- [REVIEW] Emio – The Smiling Man: Famicom Detective Club - 21 Οκτωβρίου 2024
- Luigi’s Mansion 2 HD [Switch Review] - 23 Ιουλίου 2024
- [Switch Review] Paper Mario: The Thousand Years Door - 11 Ιουνίου 2024
Αριθμός εμφανίσεων: 2281, στο παλιό ninty.gr
Developer: | Vanpool |
| Publisher | Nintendo |
| System: | Nintendo 3DS |
| Release Date: | 22/2/2012 |
| Players: | 1 |
| Genres: | Action, Strategy (Tower Defence) |
Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο…
Έντεκα χρόνια. Μάλιστα! Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά έντεκα ολόκληρα χρόνια μεσολάβησαν από τη τελευταία φορά που προσπάθησε η Nintendo να δημιουργήσει ένα καινούργιο cool χαρακτήρα πάνω στον οποίο θα χτίσει ένα κόσμο. Από αυτούς τους μαγικούς κόσμους, που μόνο η ίδια ξέρει να φτιάχνει. Ήταν ακόμα 2001 όταν το έκανε τελευταία φορά με το Captain Olimar των Pikmin.
Έτσι φτάσαμε αισίως στο 2012 για να ξεσκονίσει πάλι, τη παλιά της τέχνη. Αυτή τη φορά μάλιστα το κάνει με ένα εντελώς παράδοξο τρόπο. Το Dillon’s Rolling Western λοιπόν, δεν είναι κάποια μεγάλη παραγωγή ούτε ένας τίτλος κράχτης. Αναπτύχθηκε από ένα μικρό Ιαπωνικό στούντιο (τη Vanpool) χωρίς μεγάλες περγαμηνές.
Επιπλέον όχι μόνο προορίζεται για μια φορητή κονσόλα (το 3DS), αλλά δε διατίθεται καν, στη retail αγορά. Μόνο στη ψηφιακή πλατφόρμα της συσκευής και σε μειωμένη τιμή (10€). Το αν η κίνηση αυτή δείχνει κάτι για την ευελιξία της εταιρείας και τη διάθεση να εκμεταλλευτεί τις ψηφιακές της πλατφόρμες σε κάποιες πιο εναλλακτικές επιλογές, μένει να αποδειχθεί στο μέλλον.
Για την ώρα αυτό που προέχει είναι να γνωρίσουμε το Dillon τον Armadillo, τη καινούργια φάτσα δηλαδή που φιλοδοξεί να μας κάνει παρέα στις gaming αναζητήσεις μας…
«Είμαι ένας φτωχός και μόνος cowboy»
Ο Dillon λοιπόν δεν είναι άνθρωπος, αλλά ανήκει στη μάλλον άσημο είδος των Armadillo. Πρόκειται για κάποια συμπαθητικά ζωάκια της ερήμου που βρίσκονται στην Αμερική, και που είναι χαρακτηριστικά για την φυσική τους πανοπλία (περισσότερα εδώ).
Μοναδική του παρέα (όχι η Dolly 
), o Russ, ένας χαριτωμένος σκίουρος που έχει όμως περιορισμένο ρόλο στο παιχνίδι. Φυσικά ο φίλος μας, σαν ήρωας που είναι, δε μπορούσε παρά να έχει κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις που το κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα άκακα ζωάκια του είδος του. Το κύριο πλεονέκτημα του λοιπόν είναι η ικανότητα του, να διπλώνει και να σχηματίζει κάτι που μοιάζει με τροχό οχήματος.
Αυτό του είναι πολύ χρήσιμο, γιατί του χαρίζει δύο πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα. Από τη μια λοιπόν μπορεί έτσι, να κινείται πολύ πιο γρήγορα, και από την άλλη μπορεί να κάνει κάποιες καλές επιθετικές κινήσεις με τις οποίες εξουδετερώνει τους εχθρούς του.
Κάποτε στη Δύση
Ο φίλος μας λοιπόν, όπως κάθε μοναχικός cowboy που σέβεται τον εαυτό του, ζει στην άγρια Δύση και αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι, τη μόνιμη εγκατάσταση. Προτιμάει αντίθετα, να γυρνάει από χωριό σε χωριό και να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους ντόπιους κατοίκους.
Βλέπετε, οι καιροί είναι δύσκολοι. Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει στα απομακρυσμένα αυτά χωριά! Υπάρχουν κάποια μυστήρια τέρατα που μοιάζουν σαν βράχοι με πόδια (!!!), τα λεγόμενα Grocks που κάνουν τη ζωή των χωρικών ακόμα πιο δύσκολη από όσο ήταν ήδη, στην αφιλόξενη έρημο.
Τα Grocks έχουν τη κακιά συνήθεια να οργανώνονται σε συμμορίες. Μόλις βραδιάσει αρχίζουν επιδρομές στα σχεδόν ανυπεράσπιστα χωριά, αρπάζοντας ότι πολυτιμότερο υπάρχει: Τα ζώα των κατοίκων τα περίφημα Scrogs (κάτι σαν πρόβατα στο πιο χαζό!).
Στο σκηνικό αυτό η παρουσία και η βοήθεια του Dillon είναι σαν μάννα εξ ουρανού για τους κατοίκους. Αποστολή του φυσικά, να προστατέψει αποτελεσματικά το χωριό το οποίο τον φιλοξενεί, για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Αν τα καταφέρει οι Grocks πείθονται πως δεν έχει νόημα να τα βάζουν με κάποιο τόσο σκληρό και … τη κάνουν για αλλού. Αν όχι τότε (σωστά μαντέψατε) …«Game over».
Για μια χούφτα δολάρια
Το παιχνίδι στους μηχανισμούς του θυμίζει ένα περίεργο συνδυασμό στρατηγικής – tower defence τίτλου και παιχνιδιού δράσης. Η δράση του χωρίζεται χονδρικά σε δύο διαφορετικά modes.
Την ημέρα στην ουσία δεν υπάρχουν εχθροί. Αποστολή μας είναι να εξερευνήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τη περιοχή γύρω από το χωριό. Μπορείτε να το δείτε κάτι σαν resource gathering όπου τα resources είναι διάφορα πράγματα.
Το κυριότερο είναι η τροφή των Scrogs τα λεγόμενα scruffles. Μαζεύοντας αρκετά scruffles τα Scrogs αναπαράγονται και αυξάνουν σε αριθμό κάτι που πάει το σιχαμένο «Game Over» λίγο πιο μακριά. Πέρα όμως από τα scruffles υπάρχουν και αρκετά άλλα πράγματα για να ανακαλύψει κάποιος. Χρήματα, πολύτιμοι λίθοι, ορυχεία ακόμα και αρχαίοι ναοί με κρυμμένους θησαυρούς περιλαμβάνονται στο μενού.
Όλους τους πόρους που περιγράψαμε παραπάνω μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε για να οργανώσουμε την άμυνά μας καλύτερα. Αυτό γίνεται κυρίως χτίζοντας αμυντικούς πύργους σε προκαθορισμένα στρατηγικά σημεία καθώς και μεταλλικές πύλες στο χωριό. Οι πύργοι (ανάλογα και με τους πόρους που διαθέτουμε) μπορούν να εξοπλισθούν με όπλα ώστε να έχουμε κάποιους πολύτιμους σύμμαχους όταν νυχτώσει, ενώ οι πύλες απλά δυσκολεύουν το έργο των επίδοξων εισβολέων.
Μόλις νυχτώσει τώρα, χτυπάει ο συναγερμός και τα πάντα αλλάζουν. Εδώ μπαίνουμε στην ουσία σε battle mode το οποίο είναι και το πιο ουσιαστικό κομμάτι του τίτλου. Στη φάση αυτή ο Dillon πρέπει να αρχίσει να κυνηγάει τις συμμορίες μόλις εμφανιστούν στη κάτω οθόνη η οποία παίζει το ρόλο του χάρτη/ραντάρ. Αυτό δεν είναι δύσκολο μιας και οι βράχοι έχουν το μειονέκτημα να είναι αργοί.
Το πάρτι λοιπόν, αρχίζει μόλις τους φτάσει. Εκεί μεταφερόμαστε σε ένα νοητό ρινγκ όπου μονομαχούν ο Dillon με την εκάστοτε συμμορία.
Ο χειρισμός του Dillon στη μάχη γίνεται με το stylus και τον αναλογικό μοχλό. Τραβώντας το stylus προς τα πίσω και σε ευθεία γραμμή o Dillon γίνεται ρόδα και αρχίζει να «σπινάρει». Όσο πιο πολύ ώρα σπινάρει τόσο πιο πολύ δύναμη αποκτά το κτύπημα. Μόλις σηκώσουμε το stylus ο Dillon εκτοξεύεται προς τη κατεύθυνση που γύριζε. Με τη χρήση του stylus έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε και combos τα οποία αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των χτυπημάτων αλλά και τα δωράκια που παίρνουμε από τις νίκες μας.
Ο αναλογικός, όπως θα περίμενε κάποιος, χρησιμοποιείται για τη κατεύθυνση του Dillon. Τα κουμπιά δε χρησιμοποιούνται σχεδόν καθόλου ενώ υπάρχει κάποια δευτερεύουσα χρήση μόνο στις σκανδάλες. Γενικά ο χειρισμός θέλει λίγο συνήθεια αλλά είναι λειτουργικός και δουλεύει σωστά.
Αν ο Dillon επικρατήσει και διώξει όλους τους εισβολείς τότε η νύχτα τελειώνει και ο κύκλος αρχίζει πάλι από την αρχή. Αν όχι …τα είπαμε. Στις τρεις νύχτες η αποστολή τελειώνει και θεωρείται πως ο ήρωας μας έσωσε το χωριό. Στο σημείο αυτό παίρνουμε τη συνολική αξιολόγησή μας για το πώς τα πήγαμε και φυσικά ξεκλειδώνει το επόμενο χωριό.
Καθοριστικό ρόλο και στα δύο modes παίζει ο χρόνος. Την ημέρα απλά γιατί είναι αρκετά λίγος ώστε να μη προλαβαίνουμε να κάνουμε τα πάντα με την ησυχία μας. Πρέπει λοιπόν να είμαστε βιαστικοί και επιλεκτικοί στο τι κάνουμε και πότε. Την νύχτα γιατί οι μάχες είναι real time που σημαίνει πως αν καθυστερήσετε με κάποια συμμορία, κάποια άλλη θα σας κάνει τη ζημιά. Επιπλέον ο χρόνος της πολιορκίας καταγράφεται και έτσι για να πάρουμε ένα αξιοπρεπές σκορ (και τα απαραίτητα αστέρια ώστε να ξεκλειδώνουμε πίστες) πρέπει γενικά να είμαστε γρήγοροι.
Τέλος να αναφέρουμε πως υπάρχουν και κάποιες side quests που αν και μπορεί να συνεισφέρουν σε σκορ και αστεράκια παίζουν μάλλον δευτερεύοντα ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Ο καλός ο κακός και ο άσχημος
Καλά όλα αυτά, θα πει κάποιος, αλλά τελικά τι αίσθηση αφήνει ο τίτλος σαν παιχνίδι; Σίγουρα θετική είναι η απάντηση. Το υβρίδιο που υιοθετεί στους μηχανισμούς του είναι αν μη τι άλλο πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Η αλήθεια βέβαια είναι πως στερείται το βάθος που έχουν οι καλοί εκπρόσωποι του κάθε είδους χωριστά. Όσοι ονειρεύεστε βαθύ resource gathering και πολύπλοκες στρατηγικές επιλογές από τη μία ή βαρβάτο σύστημα μάχης από την άλλη τότε ίσως θα είναι καλύτερα να κοιτάξετε κάπου άλλου.
Το παιχνίδι δηλαδή πατάει σε δύο βάρκες ταυτόχρονα αλλά τελικά καταφέρνει να μη πέσει στο νερό. Συνδυάζει αρκετά σοφά, όπως αποδεικνύεται, κάποια από τα καλά στοιχεία και των δύο κατηγοριών δημιουργώντας ένα καινούργιο, το οποίο περιέχει τη στρατηγική και τις πολλαπλές επιλογές από τη μία και τη ταχύτητα και ένταση από την άλλη.
Από άποψη μεγέθους μάλλον δε πρέπει να υπάρχουν σοβαρά παράπονα. Υπάρχουν δέκα χωριά κλιμακούμενης δυσκολίας αριθμός αρκετά σημαντικός. Πέρα από αυτά το παιχνίδι έχει ένα καλό και απαιτητικό σύστημα αξιολόγησης των επιδόσεων του παίκτη, γεγονός που ανεβάζει το replayability του. Στο τελευταίο συμβάλλει ακόμα περισσότερο ο σεβαστός αριθμός από side quests, καθώς και η φύση του gameplay η οποία ευνοεί τις διαφορετικές προσεγγίσεις. Ένα μικρό παράπονο έχει να κάνει με την πλήρη έλλειψη multi αφού θεωρητικά θα μπορούσαμε να δούμε ενδιαφέροντα πράγματα τόσο σε coop όσο και σε ανταγωνιστικά mode.
Τέλος ο τεχνικός τομέας μπορούμε να πούμε πως απλά υποστηρίζει το παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις αλλά και χωρίς σοβαρές ατασθαλίες. Χρήσιμο πάντως είναι να θυμόμαστε πως η τιμή του είναι ιδιαίτερα χαμηλή, οπότε δεν είναι λογικό να υπάρχουν τρελές απαιτήσεις, ούτε από την παραγωγή ούτε από το περιεχόμενο. Θα λέγαμε μάλιστα, πως στα δύο τελευταία το παιχνίδι είναι κάτι παραπάνω από τίμιο για τα χρήματα που ζητάει.
Hasta la vista
Ο Dillon, μας συστήνεται στα συστήματα της Nintendo, με ένα πρωτότυπο ως προς τους μηχανισμούς του τίτλο. Όπως όλα τα εξωτικά φαγητά, έτσι και αυτό, δεν είναι για όλους τους ουρανίσκους. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα είναι ποιοτικό και το χαμηλό αντίτιμο κάνει το ρίσκο να φαντάζει μικρό. Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό και η περιγραφή σας μοιάζει ενδιαφέρουσα, επενδύστε άφοβα…
Βαθμολογία : 8/10
