[Review] Disney Illusion Island

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Την εποχή του επικού πολέμου μεταξύ Nintendo και Sega ήμουν με το στρατόπεδο της δεύτερης κυρίως επειδή το κατάστημα της περιοχής μου πουλούσε τα προϊόντα της εταιρείας του σκαντζόχοιρου. Πολύ εύκολα λοιπόν πέρασαν από τα χέρια μου τα Master System, Mega Drive και το Game Gear τα οποία μου προσέφεραν εκατοντάδες ώρες ξέγνοιαστου παιχνιδιού. Ένας από τους κορυφαίους τίτλους πλατφόρμας της εποχής, ήταν το δίχως άλλο, το Castle of Illusion, το οποίο πετύχαινε την ισορροπία ενός όμορφου οπτικού αποτελέσματος με σωστό χειρισμό. Έχοντας αυτά στο μυαλό και βλέποντας  την ομοιότητα του ονόματος, θεώρησα ότι το Disney Illusion Island, είναι ένας συνεχιστής του, ωστόσο από την πρώτη στιγμή που το έπιασα αποδείχτηκε ότι είναι αρκετά διαφορετικό.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο αγαπητός Μίκυ Μάους με την αγαπημένη του Μίνι, το νευρικό Ντόναλντ Ντακ και τον ατσούμπαλο Γκούφι έχουν λάβει πρόσκληση για ένα πικνίκ στο Νησί της Ψευδαίσθησης. Εντούτοις, πολύ σύντομα αντιλαμβάνονται ότι έχουν εξαπατηθεί από τους γλυκούληδες κατοίκους του. Ο λόγος είναι ότι φυσικά χρειάζονται τη γενναιότητά τους για να βρουν και να τους επιστρέψουν 3 τόμους μαγείας που έχουν κλαπεί από τη βιβλιοθήκη του νησιού. Οι ήρωές μας δεν το πολυσκέφτονται και βουτάνε στην περιπέτεια. Η πλοκή είναι ανάλαφρη όπως πρέπει, το χιούμορ ελαφρώς… κρύο αλλά συνηθίζεται. Οι διάλογοι τις περισσότερες φορές παρουσιάζονται ως κείμενο, το οποίο σε γενικές γραμμές είναι γεμάτο περιττές πληροφορίες και επιβάλλεται να το προσπερνάτε, όμως στις σημαντικές στιγμές, προσφέρεται ομιλία εν είδη κινηματογραφικών σκηνών, οι οποίες διευκολύνουν την εμβάθυνση στη κωμική αλληλουχία των καταστάσεων που περιγράφονται.

Ο τίτλος επιτρέπει έως 4 παίκτες να παίξουν ταυτόχρονα στην ίδια οθόνη χωρίς την ανάγκη αυτή να χωρίζεται. Η δυσκολία, καθορίζεται με το πόσες καρδιές θα ενεργοποιήσετε στην αρχική οθόνη ανά παίκτη, ήτοι ο καθείς ανάλογα με τις καρδιές που έχει (μέγιστος αριθμός 3, ελάχιστος 1) μπορεί να δεχτεί και τα ανάλογα χτυπήματα πριν χάσει. Πρέπει να τονίσουμε εδώ, ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αφού όσες φορές και να αποτύχετε, πάντοτε θα συνεχίζετε από το πλησιέστερο σημείο αποθήκευσης προόδου. Το ανωτέρω μπορεί να θεωρηθεί σίγουρα θετικό για τους μικρούς μας φίλους, οι οποίοι ίσως δεν τα καταφέρουν σε κάποια σημεία του τίτλου, όμως ξεκάθαρα δυσκολία με την έννοια του ρυθμιζόμενου επιπέδου δεν υπάρχει, το οποίο σημαίνει πως άπαξ και τερματιστεί, αυτό ήταν. Ουσιαστικά αυτό που θα σας «δυσκολέψει» είναι ο σχεδιασμός αυτός καθαυτός των σημείων πλατφόρμας και κατά πόσο θα χρησιμοποιήσετε σωστά όλες τις ικανότητες που σας έχουν δοθεί. Είναι με άλλα λόγια, παιχνίδι δεξιοτεχνίας.

Ξεκινάτε λοιπόν την περιπέτεια και διαλέγετε έναν από τους τέσσερεις χαρακτήρες: Μίκυ, Μίνι, Γκούφυ, Ντόναλντ. Όλοι τους, ανεξαιρέτως, είναι ίδιοι σε όλα, συνεπώς διαλέγετε απλώς αυτόν που σας αρέσει περισσότερο. Όμως προσοχή γιατί το παιχνίδι σας επιτρέπει να αλλάξετε χαρακτήρα μόνο από το μενού και όχι όποτε θέλετε. Εν πάση περιπτώσει, όπως αναφέραμε προηγουμένως το Disney Illusion Island δεν είναι τύπος πλατφόρμας αλλά κλασσικό metroidvania, το οποίο σημαίνει ότι αποτελείται από ένα ενιαίο κόσμο στον οποίο δεν μπορείτε αρχικώς να περιηγηθείτε παντού γιατί σας λείπουν ικανότητες, τις οποίες τις ξεκλειδώνετε σιγά – σιγά καθώς προχωράτε από σημείο σε σημείο. Δεν είναι εύκολο να καταλάβετε που πρέπει να πάτε μόνο και μόνο προσέχοντας τους διαλόγους, αλλά πρέπει να συμβουλεύεστε και το χάρτη, ο οποίος είναι χαοτικός και θυμίζει λαβύρινθο. Οι ικανότητες που μαθαίνετε περιλαμβάνουν το αναμενόμενο διπλό άλμα, το πήδημα στον τοίχο, την αιώρηση, το λάσο και άλλα που έχουμε ξαναδεί σε παρόμοια παιχνίδια όπως το Metroid και το Castlevania. Κάπου εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν υπάρχει μάχη ή τρόπος να νικήσετε τους όποιους εχθρούς βρεθούν στο δρόμο σας, κάτι που μάλλον ταιριάζει στην καλοσυνάτη καρδιά του γλυκού ποντικού και των φίλων του. Με όπλο σας λοιπόν μόνο τα αντανακλαστικά σας θα κληθείτε να αποφύγετε κάκτους, σαρκοφάγα φυτά, πουλιά και άλλα τέτοια, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να πετύχετε άλματα ακριβείας, να ταλαντευτείτε σε γάντζους, να κολυμπήσετε και τα συναφή.

Στο χαρτί, το Disney Illusion Island προσφέρει εξαιρετικά σωστό σχεδιασμό για να επιδείξετε τις ικανότητές σας, όμως δυστυχώς, για τους βετεράνους του είδους, αυτό δεν είναι αρκετό. Ακόμη και τα κακά αφεντικά που θα αντιμετωπίσετε, θα πρέπει να τα νικήσετε με έναν τρόπο που θυμίζει την επίλυση γρίφων, μόνο που τον ρόλο του τον αντικαθιστούν τα σωστά άλματα τη σωστή στιγμή. Η επιλογή των δημιουργών να μη δώσουν κανένα τρόπο στο Μίκυ και την παρέα του να νικάνε τους εχθρούς τους, είναι επί της ουσίας τόσο η μεγαλύτερη πρόκληση του τίτλου όσο και η αδυναμία του. Ναι μεν, αλλά…

Τουλάχιστον οπτικά το αποτέλεσμα θυμίζει το παραμυθένιο περιβάλλον για το οποίο η Disney είναι φημισμένη. Το σχέδιο των ηρώων μάς ταξιδεύει στα αρχικά βήματα του ποντικού και είναι αλήθεια ότι μια νοσταλγία θα πιάσει τους μεγαλύτερους. Τα περιβάλλοντα και η κίνηση θυμίζουν χρωματισμένα σκίτσα και μολονότι θα θέλαμε τους χαρακτήρες να απεικονίζονται κάπως μεγαλύτεροι στην όλη οθόνη, ο λόγος είναι ξεκάθαρος, αφού οι 4 παίκτες έχουν το χρόνο και το χώρο να κουνηθούν χωρίς να μπλέκονται μεταξύ τους. Αυτή είναι η διαφορά του με τίτλους όπως το Super Mario Wonder ή το Sonic Superstars στα οποία η φρενίτιδα προκαλεί χάος που δυσκολεύει το σωστό παιχνίδι με πολλούς παίκτες. Το Illusion Island διατηρεί χαλαρότατο το στυλ του παιχνιδιού του σε όλα τα σημεία, καθ’ όλη τη διάρκεια.

Στα του ήχου, μοιάζει να απουσιάζουν τα ηχητικά εφέ, κάτι που μας παραξένευσε, ενώ από την άλλη η μουσική, ωραία, μελωδική, παραμυθένια και αυτή, δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον ούτε μας προκάλεσε την επιθυμία να την αναζητήσουμε και εκτός παιχνιδιού. Συνολικά δεν ενοχλεί, αλλά ξεκάθαρα της λείπει το νεύρο, η αυθεντικότητα και η μοναδικότητα.

Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την CD Media για την ευγενική και έγκαιρη παραχώρηση κωδικού για τις ανάγκες του παρόντος review!