Dragonball FighterZ [Switch Review]

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Το Dragonball FighterZ ήταν η έκπληξη του 2018, ένα παιχνίδι ξύλου που είχε όλο το πακέτο: υπέροχα γραφικά, φρενήρη ρυθμό και ένα από τα πιο διάσημα anime στην ιστορία ως σημαία αναγνωριστικότητας. Στην παρουσίαση της E3 2018 της Nintendo εμφανίστηκε για μόλις κάποια δευτερόλεπτα αλλά όλοι οι φανς των fighting αναθάρρησαν που είδαν ότι ο πόθος τους πήρε σάρκα και οστά και το Dragonball FighterZ θα μεταφερόταν στο Nintendo Switch. Είναι όμως αυτό το port πιστό στο θαύμα των PS4 και XBOXONE ή είναι μια προβληματική εμπειρία;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Με το «καλημέρα» είτε παίζετε online είτε offline εμφανίζεστε σε ένα lobby με τη φιγούρα ενός χαρακτήρα του παιχνιδιού σε αστεία εκδοχή (μικρό σώμα και μεγάλο κεφάλι, chibi δηλαδή). Εκεί θα μπορείτε αφενός να επικοινωνήσετε με στάμπες και έτοιμες εκφράσεις με άλλους παίκτες ανά τον κόσμο εφόσον παίζετε διαδικτυακά, μιας και Nintendo γαρ δεν υπάρχει voice chat, αφετέρου να περιηγηθείτε στα modes του τίτλου εκ των οποίων τα arcade, story, local battle και online battle είναι τα πιο σημαντικά. Δεν ξέρουμε κατά πόσο ασχολείται κανείς με το να «επικοινωνεί» με άγνωστους σε ένα παιχνίδι ξύλου ώστε να χρειάζεται το lobby να έχει τέτοια μορφή. Προσωπικά είμαι υπέρ του μινιμαλισμού και θα προτιμούσα μια λίστα με τα modes και το lobby μια ξερή οθόνη chat, ώστε άμεσα και χωρίς πολλά πολλά να μπορείς να επιλέγεις τι θέλεις να κάνεις. Ωστόσο, πέρα των προτιμήσεων, η εν λόγω εμφάνιση δουλεύει και ίσως είναι υπερβολικά χαριτωμένη για να την κρίνουμε αρνητικά.

Περνώντας στα modes, στο arcade παλεύετε μια σειρά από αγώνες αυξανόμενης δυσκολίας με cpu μέχρι να στεφθείτε νικητής. Κλασικά εικονογραφημένα δηλαδή. Είναι κλιμακωτό και χωρισμένο σε τρία επίπεδα (επιλέγετε ανάμεσα σε Snake Way, Extreme Gravity Spaceship και Hyperbolic Time Chamber) όπου κάθε ένα έχει περισσότερες αλληλουχίες μαχών από το προηγούμενο και ως κερασάκι στην τούρτα κάθε επίπεδο έχει και τη hard μορφή του. Το εν λόγω mode είναι ένας από τους τρόπους για να ξεκλειδώσετε τους Goku και Vegeta σε SSGSS (Super Sayan God Super Sayan) ή απλώς Μπλε (!) μορφή. Περίεργη κίνηση να υπάρχουν κλειδωμένοι χαρακτήρες εν έτει 2018 αλλά τουλάχιστον μιλάμε για δύο μόνο. Και μιας που μιλήσαμε για μαχητές το παιχνίδι περιλαμβάνει 24 από τα Dragonball Z και Super (καμία αγάπη για το GT) και άλλους 6 που μπορείτε να ξεκλειδώσετε με DLC. Το arcade δεν είναι τόσο εύκολο όσο έχουμε συνηθίσει από αλλά παιχνίδια αυτής της κατηγορίας και θα χρειαστεί το χρόνο σας και κυρίως τις ικανότητές σας. Ένα λάθος και θα πρέπει να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή ή να πέσετε κατηγορία.

Το story έχει μια ολοκαίνουρια ιστορία να πει. Το ανδροειδές 21, το οποίο για πρώτη φορά εμφανίζεται στον κόσμο του Dragonball, έχει καταφέρει με κάποιο τρόπο να αποσυνδέσει τις ψυχές ηρώων και εχθρών από τα σώματά τους και τον έλεγχο τον έχουν πάρει άλλες. Η ανθρώπινη ψυχή που βρίσκεται στο επίκεντρο είναι ο παίκτης και σε τρία διαφορετικά σενάρια, ένα από την πλευρά των καλών, ένα από την πλευρά των κακών και ένα από την πλευρά των ανδροειδών προσπαθείτε να καταλάβετε τι έχει συμβεί, για ποιο λόγο ο κόσμος έχει γεμίσει με κλώνους των μαχητών και να νικήσετε το Ανδροειδές 21. Μην περιμένετε βάθος στο σενάριο, δε θα καταλάβετε ποτέ τι και πως έγινε, ενώ ούτε ιδιαίτερη έμπνευση υπάρχει στο νέο Ανδροειδές 21, αφού τόσο στο όνομα όσο και στη μορφή μοιάζει με χαρακτήρες που ήδη έχουμε δει και κυρίως με τον Buu, μιας και μετατρέπει σε γλυκάκια τους εχθρούς που νικά (εδώ βέβαια έχουμε donuts και cupcakes και όχι απλά ταπεινά μπισκοτάκια!). Ωστόσο τα βιντεάκια με τα οποία εκτυλίσσεται η ιστορία είναι πολύ όμορφα, σχεδιασμένα με προσοχή και πιστά στο στυλ του anime. Κατά τα λοιπά το story παίζεται πάνω σε ένα σύστημα κυψελών όπου κινεί ο παίκτης το πιόνι του ενάντια σε άλλο, ακολουθεί μάχη και στο τέλος ανέβασμα επιπέδου και αντικείμενα που επηρεάζουν θετικά κάποια στοιχεία όπως τη ζημιά που προκαλεί η ομάδα σας, το πόσο ζωή θα γιατρέψουν από τη μια μάχη έως την άλλη, το πόσο γρήγορα γεμίζει η μπάρα του ki κλπ. Η AI είναι απλοϊκότατη και δε θα αντιμετωπίσετε ποτέ και για κανένα λόγο πρόβλημα ασχέτως του επιπέδου που έχουν οι εχθροί σας. Έτσι, το story αξίζει να το παίξετε μόνο για τα cutscenes του, ώστε να δείτε επί παραδείγματι πώς ο αγαθός και ολίγον αφελής Goku προσπαθεί να αντιληφθεί τις καταστάσεις και πώς ο Cell και ο Frieza λογομαχούν για το ποιος είναι πιο δυνατός. Ειδικά η ιστορία από τη μεριά των κακών έχει απίστευτο γέλιο και οι λάτρεις του dragonball είναι σίγουρο ότι θα μείνουν παραπάνω από ικανοποιημένοι από τον τρόπο που με απερίγραπτη πιστότητα αποδίδονται οι προσωπικότητες.

Ένα ακόμη mode για ένα παίκτη είναι και το κλασικό training το οποίο όπως πάντα διδάσκει τον τρόπο που παίζεται ο τίτλος. Πέρα όμως από το απλό ξύλο σε ακίνητη μαριονέτα, υπάρχουν αποστολές (συγκεκριμένα combos, επιθέσεις και γενικά αλληλουχία κινήσεων) που θα σας ζητήσει να εκτελέσετε, κάτι που έχουμε ξαναδεί σε παιχνίδια του γένους και επί της ουσίας δίνει πολύ περισσότερη αξία στην ενασχόληση.

Στα online και local battles παλεύετε με άγνωστους και φίλους. Σε ό,τι αφορά το online, για το οποίο εννοείται ότι χρειάζεται συνδρομή, δεν εντόπισα ιδιαίτερο lag. Στο local υπάρχουν πολλές επιλογές για να παίξει κανείς, επί παραδείγματι όλοι να παίζουν στην ίδια κονσόλα και κάθε ένας από τους 3 χαρακτήρες σε κάθε ομάδα να χειρίζεται από άλλο παίκτη ή να παίζουν από διαφορετικά Switch, σε handheld ή tabletop mode! Ο μόνος περιορισμός είναι τα χειριστήρια. Όσα πιο πολλά χειριστήρια τόσο πιο πολλοί παίκτες!

Το Dragonball FighterZ έχει επίσης και loot boxes με τη διαφορά ότι αποκτούνται ξεκάθαρα με Zeni (τα λεφτά του παιχνιδιού) τα οποία επίσης είναι εύκολο να κερδίσετε. Επιπλέον τα loot boxes είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρα και προσφέρουν μόνο εικαστικές παρεμβάσεις (διαφορετικά chibi avatar, στάμπες, φρασούλες κ.τ.ό.) οπότε δεν αποτελεί αρνητικό στοιχείο του τίτλου.

Φτάνοντας στο gameplay, αυτό θα λέγαμε ότι θυμίζει Marvel VS Capcom σε δύο σημεία. Πρώτον, οι μάχες γίνονται με tag σύστημα έως και τριών χαρακτήρων. Οι επιπλέον χαρακτήρες μπορούν να κληθούν να μπουν στη μάχη για μια επίθεση και να φύγουν ή να αλλάξουν τον μαχητή σας, ακριβώς όπως στα MVC. Δεύτερον οι ειδικές και Super κινήσεις των χαρακτήρων είναι πολύ εύκολες στην εκτέλεση. Ένα τεταρτοκύκλιο μπροστά και πίσω μαζί ένα από τα διαθέσιμα κουμπιά υπάρχει ως ειδική κίνηση σε κάθε χαρακτήρα. Τα ανωτέρω, σε συνδυασμό με τα απλοϊκά combos που γίνονται με τρεις έως πέντε φορές το πάτημα του ίδιου πλήκτρου δημιουργούν περίπου μηδενικό χρόνο εκμάθησης και στην πράξη όποιο χαρακτήρα και να πάρετε θα μπορείτε να παίξετε χωρίς πρόβλημα αφού όλα τα βασικά combos γίνονται με τον ίδιο τρόπο. Με το Switch αυτή η ευκολία πάει σε νέο επίπεδο καθώς άνετα μπορείτε σε μια παρέα φίλων να αφήσετε την κονσόλα στο τραπέζι, να δώσετε ένα joycon και μέσα σε 2-3 λεπτά να παίζετε ξύλο χωρίς πολλές υπεραναλύσεις. Βέβαια, θα σημειώσω ότι αυτός ο τίτλος πρέπει να παίζεται στην τηλεόραση κυρίως γιατί η έλλειψη D-pad στα joycon δε βοηθά. Με τον αναλογικό δεν μπορείς να παίξεις fighting και τα κουμπάκια κατεύθυνσης δεν είναι ο ιδανικός τρόπος χειρισμού ενός fighting. Μια λύση είναι το Hori joycon με D-pad ωστόσο δεν το έχω δοκιμάσει και έτσι δεν ξέρω αν κάνει αυτά που πρέπει. Καλό θα ήταν η Nintendo να φτιάξει ένα επίσημο joycon με D-pad για τα fighting!

Για να είμαι όμως ακριβής, τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι το παιχνίδι είναι ρηχό. Κάθε άλλο, η διαφοροποίηση των παικτών έγκειται στο πόσες αλληλουχίες combo μπορούν να εκτελέσουν πριν ο αντίπαλος να μπορέσει να αποκτήσει πάλι τον έλεγχο του χαρακτήρα του. Παίξτε με κάποιο ικανό παίκτη ή το CPU σε μεγάλη δυσκολία και θα δείτε τι σημαίνει combos αλά Dragonball. Βάλτε σε όλα αυτά super και ultra κινήσεις, destructive finishes, τον Shenron που τον καλείτε αν μαζέψετε τις dragonball εντός της μάχης και θα αποκτήσετε την εικόνα ενός παιχνιδιού με βάθος αλλά και προσιτό στον απλό κόσμο. Και κάπου εδώ θα ήθελα να σχολιάσω ότι λάμπουν δια της απουσίας τους οι λαβές σε αυτό τον τίτλο. Σε όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με fighting πρώτη φορά βλέπω τίτλο που να μην έχει λαβές! Ακόμη και τώρα που το γράφω αδυνατώ να το πιστέψω!

Στον οπτικό και ακουστικό τομέα αν έχετε δει trailers ή τον τίτλο σε PS4 και XBOXONE δε θα χρειαστεί να ρωτήσετε. Είναι DRAGONBALL. Πιο πολύ Dragonball από οποιοδήποτε άλλο τίτλο του παρελθόντος. Τα γραφικά στη μικρή κονσόλα της Nintendo είναι Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΑ. Το animation είναι σα να προέρχεται από το anime (και συγκεκριμένα το Super). Τα καρέ ανά δευτερόλεπτο κολλημένα στα 60, τουλάχιστον στα μάτια μου, τόσο σε handheld όσο και σε TV mode. Πρέπει ωστόσο να διευκρινίσω ότι τα 60 καρέ δεν τα βλέπουμε σε όλο το παιχνίδι. Τα βιντεάκια στο story τρέχουν γύρω στα 30 και κάποιες ειδικές κινήσεις εντός της μάχης επίσης. Όμως αυτό συμβαίνει σε όλες τις κονσόλες, οπότε αποτελεί σχεδιαστική απόφαση και όχι τεχνικό περιορισμό. Η ανάλυση είναι περίπου στα 720p σε handheld και επίσης περίπου 1080p σε docked mode με το «περίπου» να αφορά πάλι το τι απεικονίζεται. Τεχνικές λεπτομέρειες που δε θα σας απασχολήσουν στο ελάχιστο. Αυτό που ενοχλεί κάπως είναι το πρόβλημα του Switch στο antialiasing και οι χρόνοι φορτώματος πριν και μετά τις μάχες, αλλά τόσο καλό θέαμα αξίζει την αναμονή. Πρώτη φορά βρίσκω fighting που τα intros των μαχητων αλλάζουν αναλόγως του αντιπάλου τους. Το δε voice acting ειδικά στα ιαπωνικά είναι εξαιρετικό.