- [Φήμη] Νέες λεπτομέρειες για τα μαγνητικά Joy Con και το dock του Switch 2 - 20 Δεκεμβρίου 2024
- Διαθέσιμη η ετήσια ανασκόπηση χρηστών για το 2024 – Δείτε την δική σας! - 20 Δεκεμβρίου 2024
- Έρχεται το Bubble Ghost Remake στο Switch - 20 Δεκεμβρίου 2024
Πριν από λίγο, διάβασα ένα άρθρο στο Polygon που ερευνούσε ιστορίες και χαρακτήρες που είναι “ασπρόμαυροι”, υποστηρίζοντας ότι τα παιχνίδια που εξερευνούν ηθικά γκρίζες περιοχές είναι υπερβολικά και εν τέλει ανεπιθύμητα. Το άρθρο υποστήριζε επίσης ότι οι ιστορίες λύτρωσης, ή αποπομπής του ήρωα , είναι αρχέτυπα που δεν εκτιμούνται ή δεν είναι πλέον απαραίτητα. Με έκανε να σκεφτώ αν η βιομηχανία βιντεοπαιχνιδιών είναι πραγματικά κορεσμένη με αυτές τις ιστορίες που προκαλούν τους παίκτες και αν η πλάστιγγα πρέπει πραγματικά να γείρει στην άλλη πλευρά.
Νομίζω ότι το κάλεσμα για “άσπρες – μαύρες” ιστορίες είναι περιττό – εξάλλου , η σειρά Zelda είναι ένα πρωταρχικό παράδειγμα αυτού του τύπου στην πράξη. Κάθε Zelda παιχνίδι διαθέτει αυτήν την έννοια των «ασπρόμαυρων» και «καλών εναντίον του κακού» ιστοριών. Ο Link είναι πάντα καλός, ο Ganondorf είναι πάντα κακός Είναι μια ωραία και καλή φόρμουλα που αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου για δεκαετίες, αλλά νομίζω ότι η εισαγωγή γκρίζων ζωνών ηθικής είχε εξαιρετικά αποτελεσματική και ήταν επωφελής, ειδικά στο The Wind Waker και στο A Link Between Worlds.
Ο μονόλογος του Ganondorf που περιγράφει τους ανέμους της Hyrule είναι ίσως μια από τις πλέον αγαπημένες μας στιγμές από τον εν λόγω “αρχικακό”. Σε αυτή τη σπάνια στιγμή, δεν είναι μόνο κακός. Ήταν ενδιαφέρον, και τολμώ να πω, ακόμη και συμπαθητικός.
Η Hilda στο A Link Between Worlds είναι επίσης ένα φανταστικό παράδειγμα ενός ηθικά γκρίζου «κακού», που δεν θέλει τίποτα περισσότερο από να σώσει το βασίλειό της, αλλά προσπαθώντας να πετύχει τον στόχο της με τον χειρότερο, καταστροφικότερο δυνατό τρόπο.
Λοιπόν εσείς τι λέτε; Θα θέλατε και άλλους τέτοιους χαρακτήρες;
