![Xenoblade Chronicles 3 [Switch Review]](https://ninty.gr/wp-content/uploads/2022080315493100_s_result-1024x576.webp "Xenoblade Chronicles 3 [Switch Review]")
Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, η σειρά Xenoblade ξεχωρίζει για την ποιότητα της αναδεικνύοντας νοήματα όπως η ελπίδα και ο αγώνας για το σωστό. Κατά κάποιο τρόπο, το Xenoblade Chronicles 3 κάνει το ίδιο με τελείως διαφορετικούς τρόπους, ενώ για πρώτη φορά, δεν φοβάται να αντιμετωπίσει σοβαρά θέματα με τη βαρύτητα που τους αξίζει.
Η ιστορία μας ξεκινάει στη μέση μιας μάχης. Στη χώρα του Aionios, δύο έθνη – Keves και Agnus – βρίσκονται σε πόλεμο. Πάντα βρίσκονταν σε πόλεμο, όπως ξέρει ο καθένας, από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι τη στιγμή που πεθαίνει. Οι κάτοικοί τους ζουν μόλις δέκα χρόνια,ενώ γεννιούνται περίπου στην πνευματική και σωματική ηλικία περίπου των 15 ετών. Έτσι οι περισσότεροι πεθαίνουν πριν συμπληρώσουν το δέκατο έτος της ύπαρξής τους. Από τη στιγμή που θα έρθουν στον κόσμο, θα εκπαιδευτούν, θα πολεμήσουν, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν. Είναι ένα σκοτεινό, αιματοβαμμένο σκηνικό για μια παγκόσμια θα λέγαμε εκδοχή της πραγματικότητας που ζούμε.
Οι πρώτοι μας ήρωες προέρχονται από το έθνος του Keves : Noah, Eunie, Lanz. Βρίσκονται σχεδόν στο τέλος του ένατου έτους τους, έχοντας επιβιώσει τόσο πολύ . Παρόλα αυτά έχουν λίγο χρόνο ακόμα να σκοτώσουν και να πολεμήσουν για την κληρονομιά τους. Δεν αργούμε να συναντήσουμε και το δεύτερο μισό των ηρώων μας, στρατιώτες από το έθνος των Agnus : Mio, Sena, Taion. Μπορεί να προέρχονται από διαφορετικά έθνη, αλλά η ζωή τους, οι στόχοι τους και ο σκοπός τους είναι ο ίδιος. Ζήσε για να σκοτώσεις, σκότωσε για να συνεχίσεις να ζεις. Όταν συναντιούνται, φυσικά, πολεμούν. Είναι το μόνο που ξέρουν — βλέπεις κάποιον από το άλλο έθνος και πρέπει να τον σκοτώσεις . Τόσο “απλά”.
Σε αυτή τη μοιραία συνάντηση, συναντούν τον Guernica Vandham, έναν κάτοικο από κάπου που ονομάζεται «City», του οποίου η σοφία ταιριάζει με την ηλικιωμένη εμφάνισή του, ενώ οι ήρωές μας απορούν ακόμα και με τις ρυτίδες του -που βέβαια λόγω του πολέμου δεν έχουν ξαναδεί. Ο Vandham προαναγγέλλει μια νέα εποχή, αυτήν της αμφισβήτησης γιατί ο κόσμος δεν πρέπει να είναι η επιλογή να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς. Ωστόσο ένα φρικτό τέρας που ονομάζεται Moebius επιτίθεται και οι ήρωές μας απλά δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Ο Vandham, τραυματισμένος και ετοιμοθάνατος, βλέπει την ελπίδα του κόσμου να στηρίζεται στους ώμους των ηρώων μας και σε μια ύστατη προσπάθεια ενεργοποιεί την Ourobouros stone, συνυφαίνοντας τους ήρωές μας με τους ομολόγους τους από το άλλο έθνος για το υπόλοιπο της σύντομης ζωής τους, ελευθερώνοντάς τους από τα δεσμά των Flame Clocks – και έτσι, τον συνεχή κύκλο του θανάτου.
Ο θάνατος βρίσκεται στον πυρήνα του Xenoblade Chronicles 3. Μεγάλο μέρος της ιστορίας του αφορά τους ανθρώπους που έχουν φύγει, τους ανθρώπους που θα φύγουν και την κληρονομιά που θα αφήσουν πίσω τους.
Συνυφασμένο με το θάνατο είναι και το άδικο σύστημα της “ζωής” σε ένα -το πολύ- δεκαετή αγώνα. Έτσι κάποια στιγμή κάποιος χαρακτήρας βρίσκει ως μόνη διαφυγή την αυτοκτονία. Είναι ένα βαρύ θέμα, αλλά ο χειρισμός του γίνεται με ευαισθησία που δεν θα περίμενε κανείς από ένα παιχνίδι Xenoblade, ούτε από κανένα παιχνίδι της Nintendo .
Και πως επιτυγχάνονται όλα αυτά; Μα με χαρακτήρες που είναι όλοι πιστευτοί, καλογραμμένοι και εκπληκτικά προσγειωμένοι. Και ο τρόπος που μεταμορφώνονται από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους, είναι επιδέξια σκηνοθετημένο.
Να ξεκαθαρίσω, επίσης, ότι ο τίτλος δεν μετουσιώνει σε game το πνεύμα των Πυξ Λαξ (θάνατος και αέναος πόνος). Ναι το πρώτο μισό του παιχνιδιού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο σκοτάδι που υπάρχει στον κόσμο. Ωστόσο υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή, όπου οι ήρωές μας βλέπουν κάτι άλλο εκτός από το θάνατο και τις μάχες, για πρώτη φορά στη ζωή τους. Είναι μια πραγματικά αναζωογονητική στιγμή, στα όρια της αρχαιοελληνικής λύτρωσης, απεικονίζοντας ένα μέλλον για το οποίο όλοι θα πάλευαν.
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να συγκρίνουμε αυτό το παιχνίδι με τα δύο πρώτα παιχνίδια, εν μέρει επειδή παίρνει πολλά στοιχεία και από τα δύο, και εν μέρει επειδή δεν μοιάζει καθόλου με αυτά.Οξύμωρο θα πείτε Ίσως. Ωστόσο το Xenoblade είναι κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό, ενώ παραμένει οικείο στα πρότυπα της σειράς. Ως fan των προηγούμενων Xenoblade τίτλων, είχα μεγάλες προσδοκίες για το Xenoblade Chronicles 3, ωστόσο ξεπέρασε αυτές τις προσδοκίες με τον πιο εμφατικό JRPG τρόπο μπορούσε!
Προχωρώντας από την φανταστική ιστορία και πορεία του τίτλου έχουμε το gameplay . Δεν υπάρχει τίποτα στο Xenoblade 3 που να μην υπήρχε, κατά κάποιο τρόπο, σε προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Το σύστημα μάχης είναι εμφανώς βελτιωμένο, η εξερεύνηση είναι ακριβώς αυτό που θα θέλαμε από ένα open world JRPG, σε έναν κόσμο που είναι μεγαλύτερος από όσο χρειάζεται είναι η αλήθεια, χωρίς ωστόσο να νιώθουμε ότι είναι άδειος.
Αντί να αναλύσουμε αυτές τις βελτιώσεις, που εξάλλου πολλά sites έχουν ήδη σχετικά ασχοληθεί, θα ήθελα να μιλήσουμε για το τι ξεχωρίζει το υπάρχον σύστημα μάχης και παιχνιδιού του Xenoblade 3 σε σχέση με τους προκατόχους του : υπάρχουν δύο κύριοι παράγοντες διαφοροποίησης που ξεχωρίζουν το Xenoblade 3: τα classes και τα interlinks.
Τα classes αφορούν αυτό που θα περιμένατε, προσφέροντας νέους τρόπους μάχης, νέα όπλα για χρήση και νέα synergies προς ανακάλυψη. Θα μπορούσατε, δικαίως, να τα συγκρίνετε με τους τύπους των blades του Xenoblade 2, που συχνά άλλαζαν τον τρόπο επίθεσης και τον ρόλο μας στη μάχη, αλλά τα classes άλλοτε είναι απλοποιημένα ενώ άλλοτε προσφέρουν πολύ μεγαλύτερο βάθος. Η επιλογή από ένα πλήθος classes για κάθε ένα από τα έξι μέλη της ομάδας σας μπορεί να μοιάζει πολύπλοκή και τρομακτικη, ωστόσο με λίγο trial and error θα βρείτε την απαιτούμενη ισορροπία απίστευτα ικανοποιητική.
Τα interlinks είναι, ειλικρινά, ένα λιγότερο ενδιαφέρον σύστημα, αλλά είναι ένα άλλο όπλο στη φαρέτρα σας. Χρησιμοποιήστε αρκετά arts σε μια μάχη και θα έχετε την ευκαιρία να συγχωνεύσετε δύο από τους χαρακτήρες σας και να γίνετε Ouroboros. Τα Ouroboros είναι ουσιαστικά ανίκητα πλάσματα που κάνουν τεράστια ζημιά. Ανάλογα με τους χαρακτήρες που χρησιμοποιούνται (αν και αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χαρακτήρας μπορεί να συγχωνευθεί μόνο με έναν συγκεκριμένο άλλο χαρακτήρα), το Ouroboros που σχηματίζεται μπορεί να θεραπεύσει, ή απλά να βγει στην αντεπίθεση.
Σε αυτό το σημείο και μιας και ΔΕΝ το έφερε η κουβέντα, μιλώντας για grinding, αξίζει να σημειωθεί ότι το σύστημα αναζήτησης είναι πολύ καλό στο να σας κρατά σε ένα λογικό επίπεδο για την εξέλιξη της ιστορίας. Το παιχνίδι αναμένει ότι θα περάσετε ένα αξιοπρεπές κομμάτι του χρόνου σας κάνοντας side quests, έτσι υπάρχουν ΑΠΕΙΡΑ πράγματα να κάνετε στον κόσμο του Aionios, και πολλά από αυτά είναι υπέροχα. Εξαίρεση ίσως να είναι τα λεγόμενα fetch quests που ίσως κούρασαν ένα τσακ παραπάνω απ’ότι έπρεπε.
Οπτικά ο τίτλος είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά από το Xenoblade 2, και ανεξάρτητα από το πόσο χαμηλή ήταν η ανάλυση σε handheld mode, το Xenoblade Chronicles 3 ήταν πάντα όμορφο. Ο σχεδιασμός του κόσμου και των χαρακτήρων του είναι φανταστικός και καθιστά τα μειονεκτήματα της παρουσίασης που προκύπτουν από το hardware του Switch σχεδόν ανύπαρκτα! Το δε soundtrack είναι πανέμορφο και ταιριάζει απόλυτα με τα tunes όλων των τίτλων της σειράς ενώ οι μουσικές που συνοδεύουν τα cutscenes είναι απλά μαγευτικές!
Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την CD Media για την ευγενική και έγκαιρη παραχώρηση κωδικού για τις ανάγκες του παρόντος review!
Μια ατελείωτη αντιπολεμική εμπειρία πάνω από το gaming!
Ναι δεν υπάρχει τέλειο βιντεοπαιχνίδι μετά το Super Mario Bros 3, αλλά το Xenoblade Chronicles 3 πλησιάζει στο τέλειο όσο δε μπορείτε να φανταστείτε. Είναι μια γοητευτική και σκοτεινή εμπειρία, που χαρακτηρίζεται από προσεκτικά δημιουργημένες στιγμές χαράς και πόνου που ενώνονται για να αφήσουν ένα βίωμα που θα μείνει για πολύ καιρό μέσα μας. Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη σειρά Xenoblade, αλλά ξέρω ότι το Xenoblade Chronicles 3, αφήνει μια υπέροχη κληρονομιά στο gaming.
1 Comment