεό τελικά το …εμβληματικό Awakening να βάζει τα πράγματα στη θέση τους και να σώζει την σειρά από τα χειρότερα.

Σήμερα τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά αφού διανύουμε τις καλύτερές του μέρες. Λίγο η …φόρα από τους επιτυχημένους τίτλους του 3DS, λίγο το Nintendo Switch και το προηγούμενο άκρως πετυχημένο παιχνίδι σε αυτό Three Houses (ΤΗ), αρκούσαν  όπως φαίνεται για να εδραιωθεί η σειρά στην συνείδηση του κόσμου. Χαράς Θεού δηλαδή για τους λάτρεις των SRPG και γενικότερα των τίτλων Ιαπωνικής επιρροής, αφού η ποιότητα του πονήματος της Intelligent Systems (IS) είναι μάλλον αδιαμφισβήτητη.

Το Engage έρχεται, περίπου τέσσερα χρόνια μετά το TH ένα παιχνίδι που επιχείρησε πολλές και έντονες καινοτομίες. Ήταν αυτό που εισήγαγε έντονα το social/romance στοιχείο, υπό την μορφή μιας σχολής – μοναστηριού το οποίο κατείχε κεντρικό ρόλο στο στήσιμο του. Σίγουρα πολύ σημαντικότερο από αυτή του απλού κόμβου (hub). Η δομή ενός απλού review δεν μας επιτρέπει να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, απλώς θα επισημάνουμε πως το TH ήταν μια ιδιαίτερη και καθόλου συμβατική προσθήκη στην μακρά λίστα των τίτλων του franchise, γεγονός που ενίσχυε σε μεγάλο βαθμό και η μερική outsourced φύση του, με την Koei Tecmo να αναμιγνύεται ενεργά στην ανάπτυξή του.

Μετά το απόλυτα επιτυχημένο πείραμα του ΤΗ, η λογική έλεγε πως θα πηγαίναμε σε μια πάνω κάτω ίδια, φιλοσοφία. Ένα απλά μεγαλύτερο, πλουσιότερο και συνολικά καλύτερο Three Houses με λυμένα τα υπαρκτά προβληματάκια του, φαινόταν ως μια σίγουρη συνταγή επιτυχίας. H Nintendo όμως ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με την λογική και εδώ για άλλη μια φορά κάνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θα περίμενε κάποιος! Το παιχνίδι λοιπόν ξαναγυρνάει εξ ολοκλήρου στα χέρια της IS και δείχνει να συνεχίζει, ακριβώς από εκεί που είχαμε μείνει με τους τελευταίους τίτλους του 3DS (κυρίως το Awaken μιας και το Fates είχε τις δικές του ιδιαιτερότητες ενώ το Echoes  ήταν remake). Όσοι λοιπόν περίμεναν πως το TH σηματοδοτούσε μια γενικότερη στροφή και δεν ήταν μια απλή παρένθεση, ας το πούμε από τώρα, θα απογοητευτούν. Το Engage κινείται διαφορετικά και δεν προσπαθεί καν να εκπληρώσει αυτές τις προσδοκίες. Έχοντας βγάλει τον ελέφαντα εκτός δωματίου, ας δούμε αναλυτικά τι είναι το παιχνίδι αυτό και πάνω από όλα πως παίζει.

Τον ρόλο του μοναστηριού εδώ παίρνει η Somniel μια περιοχή του χάρτη η οποία συνδέει κατά κάποιο τρόπο τους δύο τίτλους. Μόνο που εδώ τα πράγματα είναι σημαντικά απλοποιημένα. Ο βασικός χαρακτήρας μας Avatar ο/η Alear (με επιλογή φύλου στην αρχή), έχει μεν την δυνατότητα της ελεύθερης εξερεύνησης, αλλά εδώ μιλάμε περισσότερο για ένα εμπλουτισμένο hub όπου η κύρια χρήση είναι η συγκρότηση της ομάδας και ο εξοπλισμός της, παρά κάτι παραπάνω από αυτό. Υπάρχουν κάποια μικρά «εξτραδάκια» από εδώ και από εκεί, όπως pets, ανάπτυξη και συλλογή resources, διάλογοι για ανάπτυξη σχέσεων με άλλους χαρακτήρες κλπ, αλλά μιλάμε κυρίως για προαιρετικό υλικό. Όχι για κάτι που είναι δεμένο δομικά με την ανάπτυξη της πλοκής και του σύμπαντος όπως συνέβαινε στο TH. Ανά πάσα στιγμή μπορείς να πατήσεις το κουμπί να βγεις στον χάρτη και από εκεί να επιλέξεις την επόμενη μάχη. Και στην πραγματικότητα αυτό είναι που κάνει τα πράγματα να προχωράνε παρακάτω.

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την μυθική ήπειρο της Elyos και τα τέσσερα βασίλεια της. Η Somniel είναι μια ενδιάμεση απομονωμένη τοποθεσία στην οποία εδρεύει η βασιλική οικογένεια των δράκων. Ο/η Alear αποτελεί τον τελευταίο απόγονο, ο οποίος χίλια χρόνια πριν, επικεφαλής μια ομάδα ηρώων, αντιμετώπισε τον έκπτωτο δράκο Sombron. Μετά την τελική μάχη ο Sombron κατέληξε ηττημένος σε μια σφραγισμένη φυλακή, με αρκετά βαρύ τίμημα όμως, αφού ο/η Alear βαριά πληγωμένος έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο, μέσω των οποίου η μητέρα του Lumera, έλπιζε να τον κρατήσει στην ζωή και κάποια στιγμή να ξυπνήσει. Τα γεγονότα αρχίζουν να ιστορούνται από την στιγμή που ο/η Alear πράγματι ξυπνάει φαινομενικά υγιής, με μια σοβαρή αμνησία όμως, που δεν του επιτρέπει να θυμάται σχεδόν τίποτα από το παρελθόν του. Οι ήρωες μας δεν προλαβαίνουν να χαρούν την καλή αυτή εξέλιξη και βρίσκονται αντιμέτωποι με διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις αφού όπως φαίνεται η σφραγισμένη φυλακή του Sombron έχει αρχίσει να εξασθενεί και το βασίλειο γεμίζει με τους Corrupted, τα τσιράκια του Sombron. 

Η ιστορία ως συνήθως προωθείται με πολλά ενδιάμεσα cut scenes εξαιρετικής ποιότητας. Συνολικά τα γραφικά του είναι πανέμορφα και προδίδουν μια αρκετά μεγάλη παραγωγή. Υιοθετούν την anime τεχνοτροπία με όλες τις συμβάσεις και τα κλισέ της, ενώ εντύπωση προκαλεί το πόσο πολύχρωμα και «χαρούμενα» είναι. Είτε μιλάμε για «in engine» γραφικά, είτε για στατικά, είτε για cut scenes, αποτελούν μια λαμπερή όαση χρώματος, μέσα στην μουντή και σκοτεινή πραγματικότητα των περισσότερων σημερινών παραγωγών. Μας ενθουσίασαν και ας ξέρουμε πως οι απόψεις σε τέτοια θέματα δεν μπορούν να είναι απόλυτες μιας και περιέχουν έντονο το στοιχείο της προσωπικής προτίμησης. Σε λιγότερο υποκειμενικό επίπεδο ο τεχνικός τομέας αποτελεί ένα μεγάλο βήμα εμπρός, αφού δεν υπάρχουν πια προβλήματα απόδοσης (στα 30 fps), και η εικόνα είναι ξεκάθαρα πιο καθαρή και κρυστάλλινη σε σχέση με το TH. Το δοκιμάσαμε τόσο σε docked όσο και σε portable mode, χωρίς να υπάρχουν διαφορές ή προβλήματα.

Στο ηχητικό κομμάτι τα πράγματα είναι παρόμοια. Όμορφες ορχηστρικές μουσικές με δόσεις από φολκλόρ και μεσαιωνικά μοτίβα, που ανάλογα την περίσταση δίνουν χαλαρωτικό ή ηρωικό τόνο, ενώ τα πολύ καλά voice over έρχονται στάνταρ με το αρχικό download σε Αγγλικά και Ιαπωνικά. Σημαντικό επίσης είναι πως τα  loading screens αν και υπαρκτά είναι πάντα σύντομα της τάξης των λίγων δευτερολέπτων και δεν αποσπούν.

Το «ψητό» σε ένα τίτλο Fire Emblem αποτελεί πάντα η μάχη και όπως είδαμε στο Engage αυτό ισχύει ακόμα πιο εμφατικά αφού τα υπόλοιπα έχουν κάνει ένα συνειδητό βήμα πίσω. Το στοίχημα αυτό αποδίδει μιας το σύστημα δείχνει αψεγάδιαστο παραδίδοντας ένα παιχνίδι ωδή στις μάχες με στρατηγικό βάθος. Το να προσπαθείς να ξανά-ανακαλύψεις τον τροχό σε είδη με 30+ χρόνια ιστορία, είναι πολλές φορές μάταιο και αντιπαραγωγικό. Το Engage πολύ σοφά κατά την άποψη μας, δείχνει να ασπάζεται την φιλοσοφία αυτή, ρίχνει μια στοργική ματιά στους πρόγονούς του και μαζεύει ένα υπερπλήρες και πάνω από όλα σφιχτό και δεμένο πακέτο μηχανισμών, πάνω στο οποίο βασίζει την μάχη του. Έχει ήδη ακουστεί σαν άποψη και τείνουμε να συμφωνήσουμε πως μιλάμε για την καλύτερη υλοποίηση συστήματος μάχης σε παιχνίδι FE, πράγμα που τα λέει όλα για μια τόσο μεγάλη και ιστορική σειρά.

Για αυτούς που δεν γνωρίζουν να πούμε πως πρόκειται για ένα turn based σύστημα, που βασίζεται στη γνωστή «σκακιέρα» (grid) όπου ο χάρτης έχει χωριστεί σε σειρές από νοητά κουτάκια όπως στα XCOM, Mario + Rabbids, Civilization κλπ. Υπάρχει ένα σημαντικό καστ από χαρακτήρες με ιδιαίτερα στατιστικά, προσόντα και όπλα για να διαλέξετε. Οι χαρακτήρες αυτοί δίνουν σημαντικά περιθώρια ανάπτυξης αφού εκτός από τον εξοπλισμό τους, διαθέτουν σύστημα leveling και skill tree πράγματα που τους βελτιώνουν στο πεδίο της μάχης και ταυτόχρονα σας κάνουν να δένεστε παραπάνω μαζί τους. Οι χάρτες αποτελούν την κρυφή δύναμη του παιχνιδιού. Δεν αποτελεί υπερβολή το να πούμε πως η σωστή μελέτη του χάρτη και η εκμετάλλευση των ιδιαιτεροτήτων του, αποτελεί σημαντικότατο μέρος της επιτυχίας της αποστολής.

Από άποψη μηχανισμών, το πρώτο που θα προσέξουν οι …παλιές καραβάνες, είναι η επαναφορά του weapon triangle. Πρόκειται για το κλασικό σχήμα πέτρα – ψαλίδι – χαρτί, που προσφέρει σπουδαίες δόσεις βάθους και ισορροπίας, όντας ταυτόχρονα εξαιρετικά απλό και άμεσο. Πραγματικά ακατανόητη η απόφαση να λείπει από το TH που ευτυχώς εδώ δεν επαναλαμβάνεται. Το πλεονέκτημα αυτή την φορά δίνεται με την μορφή της εξουδετέρωσης του όπλου του αντιπάλου για τον τρέχοντα γύρο, πράγμα που μπορεί να δώσει σημαντική βοήθεια αν αξιοποιηθεί σωστά. Όλα αυτά συνοδεύονται με τα γνωστά εδραιωμένα κομμάτια μηχανισμών που ξέρουμε και αγαπάμε, όπως είναι η δυνατότητα combo χτυπημάτων όταν οι ήρωες βρίσκονται σε συγκεκριμένο σχηματισμό, τα πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα που δίνει το ανάγλυφο, οι σχέσεις των ηρώων που επηρεάζουν και την αποτελεσματικότητά τους στην μάχη και πολλά άλλα, μικρά και μεγάλα, που θα ανακαλύψετε και προσθέτουν επιπλέον βάθος.

Ακόμα και η ίδια η δομή των αποστολών είναι συνήθως εξαιρετικά σχεδιασμένη προσφέροντας όχι μόνο την απαραίτητα πρόκληση για να τις φέρεται σε πέρας, αλλά και πολλά στοιχεία έκπληξης και ανταμοιβής σε παράπλευρα θέματα, όπως η διάσωση npc’s, ανακάλυψη θησαυρών, στρατολόγηση επιπλέον χαρακτήρων κοκ. Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως προαιρετικά αλλά είναι τόσο όμορφα τοποθετημένα εδώ και εκεί, που πιάσαμε συχνά τους εαυτούς μας να θέλουμε να επαναλάβουμε αποστολές, μόνο και μόνο για να δούμε τι θα γίνει αν προλαβαίναμε να σώσουμε το σπίτι εκείνου του δύσμοιρου χωρικού που ήταν στην άλλη άκρη του χωριού με αποτέλεσμα να φτάσουν εκεί οι Corrupted πριν τον ειδοποιήσουμε να κλειδωθεί μέσα!

Ο μηχανισμός – υπογραφή, από τον οποίο αντλεί και το όνομα του ο τίτλος, είναι το περίφημο Engage. Από την εισαγωγή ακόμα ο παίκτης πληροφορείται πως στο σύμπαν του παιχνιδιού υπάρχουν κάποια δακτυλίδια μέσω των οποίων ο κάθε χαρακτήρας μπορεί να καλέσει τα λεγόμενα Emblems. Πρόκειται για τους παλιότερους διάσημους ήρωες των παιχνιδιών της σειράς οι οποίοι με τον τρόπο αυτό συγκροτούν ένα άτυπο all star! Στην πορεία το κομμάτι αυτό ενσωματώνεται ακόμα περισσότερο στην ιστορία, αφού μαθαίνουμε πως υπάρχουν συνολικά 12 τέτοια δακτυλίδια τα οποία είναι κρίσιμο να ανακτηθούν πριν πέσουν σε λάθος χέρια. Χωρίς πολλά spoilers, να πούμε πως ανά πάσα στιγμή ελέγχετε, ως ομάδα, ένα συγκεκριμένο αριθμό δακτυλιδιών τα οποία πριν την μάχη μπορείτε να μοιράσετε στους χαρακτήρες της επιλογής σας. Αυτό χαρίζει στους χαρακτήρες αυτούς, την επιπλέον δυνατότητα του Engage, κατά την οποία ο συγκεκριμένος χαρακτήρας αποκτά πέρα από τις δικές του και τις επιπλέον ικανότητες του Emblem που κουβαλά. Προφανώς το Engage διαρκεί λίγο (έναν γύρο μόνο) και η ενεργοποίησή του ξανά στην μάχη δεν είναι εύκολη υπόθεση, συνεπώς προσοχή στην χρήση!

Η ιδέα του Engage μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη (μας έφερε στο μυαλό κάπως το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore και τα παιχνίδια της Atlus γενικότερα), αλλά είναι άριστα υλοποιημένη και κυρίως αρμονικά ενταγμένη μέσα στο υπόλοιπο σετ μηχανισμών. Προσφέρει το κάτι παραπάνω χωρίς να δημιουργεί προβλήματα όπως ανισορροπίες και κατά κάποιο τρόπο βάζει το κερασάκι στην τούρτα των εξαιρετικών μηχανισμών που συγκροτούν μια μάχη που ο παίκτης πραγματικά χαίρεται να παίζει.

Μόνο καλά λόγια έχουμε και για το συνολικό στήσιμο, σε επίπεδο επιλογών, ρυθμίσεων, UI και γενικότερα QoL. Το παιχνίδι αποτελεί έναν απόλυτα σύγχρονο τίτλο του 2023 και αυτό είναι κάτι που φαίνεται από την πρώτη ματιά. Ιδιαίτερη φροντίδα έχει δοθεί στο σύστημα tutorial το οποίο είναι πανέξυπνα ενταγμένο μέσω στην δράση, στις πρώτες αποστολές, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να μη κουράζει αλλά να περνά και όσο γίνεται λιγότερο αντιληπτό. Οι καθ’ εαυτού εικόνες με οδηγίες είναι λίγες, σύντομες, αλλά εξαιρετικά περιεκτικές και συμβουλεύουμε ακόμα και τους πιο έμπειρους παίκτες να τις διαβάζουν, καθότι περιέχουν ουσιώδεις πληροφορίες. Γενικά το παιχνίδι δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση νέων παικτών και πραγματικά αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να μυηθείτε στην σειρά. Για το UI δεν έχουμε να πούμε σχεδόν τίποτα και αυτό πάντα είναι καλό! Λειτουργεί άψογα ακόμα και σε portable mode, πράγμα δυστυχώς όχι δεδομένο αν και θα έπρεπε. Στις ρυθμίσεις του θα βρείτε επιλογές σχεδόν για τα πάντα (όπως πχ για αλλαγή των σταθμών ήχου, ρυθμίσεις animation και πολλά άλλα αντίστοιχα) πράγματα που σε πρώτη ματιά μοιάζουν κάπως ταπεινά, αλλά παίζουν κρίσιμο ρόλο σε παιχνίδια πολλών ωρών, για να μη κουράζουν.

Τέλος απόλυτα λυμένα είναι τα θέματα που ταλάνιζαν την σειρά σε παλιότερες εποχές σχετικά με τρόπο παιξίματος του. Η …προαιώνια διαμάχη σχετικά με την χρήση permadeath έχει ουσιαστικά λυθεί με την επιλογή ανάμεσα σε casual και classic στην αρχή ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι ενώ παρέχονται πολλές ευκολίες οι οποίες κάποιες φορές αγγίζουν τα όρια του cheat.. Το παίξαμε σε δύο διαφορετικές ρυθμίσεις. Στο casual με hard δυσκολία, εκτός από την απουσία permadeath, ο παίκτης μπορεί να σώζει παντού μέσα στην μάχη με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Στο classic με maddening δυσκολία δεν υπάρχει save και προφανώς έχουμε permadeath, ενώ και η AI του συστήματος εμφανίζεται καλύτερη. Επιπλέον παρέχεται παντού ο λεγόμενος Draconic Time Crystal ο οποίος μέχρι τα μισά του παιχνιδιού περίπου, σου δίνει την δυνατότητα να πάρεις πίσω όσες κινήσεις θέλεις. Συνολικά θεωρούμε την δεύτερη εμπειρία ανώτερη παρότι το permadeath μπορεί πράγματι να γίνει κουραστικό στα όρια του ψυχαναγκασμού. Το γεγονός όμως πως υπάρχουν οι επιλογές ώστε να φέρετε την εμπειρία στα μέτρα σας, μόνο ως θετικό μπορούμε να το αξιολογήσουμε και ταυτόχρονα αποτελεί ένα ακόμα φιλικό χτύπημα στην πλάτη για τα …πρωτάκια!

Δυστυχώς όμως υπάρχει και κάτι το οποίο σηκώνει μια κάποια γκρίνια. Μιλάμε για την ποιότητα του γραψίματος τόσο, όσον αφορά τη πλοκή της ιστορίας όσο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. Είναι κάτι που κατά την ταπεινή μας άποψη, μαστίζει την βιομηχανία γενικότερα και θα πρέπει επιτέλους να γίνουμε περισσότερο απαιτητικοί σε ένα μέσο που από καιρό έχει περάσει από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση αφού στηρίζει μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων.

Για να εξηγούμαστε το γράψιμο δεν είναι κακό. Κάνει μια χαρά την δουλειά του και αποτελεί το συνεκτικό νήμα που συνδέει όλα τα υποσυστήματα του παιχνιδιού σε ένα οργανικό σύνολο. Το πρόβλημα είναι πως μένει με στείρο τρόπο σε αυτό το διεκπεραιωτικό πλαίσιο, χωρίς να έχει καν φιλοδοξίες για το κάτι παραπάνω. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί μιλάμε για ένα genre που προσφέρεται για μυθοπλασία. Μια πραγματικά εμπνευσμένη αφήγηση με χαρακτήρες που θα θυμόμασταν για καιρό, θα μπορούσε να απογειώσει το άριστο έτσι και αλλιώς κατά τα άλλα σύνολο, σε ένα παιχνίδι ορόσημο. Με την πολύ πιο συμβατική προσέγγιση που υιοθετεί, μένει «απλώς» στα επίπεδα ενός παιχνιδιού που χαίρεσαι να παίζεις αλλά που όταν θα το τελειώσεις θα ξεχάσεις σχετικά γρήγορα το lore του.   

Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την CD Media για την ευγενική και έγκαιρη παραχώρηση κωδικού για τις ανάγκες του παρόντος review!