[Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή. Όλη; Όχι! Ένα μικρό ανυπότακτο χωριό αντιστέκεται και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Με αυτά τα λόγια πέρασα τα νεανικά μου χρόνια ξεφυλλίζοντας σχεδόν όλα τα τεύχη της σειράς Αστερίξ, ενώ ενίοτε έπεσαν στα χέρια μου και μερικά βιντεοπαιχνίδια βασισμένα στους ξεροκέφαλους Γαλάτες, άλλοτε καλά, άλλοτε κακά. Η Microids μας προσφέρει τη δυνατότητα να ζήσουμε και πάλι επικούς καυγάδες με το Asterix and Obelix Slap them all 2, ένα παιχνίδι δύο διαστάσεων και άφθονου ξύλου στα χνάρια των Streets of Rage, Double Dragon, Final Fight και άλλων τέτοιων. Για όσους είναι νεότεροι, οφείλω να πω ότι στη δεκαετία του 90 τέτοια παιχνίδια έκαναν θραύση στα ουφάδικα… εε arcades της εποχής μας. Ας δούμε λοιπόν αν η εμπειρία είναι καλή.

Το παιχνίδι δε βρίθει από modes, επί της ουσίας έχει μόνο ένα, το Story, το οποίο μπορεί να παιχτεί είτε με ένα είτε με δύο παίκτες. Εντούτοις, η επιλογή σας πρέπει να γίνει από το κεντρικό μενού αφού περιέργως ο τίτλος δεν επιτρέπει την αλλαγή από ένα σε δύο παίκτες και το αντίστροφο οποτεδήποτε το επιθυμείτε. Αν αποφασίσετε να παίξετε μόνοι σας τότε θα σας επιτραπεί να πάρετε τον έλεγχο του Αστερίξ και του Οβελίξ και να τους αλλάζετε όποτε κρίνετε ότι χρειάζεται. Ξεκινάτε λοιπόν από το περήφανο χωριό που τόσο καλά γνωρίζουμε και με το καλημέρα μπλέκετε σε μια απίστευτη περιπέτεια αφού ο Justforkix (στα ελληνικά Γιεγιεδίξ) σας παρακαλεί να σώσετε τον πατέρα του που κατηγορείται ότι έκλεψε τον αετό-σύμβολο της Ρώμης, γεγονός που έχει εξοργίσει τον Ιούλιο Καίσαρα βεβαίως βεβαίως. Η ιστορία είναι καινούργια αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το Slap Them All που περιείχε περιλήψεις από πλοκές των κόμιξ, είχε την πλάκα της όσο άντεξε στα περίπου 17 επίπεδα και κάτι λιγότερο από 8 ώρες παιχνιδιού, αλλά εν τέλει αποδεικνύεται λίγη αφού μετά το τέλος της, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως να κάνεις πέρα από το να βάλεις το παιχνίδι στο κουτάκι του (ή να το διαγράψεις για να κερδίσεις χώρο στην περίπτωση του ψηφιακού αντιτύπου). Τουλάχιστον, είναι λιγότερο επαναλαμβανόμενη από το πρώτο, συνεπώς υπάρχει μια εξέλιξη.

Εξέλιξη υπάρχει και στο πώς παίζεται ο τίτλος. Εξακολουθείτε να έχετε μια γρήγορη και μια δυνατή επίθεση, το άλμα και τη λαβή, πλέον όμως μπορείτε να αρπάξετε, εκτός από τους κλασικούς λεγεωνάριους, πειρατές, ληστές και λοιπούς άτυχους, ακόμη και βαρέλια και να τα πετάξετε στο κεφάλι των αντιπάλων σας. Επιπλέον, η σούπερ επίθεση, είναι διαθέσιμη μέσω μιας μπάρας που γεμίζει με κάθε χτύπημα που δίνετε και προκαλεί μια μαζική ζημιά σε όλους τους εχθρούς στο οπτικό σας πεδίο. Δυστυχώς όμως κάπου εδώ τελειώνουν οι αναβαθμίσεις που προσφέρει αυτή η συνέχεια, αφού προβλήματα του πρώτου παιχνιδιού παραμένουν άλυτα. Ο Οβελίξ παραμένει ένας αργός και λιγότερο καλός ήρωας, με κινήσεις ξεκάθαρα χειρότερες από αυτές του Αστερίξ, δεν υπάρχουν γενικά combos για κανέναν καθώς δε συνδυάζονται τα κουμπιά επιθέσεων μεταξύ τους, η δράση είναι επαναλαμβανόμενη και απίστευτα βαρετή χωρίς καν πίστες με αγριογούρουνα όπως στο πρώτο, ενώ η οπτική σε συνδυασμό με το μέγεθος και το πλήθος των χαρακτήρων στην οθόνη δε βοηθάει στο να καταλάβεις ποιον χτυπάς και αντιστοίχως ποιος σε χτυπάει. Οπότε επί της ουσίας, ξεκινάτε καινούργιο επίπεδο, προχωράτε βαράτε, σας βαράνε, νικάτε και επαναλαμβάνετε. Ειδικά όταν δεν υπάρχει άλλο mode ή κάποιο έξτρα περιεχόμενο όπως κάτι να συλλέγεις, κάπως να αναβαθμίζεσαι, κάποιο έστω εικαστικό να βλέπεις και δοθέντος ότι πρόκειται για το δεύτερο παιχνίδι της σειράς, δεν μπορεί παρά να κρίνει κανείς ανεπιτυχές το πόνημα.

Περνώντας στο σχεδιασμό, έχουμε όμορφα δυσδιάστατα περιβάλλοντα και πανέμορφους χαρακτήρες που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τα κόμιξ. Έχω μια ένσταση βέβαια, αναφορικά με το πόσο μεγάλοι είναι οι χαρακτήρες και πόσο γεμάτες φαίνονται οι πίστες σε σημείο που πνίγεται το φόντο όταν 20 μοντέλα κινούνται εδώ και εκεί. Οι φωνές είναι καλές, αν μπορείτε γυρίστε τη γλώσσα στα γαλλικά, αλλά η μουσική που συντροφεύει κάθε πίστα είναι τόσο υποτονική που μετά βίας ακούγεται. Για Beat em up στον κόσμο του Αστερίξ χρειάζονταν μελωδίες που θα παραπέμπουν σε επικές μάχες και αστείες σκηνές.