Shining Resonance Refrain [Switch Review]

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Το Shining Resonance ήταν ένας αποκλειστικός τίτλος JRPG για το PS3 που είχε κυκλοφορήσει μόνο στην Ιαπωνία. Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι κυκλοφόρησε πλέον στη Δύση και για όλες τις κονσόλες θα μπορούσε να θεωρηθεί για μας περισσότερο σαν μια νέα κυκλοφορία πάρα μια επανέκδοση. Περαιτέρω, ο συγκεκριμένος τίτλος είναι μια μοναδική και ολοκληρωμένη εμπειρία -όπως συμβαίνει με τα περισσότερα JRPGS- και δε χρειάζεται καν να έχετε στο νου σας ότι ίσως είναι μακρινός συγγενής της σειράς παιχνιδιών Shining Force με τις οποίες το επίθετο Shining αποτελεί το μόνο κοινό στοιχείο εξάλλου. Θεωρήστε το τελευταίο ως την άχρηστη πληροφορία της ημέρας.

Το Shining Resonance Refrain ακολουθεί την ιστορία του Γιούμα (Yuma) που έχει βρεθεί στο στόχαστρο της αυτοκρατορίας  Λομπάρντια και του βασιλείου της Αστόρια καθώς αποτελεί το ανθρώπινο σώμα στο οποίο ζει ο Λαμπερός Δράκος (Shining Dragon), ο πιο δυνατός από τους Δράκους του Κόσμου (World Dragons). Κατά την Αποκάλυψη που ονομάστηκε Ράγκναροκ, ο Λαμπερός Δράκος και οι Δράκοι του Κόσμου είχαν πολεμήσει εναντίον της μοχθηρής οντότητα Ντέους και των Δρακομηχανών (Dracomachina) του (παρενθετικό σχόλιο: επηρεασμένο από το λατινικό deus ex machina μεταφραστικό δάνειο του αρχαιοελληνικού από μηχανής Θεός). Νίκησαν, αλλά ο Λαμπερός Δράκος εξαφανίστηκε, ενώ οι Δράκοι του Κόσμου έχασαν τη φυσική τους υπόσταση και παραμένουν κρυμμένοι ως ψυχές. Αυτές τις ψυχές ψάχνει να βρει η αυτοκρατορία Λομπάρντια για να κυριαρχήσει επί του βασιλείου της  Αστόρια. Μετά την αφήγηση αυτών των συμβάντων η ιστορία ξεκινά με την αποφυλάκιση του Γιούμα από τη Σόνια την πριγκίπισσα της Αστόρια που τυγχάνει να είναι και ιππότης και την Ντίβα Μάτζικα (Diva Magicka) και Δρακονήρ (Dragoneer) Κίρικα από τα χέρια της πριγκίπισσας Εξέλλα και των τριών Δρακομηχανών που ελέγχει.

Γενικά θα παρατηρήσετε από πολύ νωρίς ότι το παιχνίδι δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο ωραίο φύλο. Οι πρωταγωνίστριες (αλλά και οι ανταγωνίστριες) είναι από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της πλοκής και δεν είναι οι μόνες καθώς ο τίτλος βρίθει κυριολεκτικά από γυναίκες και κοπέλες σε σημαντικές θέσεις. Σίγουρα ο κεντρικός χαρακτήρας είναι άντρας και μάλιστα δράκος, αλλά περνάει εύκολα σε δεύτερη μοίρα ακόμη και ως κομπάρσος. Το στοιχείο αυτό είναι κάτι που με τράβηξε ήδη από το demo και δεν με έχει απογοητεύσει μέχρι στιγμής. Ωστόσο, αν και η γενικότερη ιστορία δείχνει να έχει ενδιαφέρον, πολλά από τα γεγονότα είναι ασόβαρα και οι διάλογοι κινούνται στις παρυφές της… σάχλας. Οι αντιδράσεις είναι είτε υπερβολικές είτε αταίριαστες στις περιστάσεις και κάποιες φορές σου δίνεται η αίσθηση ότι παρακολουθείς ένα επεισόδιο σαπουνόπερας. Με άλλα λόγια ένα συμβάν τραβιέται από τα μαλλιά χωρίς λογική. Για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, αυτή η αλαφρότητα χαρακτηρίζει πολλά anime της jpop κουλτούρας από την οποία είναι πλήρως επηρεασμένος ο τίτλος.

Στα του παιχνιδιού τώρα, ένα πρώτο στοιχείο που θα προσέξετε είναι η παρουσίαση. Αντί των κλασικών κινηματογραφικών σκηνών (cutscenes),  έχουμε κοντινά στους χαρακτήρες που μιλάνε, σε στατικό ή ζωγραφισμένο παρασκήνιο και η δράση αποτυπώνεται με ήχους και εφέ φωτισμού. Μοιάζει με δευτεροκλασάτο ή ακόμη και τριτοκλασάτο -αν μου επιτρέπετε- τρόπο αφήγησης, σε ένα είδος στο οποίο  ο πυρήνας θα πρέπει να είναι η λεπτομερής απόδοση της πλοκής και η έμφαση σε αυτή παρουσιάζοντας τα γεγονότα όπως συνέβησαν. Αντιθέτως, ο παίκτης κουράζεται να βλέπει τα μοντέλα να επικοινωνούν μεταξύ τους με 4-5 συγκεκριμένες κινήσεις (animation) το καθένα, χωρίς διαφορετικές εκφράσεις προσώπου ανά περίσταση και επιπλέον χρειάζεται να βάλει τη φαντασία του ενώ τόσα και τόσα άλλα παιχνίδια του είδους προσφέρουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία  χρόνια τώρα. Ωστόσο, για να είμαι δίκαιος, η συγκεκριμένη τεχνική βοηθά στη διάδραση του Γιούμα με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, στοιχείο που είναι σημαντικό για τον τίτλο και τον διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους. Θα μάθετε για τα θέλω τους και τις ανάγκες τους, θα μιλήσετε μαζί τους αργά τη νύχτα, θα βγείτε ραντεβού με όσες θέλετε, θα αναπτύξετε τη σχέση σας και θα ερωτευτείτε. Αυτό θα έλεγα είναι το δεύτερο κομμάτι του τίτλου που από μόνο του είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι και μπορείτε να χάσετε δεκάδες ώρες -όπως ο γράφων- προσπαθώντας να πάτε τη σχέση σας στο… επόμενο επίπεδο. Πέραν των ειλικρινά πολλών μίνι ιστοριών που θα μάθετε για την καταγωγή και τις επιθυμίες του καθενός, η ενασχόλησή σας με την ομάδα σας αυξάνει το Δεσμό σας (bond) κάτι που έχει αντίκρισμα στη μάχη για την οποία θα σας μιλήσω κατωτέρω. Επί της ουσίας, όσο καλύτερα είναι δομημένη η ομάδα σας στο Διάγραμμα Δεσμού, τόσο καλύτερα θα παλεύουν και θα αλληλοϋποστηρίζονται.

Κάπου εδώ ήρθε η στιγμή να μιλήσω για τη μάχη. Αυτή συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο. Κινείστε με την τετραμελή ομάδα σας στο πεδίο, βλέπετε εχθρό, τον αγγίζετε και ξεκινάτε με μάχη στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρίσκεστε χωρίς εναλλαγή σε ειδική αρένα μάχης. Ο χώρος ορίζεται απλώς από ένα κύκλο και εξαφανίζονται οι υπόλοιποι εχθροί. Πάτατε το Α για να εκτελέσετε κανονικές επιθέσεις σε μορφή combo, το Υ για να αμυνθείτε και το Β για να αποφύγετε. Σκοπός είναι να «σπάσετε» τον εχθρό ώστε να τον ρίξετε στο έδαφος και να του προκαλέσετε μεγαλύτερη ζημιά. Αυτό το πετυχαίνετε με το Χ που αποτελεί μια κίνηση (Break) εντελώς διαφορετική για κάθε ένα από τους χαρακτήρες σας, η οποία καλό είναι να ακολουθεί μια αλληλουχία κανονικών επιθέσεων και επίσης με επιθέσεις Δύναμης οι οποίες είναι τέσσερις στον αριθμό και επιλέγονται κρατώντας το L και πατώντας ένα από τα Χ, Y, A και Β. Οι επιθέσεις δύναμης καταναλώνουν MP και μπορεί να είναι μαγικές ή φυσικές. Το MP εκτός από τα κλασικά ελιξήρια μπορεί να γεμίσει σιγά σιγά με κανονικές επιθέσεις, ενώ από την άλλη οι κανονικές επιθέσεις και οι επιθέσεις σπασίματος καταναλώνουν AP το οποίο γεμίζει αυτόματα και γρήγορα όταν σταματήσετε να πατάτε τα κουμπιά. Άρα η λογική της μάχης είναι να προσπαθήσετε να χρησιμοποιήσετε όλες σας τις επιθέσεις στο σωστό χρόνο έχοντας το νου σας στα AP και MP με σκοπό να σπάσετε τον αντίπαλο.

Περαιτέρω ανάλογα με το δεσμό των χαρακτήρων σας, μπορεί να γίνει resonance και να υποστηρίζονται καλύτερα μεταξύ τους ενώ σημαντικό ρόλο κυρίως στις μάχες με τα αφεντικά είναι το σύστημα μπάντας (B.A.N.D.) το οποίο επιτρέπει, αν έχετε γεμάτο το σχετικό μετρητή, να  δώσετε ειδικές επαυξήσεις (buffs) στην ομάδα σας. Κάθε ένας από τους χαρακτήρες σας έχει μια πληθώρα από διαφορετικά B.A.N.D. τραγούδια, οπότε πρέπει εκ των προτέρων να επιλέξετε ποιον θα έχετε στο κέντρο της μπάντας.   Είναι αρκετά ισορροπημένο το σύστημα, γρήγορο στο να ξεκινήσετε και να τελειώσετε μια μάχη χωρίς χρόνο φορτώματος και εναλλαγές πεδίου που σε πολλούς τίτλους μπέρδευαν τον προσανατολισμό σας.

Ωστόσο  έχει κάποια αρνητικά σημεία. Το πρώτο είναι ότι η AI των τριών χαρακτήρων που ελέγχονται από CPU δεν είναι τόσο καλή. Ο χαρακτήρας που θα έχετε διαλέξει για να γιατρεύει την ομάδα σας δεν ανασταίνει ποτέ κανένα, μολονότι θα έπρεπε να το κάνει αφού αντιθέτως  γιατρεύει HP σε εκείνους που στέκονται ακόμα στα πόδια τους. Οπότε σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ανοίξετε το μενού  με το + και να διαλέξετε είτε να ελέγξετε τον χαρακτήρα που θεραπεύει   είτε να χρησιμοποιήσετε αντικείμενα. Εδώ είναι το δεύτερο αρνητικό σημείο, καθώς το παιχνίδι παγώνει εντός του μενού και σας επιτρέπει να χρησιμοποιήσετε όσα αντικείμενα θέλετε. Φανταστείτε να έχετε χάσει τους τρεις από τους τέσσερις χαρακτήρες σας και ο τέταρτος να είναι δηλητηριασμένος. Κανένα πρόβλημα. Μπαίνετε στο μενού ανασταίνετε τους τρεις, χρησιμοποιείτε και φίλτρα για να γεμίσουν πλήρως το HP, αν έχουν χάσει και MP ρίξτε και άλλα φίλτρα, δίνετε το αντίδοτο για το δηλητήριο, δώστε και κάνα ελιξήριο που ανεβάζει στατιστικά και βγαίνετε από το μενού πλήρως έτοιμος! Είναι περίεργη αυτή η σχεδιαστική απόφαση και καταστρέφει την αίσθηση της μάχης σε πραγματικό χρόνο. Είναι βέβαια, συνδεδεμένη με το γεγονός ότι οι χαρακτήρες του υπολογιστή δεν μπορούν να χρησιμοποιούν αυτοβούλως αντικείμενα (εκτός αν τους έχετε εξοπλίσει με συγκεκριμένα Aspects για τα οποία θα σας μιλήσω πιο κάτω).

Άλλο ένα ιδιαίτερο στοιχείο που θα ξενίσει είναι ότι εντός του μενού δε χρησιμοποιείται ο αναλογικός μοχλός και έτσι πρέπει να περιηγηθείτε με τα βελάκια, επιλογή εντελώς αψυχολόγητη. Επιπλέον, υπάρχουν πολλές απότομες διακυμάνσεις της δυσκολίας σε σημείο εκνευριστικό και άδικο τόσο στο εύκολο όσο και στο κανονικό επίπεδο το οποίο παρεμπιπτόντως μπορείτε να αλλάξετε οπότε θέλετε. Το παιχνίδι σας δίνει έναν τρόπο να κλέψετε σε αυτές τις διακυμάνσεις αφού ο Γιούμα έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται στο Λαμπερό Δράκο οπότε θέλει εντός της μάχης αρκεί να έχει MP. Ο Λαμπερός Δράκος προκαλεί σαφώς μεγαλύτερη ζημιά από τους χαρακτήρες σας και δείχνει άτρωτος. Μόνο μελανό σημείο είναι ότι στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού χάνετε τον έλεγχό του σχετικά εύκολα και επιτίθεται στην ομάδα σας. Ακόμη και έτσι όμως είναι ένας τρόπος να βγείτε από τη δύσκολη θέση που μπορεί να έχετε σε μια μάχη και ένα ρίσκο που πρέπει να πάρετε.

Συνεχίζοντας τα αρνητικά σημεία, ο κόσμος του παιχνιδιού είναι μικρός, ένα νησί επί της ουσίας και έχει μόνο μια πόλη, τη Μάργκα, η οποία λειτουργεί σαν το ορμητήριό σας. Σε αυτή την πόλη υπάρχει ένα μαγαζί, ένα ξενοδοχείο κλπ. δηλαδή το πνεύμα του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς δεν το έχει αγγίξει. Είναι λειτουργικό το σύστημα αλλά το βαριέσαι πολύ εύκολα. Οι κάτοικοι θα σας δώσουν αρκετές παράπλευρες αποστολές οι οποίες μπαίνουν σε μια λίστα αλλά πρακτικά επειδή είναι πάρα πολλές, δεν υπάρχει τρόπος να στοχεύσεις σε κάποιες και να σου δείξει το παιχνίδι που βρίσκονται αλλά και δεν αναλύουν επακριβώς τι χρειάζεται να κάνεις, καταλήγεις απλώς να βγαίνεις με τους χαρακτήρες σου στα πεδία, να σφάζεις εχθρούς και κάποια από τα αντικείμενα που θα έχεις μαζέψει ολοκληρώνουν κάποιες αποστολές. Τραγικό; Είναι. Φανταστείτε το World of Warcraft να ήταν έτσι και δε θα είχε ούτε τους μίσους οπαδούς.

Περαιτέρω μην περιμένετε νέους εξοπλισμούς. Το μόνο που αναβαθμίζετε είναι το όπλο σας το οποίο είναι μοναδικό στον καθένα και ονομάζεται Armonic. Κάθε Αρμονικό έχει κάποιες μελωδίες και κουρδίζεται (tuning) σε μια από αυτές τη φορά. Μια μελωδία είναι επί της ουσίας μια ιδιότητα του όπλου π.χ. +πάγος στις επιθέσεις, ταχύτερες επιθέσεις ή πιο ισχυρές μαγικές επιθέσεις κ.τ.ό. που όπως είναι κατανοητό επηρεάζουν τα στατιστικά σας. Όσο χρησιμοποιείται μια συγκεκριμένη μελωδία ανεβαίνει σε επίπεδο και κατά συνέπεια ο χαρακτήρας δυναμώνει. Τα Αρμονικά επιπλέον έχουν κενά σημεία στα οποία μπορείτε να βάλετε Απόψεις (aspects) κάτι σαν τα materia του Final Fantasy VII τα οποία πάλι επηρεάζουν στατιστικά όπως +15% HP, αυτόματη χρήση ελιξηρίου όταν τελειώνει το MP κ.λπ.. Τα aspects συνήθως τα βρίσκετε σε μάχες με αφεντικά και στα grimoires, μπουντρούμια που δημιουργούνται κατά τυχαίο τρόπο, ενώ μπορείτε και να τα συνθέσετε από υλικά που βρίσκετε όπως επίσης μπορείτε να συνθέσετε και άλλα αντικείμενα αντί να πληρώσετε μια περιουσία στο μαγαζί της Μάργκα.

Στον οπτικό τομέα, έχουμε γραφικά προηγούμενης γενιάς τα οποία βέβαια σε γενικές γραμμές είναι καλά. Σίγουρα βλέπουμε φτωχά textures εδώ και εκεί και απλή γεωμετρία αλλά ο τίτλος δεν θα σας αποτρέψει από το να τον παίξετε. Σε γενικές γραμμές τρέχει ομαλά στα 30 fps ωστόσο οι βυθίσεις δε λείπουν ειδικά όταν ο Λαμπερός Δράκος είναι στο πεδίο μάχης. Οι διάλογοι δεν είναι όλοι με ηχητικό υλικό, μάλιστα το μεγαλύτερο κομμάτι των διαλόγων θα έλεγα ότι είναι μόνο με κείμενο, ωστόσο όποτε ακούμε τους ηθοποιούς το αποτέλεσμα είναι θετικό. Έχει γίνει σωστή δουλειά. Η μουσική από την άλλη, είναι φτωχή. Θα βαρεθείτε να ακούτε το κομμάτι της μιας και μοναδικής πόλης και τα επίσης ελάχιστα άλλα κομμάτια εδώ και εκεί. Για έναν τίτλο εμφανώς επηρεασμένο από τη μουσική (armonics, tuning, B.A.N.D Κ.τ.ό.) είναι απογοητευτική η μικρή συλλογή του soundtrack.

Κλείνοντας θα ήθελα να ενημερώσω ότι το Refrain που υπάρχει στον τίτλο σε αντίθεση με το πρωτότυπο του PS3, δηλώνει ότι πρόκειται για την απόλυτη έκδοση και αφορά σε όλα τα dlc κοστούμια που είναι διαθέσιμα εξαρχής τα οποία είναι κυρίως αχεμ… μαγιό… αχεμ… μπικίνι… αχεμ αχεμ για όλες τις ηρωίδες. Επίσης πλέον υπάρχει η δυνατότητα να μπορείτε να έχετε στην ομάδα σας τους κύριους ανταγωνιστές του παιχνιδιού Τζίνας (Jinas) και Εξέλλα επιλέγοντας από την αρχή το Refrain mode. Έχουν γραφτεί διάλογοι για αυτούς τους χαρακτήρες ώστε να υπάρχει αλληλεπίδραση, εντούτοις δεν έχει αλλάξει η κεντρική ιστορία με αποτέλεσμα σε σημεία που επί παραδείγματι μάχεστε εναντίον της Εξέλλα, να υπάρχουν δύο στο πεδίο, μια στην ομάδα σας και μια ως αφεντικό. Οπότε δε συνιστώ το mode αυτό για το πρώτο σας ταξίδι στην ιστορία, αφού δημιουργεί προβλήματα στη συνοχή της πλοκής. Είναι καθαρά για όσους έχουν τελειώσει μια φορά το παιχνίδι και θα ήθελαν να δοκιμάσουν αυτούς τους δύο χαρακτήρες.