- [REVIEW] Emio – The Smiling Man: Famicom Detective Club - 21 Οκτωβρίου 2024
- Luigi’s Mansion 2 HD [Switch Review] - 23 Ιουλίου 2024
- [Switch Review] Paper Mario: The Thousand Years Door - 11 Ιουνίου 2024
Η Nintendo όπως κάθε φορά έτσι και τώρα είχε ένα όραμα και με την κονσόλα αυτή το υπηρέτησε όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτή τη φορά όμως, το όραμα αυτό, ήταν απόλυτα συγκεκριμένο και κατά τη δική μου ταπεινή εκτίμηση, απόλυτα στέρεο σε ότι έχει να κάνει με τις προοπτικές του. Το όραμα λοιπόν αυτό και με δεδομένο πως τα γραφικά πια εν έτη 2017 είναι πολύ καλά παντού, είχε ως εξής: Φτιάχνουμε μια φορητή στη βάση της κονσόλα, η οποία όμως θα είναι αρκετά δυνατή ώστε να μπορεί να παίζει και home παιχνίδια (ότι και αν σημαίνει αυτό).
Το χρονικό ενός παράξενου προξενιού!
Το ήθελα πολύ αλλά δεν έγινε. Κάτι οι (οικονομικές) εποχές που είναι δύσκολες, κάτι η λογική που προστάζει να μην αγοράζεις day 1, κάτι οι διάφορες συγκυρίες, επέβαλαν τελικά τους όρους τους και το ειδύλλιο δεν μεταφράστηκε σε γάμο (για την ώρα βεβαίως βεβαίως). Ο λαός όμως λέει πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει. Φυσικά, κάτι ξέρει! Μπορεί λοιπόν αυτό το …αίσθημα να μην προχώρησε από μόνο του, αλλά μια παράξενη καραμπόλα και αρκετοί ευθυγραμμισμένοι πλανήτες, έφεραν τελικά στα χέρια μου ένα Nintendo Switch! Δανεικό και για λίγο φυσικά, αλλά αρκετά για να σχηματίσω άποψη και να επιχειρήσω με το παρόν άρθρο να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου, με έναν ψυχρό και απόλυτα αντικειμενικό (ελπίζω) τρόπο.
Εξωτερική εμφάνιση – Πρώτη εντύπωση
Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά. Από την πρώτη στιγμή το είχα συνειδητοποιήσει και το έχω γράψει στο φόρουμ. Απλώς πιάνοντας τη συσκευή στα χέρια, όλα αυτά παύουν να είναι θεωρίες και περνούν στη σφαίρα της κρυστάλλινης πραγματικότητας. Το Switch λοιπόν είναι μια φορητή συσκευή. Τελεία και παύλα. Οι διαστάσεις του και η εξωτερική του εμφάνιση, παραπέμπουν σε ένα μικρό αλλά σχετικά παχύ και κάπως βαρύ tablet. Αυτό είναι όλο και όλο! Όλα τα άλλα που περιέχονται στη συσκευασία είναι είτε περιφερειακά (χειριστήρια, dock κλπ), είτε απλά καλώδια.
Βάζοντας το Switch δίπλα στις άλλες κονσόλες μου, θυμίζει ένα Vita on steroids. Λίγο πιο μεγάλο, παρόμοιο βάρος, ίδιο πάχος συν φυσικά τα αποσπώμενα χειριστήρια. Η διαφορά με τις home κονσόλες, προφανώς χαοτικές! Ακόμα και αν το συγκρίνεις με τις μικρότερες από αυτές. Για παράδειγμα δίπλα στο Wii U ή το PS4 slim μοιάζει πιο πολύ με περιφερειακό τους, παρά για ανεξάρτητη κονσόλα. Νιώθω κάπως αμήχανα που ασχολούμαι δύο παραγράφους τώρα, με αυτά που κανονικά έπρεπε να είναι προφανή, αλλά κάποιοι έχουν επιλέξει να βαφτίζουν το κρέας ψάρι, συνεπώς νομίζω είναι χρήσιμο κάποια στιγμή τα πράγματα να μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση.
Συνολικά η εξωτερική εμφάνιση, είναι αρκετά όμορφη και προσεγμένη. Αντικειμενικά μιλώντας, δεν την λες και …sexy , αλλά σίγουρα είναι όμορφη. Εκτιμώ πως υπήρχαν πολύ συγκεκριμένοι περιορισμοί (ενεργητική ψύξη, μεγάλη και βαριά μπαταρία, αποσπώμενα χειριστήρια κλπ) που έκαναν τα περιθώρια των σχεδιαστών αρκετά στενά. Δεν είναι ότι είναι άσχημη βέβαια, κάθε άλλο. Απλώς μια πιο straight φορητή σχεδίαση όπως του Vita για παράδειγμα, μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω στην ομορφιά. Και έτσι όπως είναι πάντως μια χαρά είναι και πάμε παρακάτω.
Η προίκα
Το νούμερο ένα περιφερειακό που ενδιαφέρει τον μελλοντικό της χρήστη είναι φυσικά τα περίφημα joy cons. Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση μόλις τα πιάσεις στα χέρια σου είναι το πόσο μικρά είναι. ΟΚ, το ξέρω δεν λέω κάτι καινούργιο εδώ, αλλά έστω και έτσι, άλλο να το υποψιάζεσαι και άλλο να το βλέπεις. Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής και θα πω, πως η πρώτη επαφή μου, ήταν κάπως χλιαρή. Η αίσθηση που σου δίνουν τόσο στα χέρια σου, τόσο και πάνω στο grip είναι η αίσθηση του συμβιβασμού. Σκεφτείτε το εξής απλό. Σε ποια φορητή κονσόλα θα μπορούσαμε (με κάποιο υποθετικό τρόπο) να αφαιρέσουμε τα χειριστήρια της και αυτό που θα παίρναμε θα έδινε ικανοποιητικό έστω αποτέλεσμα, ως χειριστήριο;
Με αυτά στο μυαλό τα jc δεν τα πάνε και άσχημα. Στην δική μου σκέψη πριν, (κακώς μάλλον), υπήρχε το στάνταρ των wiimote – nunchuck με τα οποία μοιάζουν σε κάποια πράγματα. Στην χρήση τα χειριστήρια είναι απόλυτα λειτουργικά και κάνουν όλα όσα υπόσχονται (που δεν είναι και λίγα). Διαθέτουν ένα υπερπλήρες σετ από κουμπιά, δύο αναλογικούς μοχλούς, motion sensors παρόμοιους με αυτούς του wii remote, μια IR camera και φυσικά είναι πλήρως ασύρματα. Το HD rumble επίσης είναι χρήσιμο και μπορεί να έχει ωραίες εφαρμογές πέρα τα mini games.
Mε βόλεψε απίστευτα πολύ, το σχήμα με τα δύο jc ανεξάρτητα στα δύο χέρια και το Switch docked στην τηλεόραση. Θεωρώ (από την εποχή των wiimote ακόμα) πως αυτό το σχήμα έχει πάρα πολλές προοπτικές. Επειδή μάλιστα, εδώ μιλάμε για πλήρως ασύρματη επικοινωνία, το πράγμα είναι ακόμα πιο ολοκληρωμένο και πιο εμφανές. Νομίζω πως είναι τεράστια ευκαιρία για την Nintendo (και όχι μόνο!) να εμφανίσει και κανονικά σπαστά χειριστήρια τύπου gamepad pro. Θα είναι για μένα το απόλυτο χειριστήριο.
Αντίθετα βρίσκω αποτυχημένη την ιδέα των strap. Είναι δύσκολα στην τοποθέτηση και δεν προσφέρουν στην ουσία τίποτα παραπάνω.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των jc, που σπάνια αναφέρεται, είναι πως δίνουν στον αγοραστή του Switch από τη πρώτη μέρα τη δυνατότητα να παίξει εύκολα και γρήγορα 2P διπλά. Θεωρώ κρίσιμη αυτή την δυνατότητα ιδιαίτερα σε κονσόλα της Nintendo όπου το τοπικό multi ήταν, είναι και θα παραμείνει σημαντική προτεραιότητα. Δεν είναι ονειρικό βέβαια να παίζεις διπλό με δύο jc αλλά είναι 100% βέβαιο πως ο περισσότερος απλός κόσμος θα βολευτεί μια χαρά με αυτά και δεν θα χρειαστεί ποτέ να αγοράσει επιπλέον χειριστήρια.
Το dock δεν έχει κάτι το οποίο χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Είναι μια πολύ απλή πλαστική κατασκευή που χαρίζει ρεύμα και TV out στην κονσόλα, ενώ κάνει και μια στοιχειώδη διαχείριση καλωδίων. Θεωρώ απόλυτα υπερβολικά, στα όρια της γελοιότητας, τα όσα έχουν ακουστεί για αυτό. Το Switch πράγματι δεν κουμπώνει σφιχτά μέσα σε αυτό αλλά προφανώς αυτό γίνεται για να υπάρχει ένα έστω και στοιχειώδες air flow. Όλα τα άλλα, δεν τα συνάντησα ούτε και πιστεύω πως θα τα συναντήσω ποτέ. Αν τα συναντήσω, εδώ είμαστε, να αναθεωρήσω.
Συμβιώνοντας
Το UI της κονσόλας είναι απλό και καθαρό. Στα όρια μεταξύ minimal και ελλιπούς. Προσωπικά μου έδωσε (για άλλη μια φορά) την αίσθηση φορητής κονσόλας στον τρόπο που διαχειρίζεται τα πράγματα. Λείπουν τα πολλά φρου φρου κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, τουλάχιστον για εμένα. Δεν υπάρχει browser, applications (πχ για youtube), αν και έχω την υποψία ότι πολλές από τις ελλείψεις αυτές, θα αποκατασταθούν στο σχετικά προσεχές μέλλον.
Συγκλονιστικά βολικό είναι το πλήκτρο power, το οποίο λειτουργεί όπως αυτό των smartphones ή το πορτάκι του 3DS αν προτιμάτε. Η εναλλαγή μεταξύ UI και παιχνιδιού καθώς και η γενικότερη απόκριση είναι τόσο άμεση που κάνει πολλές πρόσφατες home κονσόλες να ντρέπονται (PS3, Wii U κλπ). Το eshop είναι ακόμα αρκετά άδειο, αλλά και εδώ η απόκριση δεν έχει καμιά σχέση με παλιότερες κονσόλες. Θα μου άρεσε να υπάρχει ακόμα το Miiverse αλλά μάλλον δεν υπάρχουν σχέδια για αυτό στο μέλλον. Συνολικά δεν μου έλειψε κάτι πολύ, ενώ η συμπεριφορά είναι παραπάνω από καλή, είναι όμως δεδομένο πως υπάρχουν ακόμα ελλείψεις, συνεπώς μπορώ να καταλάβω και την όποια γκρίνια πηγάζει από αυτές.
Η οθόνη σε λειτουργία είναι απλά υπέροχη τουλάχιστον σε περιβάλλον σπιτιού. Απόλυτα συγκρίσιμη με αυτή του PSV τόσο σε καθαρότητα όσο και σε απόδοση των χρωμάτων. Και αυτό φυσικά αποτελεί τίτλο τιμής για αυτήν. Δυστυχώς δεν την έχω δοκιμάσει ακόμα εκτός, συνεπώς δεν έχω άποψη για το πως φαίνεται σε εξωτερικούς χώρους. Μόλις το κάνω θα ποστάρω εντυπώσεις.
Με on line δεν ασχολήθηκα καθόλου, δεν βοηθούν και οι 2 τίτλοι που έχω στην διάθεση μου. Η μπαταρία από λίγο που κοίταξα μου μοιάζει κάτι παραπάνω από επαρκής. Έπαιξα το I’m Setsuna για 1,5 ώρα, και η πληρότητα είχε πέσει από το 100% στο 75%, κάτι που μου μοιάζει με πολύ καλή επίδοση. Γενικά πάντως να πω, πως δεν είμαι ιδιαίτερα απαιτητικός από τις μπαταρίες μου, καθότι δεν συνηθίζω να παίζω συνεχόμενα για 4ωρα – 5ωρα. Η πρώτη εντύπωση ωστόσο είναι πολύ καλή, σαφώς ανώτερη από αυτή που μου δίνει το original 3DS μου.
Ο εσωτερικός κόσμος
Πολλά έχουν ακουστεί από ειδικούς του πληκτρολογίου σχετικά με τα specs του NS. Το αστείο της ιστορίας είναι πως πρώτη φορά η Nintendo ύστερα από δεκαετίες αποφάσισε να βγει στην αγορά με μια συσκευή που είναι απλά στην αιχμή της τεχνολογίας και όλοι έχουν πέσει να την φάνε επειδή λέει είναι underpowered, ακριβή και δεν ξέρω τι άλλο. Όχι ότι δεν έχει ευθύνες και η ίδια με τον τρόπο που επικοινωνεί το Switch μέχρι σήμερα, αλλά πιστεύω πως πολλά έχουν να κάνουν με εμπάθεια, προκατάληψη ή και άγνοια, κάποιες φορές. Επειδή το κομμάτι αυτό ξεφεύγει από το βασικό concept του άρθρου θα το κρατήσω σύντομο και αν χρειαστεί θα επανέλθω με κάποιο άλλο αναλυτικότερο.
Συνοπτικά λοιπόν, η κονσόλα βρίσκεται στην κορυφή της σημερινής τεχνολογίας για φορητές συσκευές. Θα μπορούσε να είναι και οριακά ταχύτερη (όχι όμως σημαντικά) αλλά με σημαντικότατο αντίκτυπο στην τιμή και ίσως στον χρόνο κυκλοφορίας. Σημαντικά καλύτερη με την σημερινή τεχνολογία απλά δεν γίνεται. Δεν ξέρω από πού ορμώμενοι κάποιοι απαιτούν από ένα tablet των 6.2” να είναι ταχύτερο από μια κονσόλα που κοντεύει τα 80 – 90 Watt κατανάλωση, με τεχνολογία του 2016. Ξαναλέω πως αυτό είναι απόλυτα ανέφικτο με τη σημερινή τεχνολογία και σίγουρα θα παραμείνει έτσι για καιρό ακόμα.
Επιπλέον η τιμή είναι απόλυτα λογική. Δεν θέλει πολλές γνώσεις για να το καταλάβεις αυτό. Πάρτε ένα tablet 7” βάλτε του μέσα ένα από τα ισχυρότερα SoC της αγοράς, 4GB μνήμη RAM, 32 GB χώρο αποθήκευσης, από επώνυμο κατασκευαστή και αν βγει λιγότερα τα ξαναλέμε. Γιατί το NS κατασκευαστικά, ένα tablet είναι. Μπορεί να του λείπει η φωτογραφική, το GPS και μερικά ακόμα αλλά έχει επιπλέον δύο πολύπλοκα χειριστήρια και το dock που σίγουρα κοστίζουν πιο πολύ. Τυχαίο πως οι 3rd parties δήλωναν εντυπωσιασμένοι από τη τιμή του; Δεν νομίζω! Η μόνη έγκυρη ένσταση που υπάρχει για την τιμή, είναι η απαράδεκτη πολιτική της ΝΟΕ να μεταφράζει τα 299$ σε 329-340€ ανάλογα την χώρα. Στα 299€ όμως η τιμή είναι σίγουρα καλή.
Να το πάρω το κορίτσι;
Είναι πολλοί εκεί έξω που θα ήθελαν στην ουσία άλλη κονσόλα από την Nintendo. Αυτό φυσικά δεν είναι κακό. Μια κονσόλα με GPU ανώτερης του PS4 θα ήταν απλά άλλη κονσόλα. Το να προτιμάς αυτή την άλλη κονσόλα από τη συγκεκριμένη, είναι σίγουρα κατανοητό και θεμιτό. Το να αρνείσαι όμως να δεις τα χαρακτηριστικά και τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης, λέγοντας συνεχώς πως η άλλη θα ήταν καλύτερη, αγγίζει τα όρια της εμπάθειας.
Η Nintendo λοιπόν, επέλεξε αυτή την φορά να φτιάξει μια απόλυτα φορητή κονσόλα σε τεχνολογία. Το είχαμε δει το έργο και με το Wii U αλλά ήταν ακόμα σε πολύ πρώιμο και «άγουρο» στάδιο. Εδώ είναι στην ολοκληρωμένη του μορφή. Για να είμαστε απόλυτα καθαροί τονίζουμε πως αυτή η φορητότητα ΔΕΝ έρχεται δίχως ανταλλάγματα. Το πιο εύκολο και προφανές για να δει κάποιος είναι οι απόλυτες επιδώσεις. Υπάρχουν και άλλα όπως οι συμβιβασμοί στα χειριστήρια κλπ.
Κοιτώντας ωστόσο την ιστορία των κονσολών γενικά, τα στοιχεία είναι συντριπτικά. PS1,PS2,DS,Wii όλα έχουν ένα κοινό. Επικράτησαν απέναντι σε ισχυρότερους αντιπάλους. Κάποια απέναντι και σε πολύ ισχυρότερους! Καλές είναι φυσικά, οι απόλυτες επιδόσεις όταν υπάρχουν, αλλά ούτε είναι απαραίτητες ούτε εγγυούνται κάτι. Φυσικά υπάρχει και το παράδειγμα των PS4/Wii U αλλά πρέπει να προσεγγίζει κάποιος το θέμα πολύ επιφανειακά, για να βγάλει το συμπέρασμα πως αυτό που έλειψε από το Wii U ήταν οι επιδόσεις.
Η Nintendo όπως κάθε φορά έτσι και τώρα είχε ένα όραμα και με την κονσόλα αυτή το υπηρέτησε όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτή τη φορά όμως, το όραμα αυτό, ήταν απόλυτα συγκεκριμένο και κατά τη δική μου ταπεινή εκτίμηση, απόλυτα στέρεο σε ότι έχει να κάνει με τις προοπτικές του. Το όραμα λοιπόν αυτό και με δεδομένο πως τα γραφικά πια εν έτη 2017 είναι πολύ καλά παντού, είχε ως εξής: Φτιάχνουμε μια φορητή στη βάση της κονσόλα, η οποία όμως θα είναι αρκετά δυνατή ώστε να μπορεί να παίζει και home παιχνίδια (ότι και αν σημαίνει αυτό). Κοιτώντας τα spec του NS βλέπουμε πως το τελευταίο είναι σαφώς ισχυρότερο του Wii U. Της home κονσόλας δηλαδή για την οποία μέχρι χθες η Nintendo έγραφε παιχνίδια. Και η οποία ας μη ξεχνιόμαστε μας έδωσε το …έπος του BotW.
Συνεπώς το θέμα των specs για μένα κάπου εδώ κλείνει μιας και είναι ξεκάθαρο πως υπηρετεί και με το παραπάνω αυτό το οποίο καλείται να κάνει.
Θα είναι τα πάντα στρωμένα με ροδοπέταλα; Αυτό είναι άλλο πράγμα. Το σημαντικότερο ερώτημα έχει να κάνει με το κατά πόσο το συγκεκριμένο concept θα αγαπηθεί από τον κόσμο. Ήδη έχουμε πει για κάποιους που θέλουν φανατικά καθαρή home κονσόλα. Το θέμα κλειδί λοιπόν, είναι πόσο διατεθειμένος είναι ο κόσμος να αγκαλιάσει μια τέτοια ιδέα. Εξίσου σημαντικό ερώτημα με το παραπάνω είναι και η συμπεριφορά των τρίτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ερχόμαστε, λόγω U, από μια περίοδο στην οποία η σχέση της Nintendo με τους περισσότερους τρίτους βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά! Περίπτωση να μην επαρκεί το h/w του Switch κατά την ταπεινή μου άποψη απλώς δεν υφίσταται, αλλά αυτό είναι κάτι που απαιτεί τη δική του ανάλυση.
Όλα αυτά σε ότι αφορά την γενική εικόνα. Προσωπικά θα το πάρω το κορίτσι σίγουρα. Όχι μόνο γιατί ότι γράφει Nintendo επάνω, τα έχει βγάλει τα λεφτά του και με το παραπάνω μέχρι σήμερα. Αλλά και γιατί η πρώτη εβδομάδα της συμβίωσης, μου έχει αφήσει στο τέλος μια αρκετά γλυκιά γεύση. Υπάρχουν παραλείψεις, ελλείψεις και πράγματα που θα πρέπει να διορθωθούν, αυτό είναι σίγουρο. Κάποια στην πορεία θα διορθωθούν κάποια άλλα όχι. Την ξέρουμε την Nintendo τόσα χρόνια με τις παραξενιές της, την ξεροκεφαλιά, την διάθεση να είναι πάντα στον κόσμο της αλλά και το πάθος για την ποιότητα και τις φρέσκες ιδέες που ενίοτε δίνει αριστουργήματα.
Το κορίτσι όμως δείχνει καλό και αυτό είναι που μετράει. Μπορεί να μην είναι έρωτας της πρώτης ματιάς αλλά μετά από τόσα χρόνια και τόσες κονσόλες έχω μάθει πως αυτό από μόνο του αρκεί και με το παραπάνω.
