Dragon Quest XI S Echoes of Elusive Age Definitive Edition [Switch Review]

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Όταν ακόμη το Nintendo Switch ήταν γνωστό με την κωδική ονομασία NX, υπήρχε η φήμη ότι το Dragon Quest XI θα κυκλοφορούσε σε αυτό. Η ποιότητα μάλιστα του παιχνιδιού στον οπτικό τομέα, είχε δημιουργήσει τεράστια ανυπομονησία για την καινούργια κονσόλα της Nintendo, αφού το παιχνίδι των PS4 και PC θα μπορούσε να τρέχει σε αυτή. Ωστόσο, μετά την κυκλοφορία του Nintendo Switch υπήρξε σιγή ιχθύος από τη Square Enix, η οποία θορύβησε άπαντες σχετικά με το αν και πότε θα εμφανιστεί. Αργότερα  αποκαλύφθηκε ότι θα γίνει πραγματικότητα, αλλά θα έχει το γράμμα S στον τίτλο της, δηλώνοντας ότι μάλλον πρόκειται για υποδεέστερη έκδοση, αφού οπτικά τουλάχιστον δε θα μπορούσε να συγκριθεί με εκείνη του PS4 και PC. Εντέλει, κάνοντας ένα άλμα στο σήμερα, το πλήρες όνομα του τίτλου στο Nintendo Switch είναι: Dragon Quest XI S Echoes of an Elusive Age Definitive Edition (αρέσουν οι πολύ μεγάλοι τίτλοι στους Ιάπωνες) και όπως καταλαβαίνετε πιστεύει ότι πρέπει να θεωρηθεί ως η πληρέστερη και απόλυτη έκδοση. Και είναι.

Το DQXIS ακολουθεί την ιστορία του χωρίς όνομα και χωρίς φωνή ήρωα -ένας τρόπος να νιώθει ο παίκτης ότι είναι ο πρωταγωνιστής- ο οποίος τυγχάνει να είναι Λουμινάρι δηλαδή ο εκλεκτός που μπορεί να νικήσει τον Σκοτεινό εχθρό και αποστολή του είναι να πάει με την ομάδα του από περιοχή σε περιοχή να βρει τη συμβαίνει στο Δέντρο της Ζωής και να νικήσει. Απλοϊκή ιστορία, χιλιοειπωμένη το δίχως άλλο, όμως έχει κάποιες όμορφες λεπτομέρειες που τη διαφοροποιούν με κυριότερη την αρνητική αντιμετώπιση ενός έθνους που θεωρεί το Λουμινάρι αντί για σωτήρα, Παιδί του Σκότους, αφού χωρίς αυτόν δεν υπάρχει ο Σκοτεινός και άρα αν πεθάνει, ο Σκοτεινός δε θα υπάρξει. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση που αποτελεί και την κινητήρια δύναμη της πλοκής από πολύ νωρίς στο παιχνίδι και είναι εκείνη που σας βάζει σε ένα συνεχές  κυνηγητό. Για να σωθείτε, φτιάχνετε σιγά σιγά την ομάδα σας η οποία αποτελείται από ενδιαφέροντες χαρακτήρες με προσωπικότητα, που ναι μεν δεν έχουν το βάθος που άλλα παιχνίδια του είδους προσφέρουν, ωστόσο γίνονται εύκολα αρεστοί και αφήνουν χαμόγελο στο πρόσωπο του παίκτη. Από την οξύθυμη μάγισσα Βερόνικα που την έχουν καταραστεί να μοιάζει με μικρό κοριτσάκι,  μέχρι τον αέρινο Συλβάντο και τη τσαχπινιά του, ο παίκτης θα έχει μια παλέτα, τρόπον τινά, από διαφορετικές φυσιογνωμίες που στην υπερβολή τους δημιουργούν μια αστεία αλλά και πλούσια εικόνα.

Ως προς τον τρόπο που παίζεται, ο τίτλος είναι γραμμικός. Έχει κάποιες αποστολές που μπορείτε να κάνετε εκτός από την κύρια, αλλά αυτό που περισσότερο θα σας απασχολήσει κάθε φορά που μπαίνετε σε μια νέα πόλη ή περιοχή είναι να ψάξετε όλο το χάρτη για μυστικά σεντούκια και αντικείμενα. Σπάστε βάζα, ανοίξτε ντουλάπες και οπωσδήποτε διαβάστε βιβλία και δε θα χάσετε. Κατά τα άλλα πρόκειται για ένα κλασικότατο Ιαπωνικό παιχνίδι ρόλων που όπως πάντα διακρίνεται από τη μάχη του. Αγγίζετε εχθρό και αλλάζετε στο πεδίο που όλα γίνονται σε γύρους. Πιο κλασικό δεν υπάρχει. Η σειρά μου η σειρά σου. Σε χτυπάω, πάω στη θέση μου, με χτυπάς και φτου απ’ την αρχή. Μπορείτε να επιλέξετε να κινείστε στο πεδίο της μάχης για να δώσετε μια ψευδαίσθηση ότι είναι πιο μοντέρνο αλλά δεν αλλάζει τίποτα στην πράξη. Και εδώ που τα λέμε καλύτερα να το αφήσετε ως έχει και να πειράξετε μόνο την ταχύτητα της μάχης για γρηγορότερα αποτελέσματα. Επιλέγετε ανάμεσα σε επίθεση, άμυνα, ικανότητες και μαγεία που σπαταλούν MP ενώ υπάρχει και η δυνατότητα να μην επιλέγετε καν και όλοι να πράττουν σύμφωνα με προκαθορισμένα πρότυπα για ακόμη μεγαλύτερη ευκολία. Μιας μάλιστα που μίλησα για ευκολία, θα πρέπει να αναφέρω ότι ο τίτλος είναι ιδιαίτερα εύκολος. Υπάρχει ένας τρόπος να ενεργοποιήσετε κάποια στοιχεία που θα δυσκολέψουν το έργο σας αλλά περισσότερο είναι σαν να δίνετε handicap και όχι να αλλάζετε την πραγματικότητα. Δεν είναι λάθος να είναι ένα παιχνίδι εύκολο, ειδικά όταν είναι μεγάλο σε διάρκεια όπως το συγκεκριμένο (άνω των 60 ωρών σε κάθε περίπτωση) αλλά κάποιους θα τους ξενερώσει το δίχως άλλο.

Περαιτέρω, το παιχνίδι δεν προσπαθεί να προσθέσει τίποτα επαναστατικό κατά τη διάρκεια της μάχης και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κακό αλλά στην πράξη, δουλεύει και έτσι δεν αποτελεί αρνητικό. Το μόνο  δικό του σύστημα είναι το Pep. Ένας χαρακτήρας γίνεται Pepped up όταν λάβει αρκετούς πόντους ζημιάς. Η κατάσταση Pep θα του δώσει πρόσβαση σε υπερεπιθέσεις, ενισχύσεις κλπ και μάλιστα όταν και άλλοι χαρακτήρες της τετραμελούς ομάδας σας είναι Pepped up τότε οι επιλογές αυξάνονται. Δεν είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί σε Ιαπωνικά παιχνίδια ρόλου, αλλά είναι ιδιαίτερο. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της μάχης επιτρέπεται να αλλάξετε χαρακτήρες ώστε να έχετε πάντα την καλύτερη δυνατή ομάδα και μη φοβάστε, όλοι λαμβάνουν πόντους εμπειρίας, ακόμη και εκείνοι που χρησιμοποιείτε λιγότερο, οπότε αγοράστε εξοπλισμούς ώστε να τους έχετε όλους έτοιμους πάντα. Τέλος, ως προς το ανέβασμα επιπέδου υπάρχει μια σχετική ημιαυτοματοποίηση, με την έννοια ότι ναι μεν τα στατιστικά αυξάνονται με προκαθορισμένο τρόπο, ωστόσο κερδίζετε πόντους που τους ξοδεύετε σε ένα δέντρο επιλογών που θυμίζει περιορισμένο sphere grid από Final Fantasy Χ. Κάθε χαρακτήρας έχει τουλάχιστον 3 παρακλάδια που μπορεί να ακολουθήσει και είναι στο χέρι σας αν θα σπαταλήσετε λίγους πόντους εδώ και εκεί μαθαίνοντας από όλες τις κατηγορίες από λίγο ή αν θα επενδύσετε σε μία σχεδόν αγνοώντας τις άλλες. Το θετικό είναι ότι αν μετανιώσετε μπορείτε σε μια εκκλησία να πάρετε όλους τους πόντους πίσω και να ξεκινήσετε από την αρχή.

Κατά τα λοιπά, το παιχνίδι περιέχει ένα απλό και συνάμα ιδιαίτερο σύστημα σφυρηλάτησης στο οποίο έχετε πρόσβαση ανά πάσα στιγμή μέσω του μενού -που στο σημείο αυτό να πω ότι δεν είναι και το πιο εύχρηστο που έχω δει- και φτιάχνετε εύκολα όπλα, πανοπλίες, αντικείμενα κλπ. Είναι τόσο εύκολο που ακόμη και αν σας λείπουν υλικά, μπορείτε να πληρώσετε και να τα αγοράσετε απευθείας από το μενού σφυρηλάτησης χωρίς κόπο. Απολαυστικότατο. Ιδιαίτερη προσθήκη, σε αυτή τη Definitive Edition είναι η δυνατότητα να παίξετε το παιχνίδι εξ ολοκλήρου σε 2D 16bit,  επιλογή που υπήρχε στην έκδοση για 3DS που είχε κυκλοφορήσει μόνο στην Ιαπωνία. Σε 2D ο χάρτης αλλάζει ελάχιστα, οι διάλογοι παραμένουν και αυτό που επί της ουσίας είναι τελείως διαφορετικό είναι οι μάχες. Αυτές είναι πλέον τυχαίες, αφού δεν εμφανίζεται ο εχθρός στο χάρτη και τελούνται με την αρχαιότερη μορφή γύρων. Πρώτα διαλέγει ο παίκτης τι θα κάνει κάθε χαρακτήρας της ομάδας του και μετά βλέπουμε με ποια σειρά γίνονται οι επιθέσεις εχθρών και ηρώων. Δε θεωρώ ότι αξίζει να ασχοληθείτε με την εν λόγω 2D επιλογή, ειδικά όταν πρωτοπαίξετε τον τίτλο, αφού πραγματικά λάμπει στο 3D. Εξάλλου, σε αυτή τη Definitive Edition υπάρχει ως αποκλειστική η αποστολή να μεταφέρεστε σε 2D για να επισκεφτείτε μέρη της ιστορίας των προηγούμενων δέκα Dragon Quest οπότε όπως και να έχει θα παίξετε και όπως παλιά.

Το πακέτο είναι πλούσιο και τυλίγεται με ένα εκπληκτικά όμορφο οπτικό αποτέλεσμα. Οι εχθροί είναι ό,τι πιο ωραίο έχω δει τελευταία σε έμπνευση και σχεδιασμό. Εκφράσεις προσώπου, ομαλές κινήσεις, όλα είναι τέλεια και αυτή η λεπτομέρεια επεκτείνεται σε όλα τα μοντέλα και όχι μόνο στους αρχηγούς. Ο Akira Toriyama είναι μετρ στο είδος και όπως όλα τα Dragon Quest μας θυμίζει Dragonball. Μιλώντας αυστηρά για τα τεχνικά στοιχεία, ο τίτλος έχει μικρό draw distance και οι λεπτομέρειες στον περιβάλλοντα χώρο εμφανίζονται λίγο πριν φτάσουμε κοντά, ενώ υπάρχουν στιγμές που είναι αισθητή η πτώση καρέ, αλλά από την άλλη παρουσιάζει την πιο απαλή εικόνα από πλευράς aliasing που έχω δει μέχρι τώρα στο Switch σε docked mode, το πιο γρήγορο φόρτωμα για είσοδο και έξοδο από τη μάχη (αστραπιαίο θα έλεγα) και συνολικά μπορώ να πω ότι ο τίτλος αποτελεί το ωραιότερο παιχνίδι του Nintendo Switch που έχω δει. Είναι πραγματικά επίτευγμα που τρέχει τόσο καλά. Δε σταματάμε όμως εδώ γιατί δε φτάνει μόνο το τι βλέπεις, αλλά και το τι ακούς, μιας και στα αυτιά σου φτάνει η μελωδία από συμφωνική ορχήστρα σε αντίθεση με το DQXI που χρησιμοποιούσε MIDI αρχεία. Οι φωνές των χαρακτήρων είναι επίσης σωστές και δένουν με αυτό που βλέπεις και η ηθοποιία επίσης αρκετά καλή.

Το απλό είναι διαχρονικό