• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Braveheart1980

Super Moderator at ninty.gr

Γεννημένος στην Hyrule, καταδικασμένος να κυνηγά μανιτάρια, headshots και hidden objects! Ευτυχώς που υπάρχει και το πάνω-πάνω, κάτω-κάτω, αριστερά-αριστερά .... Απορίας άξιο το γεγονός πως με αντέχουν οι γύρω μου...

Βρείτε με σε

Latest posts by Braveheart1980 (see all)

• 🎁 𝐒𝐮𝐩𝐞𝐫 𝐆𝐚𝐦𝐞𝐀𝐭𝐡𝐥𝐨𝐧 𝐆𝐢𝐯𝐞𝐚𝐰𝐚𝐲 🎁 - 14 Νοεμβρίου 2024
• GAMEATHLON “BLACK FRIDAY EDITION” - 14 Νοεμβρίου 2024
• Δείτε τα Pokemon games που υπάρχουν στην Nintendo Switch Online υπηρεσία - 14 Νοεμβρίου 2024

Είναι κάποια παιχνίδια που έχουν τόσο μεγάλη επιρροή στην τέχνη του gaming που από μόνα τους δημιουργούν μια σχολή άλλων τίτλων που ακολουθούν τα βήματά τους. Για παράδειγμα στις αρχές της δεκαετίας του 90 ήταν τόσο έντονη η επιρροή του Doom στα FPS που η αλήθεια είναι πως τότε ήταν στα σπάργανα που δημιούργησε τον όρο doom-οειδές για παρεμφερείς τίτλους. Ομοίως η σειρά Metroid μαζί με την επίσης μοναδική σειρά Castlevania δημιούργησε τον όρο Metroidvania, μέσα από τον οποίο ξεπήδησαν τίτλοι μοναδικοί όπως το Ori, τo Guacamelee, το Dead Cells και πόσα άλλα. Μπορεί άραγε η σειρά Metroid να μπει πλέον σε έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο, καθώς οι εν λόγω τίτλοι είναι υπερ-αξιόλογοι και αν ναι διεκδικεί και πάλι τα σκήπτρα; Όλα αυτά και πολλά άλλα αμέσως μετά:

Αρχικά ο τίτλος τοποθετείται ως το ιστορικό sequel του Metroid Fusion του Nintendo DS το πολύ μακρινό (ή και όχι) 2005. Μετά τα γεγονότα τιυ Fusion , η Γαλαξιακή Ομοσπονδία λαμβάνει βίντεο από μια άγνωστη πηγή (ποιος να το περίμενε) που υποδηλώνει ότι τα X Parasites είχαν επιβιώσει από την καταστροφή του SR388 . Η Ομοσπονδία, που εξακολουθούσε να επιθυμεί να τα χρησιμοποιήσει ως βιολογικά όπλα , απέστειλε μια μονάδα από επτά ρομπότ E.M.M.I. (Extraplanetary Multiform Mobile Identifier) για να ερευνήσει τον πλανήτη ZDR , ο οποίος πιστεύεται ότι ήταν η πηγή της μετάδοσης. Η εν λόγω μονάδα όμως εξαφανίστηκε αμέσως μετά την άφιξη. Αναμενόμενα η Samus Aran αποστέλλεται για έρευνα από την Ομοσπονδία. Λίγο μετά την άφιξή της, η Samus συναντά ένα Chozo, που της επιτίθεται και ΔΥΣΤΥΧΩΣ μας κλέβει τις ικανότητες μας! Λίγο ή και πολύ μετά η Samus ανακτά τις αισθήσεις της χωρίς τα power-ups της και με την πρόσβαση της στην επιφάνεια του ZDR να καταστρέφεται. Καθώς εξερευνά τον πλανήτη σε αναζήτηση τρόπου επιστροφής στο πλοίο της, η Samus βρίσκει τα ρομπότ E.M.M.I., τα οποία τρελάθηκαν και τώρα προσπαθούν να τη σκοτώσουν. Και η περιπέτειά μας ξεκινά!

Θα βρεθούμε έτσι σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον όπου από τη μια θα μας κυνηγάνε τα E.M.M.I. από την άλλη δε θα υπάρχουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας με περιοχές που δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση. Ο λόγος; Δεν έχουμε ακόμα το κατάλληλο αντικείμενο ή το απαιτούμενο upgrade της στολής μας. Και πως θα τα βρούμε όλα αυτά; Απλά, εξερευνώντας! Εδώ είναι και ένα κομμάτι του τίτλου που ίσως ξενίσει κάποιους gamer που δεν έχουν ασχοληθεί με τη σειρά: Δεν υπάρχουν βελάκια και φωτεινές ενδείξεις για το που πρέπει να πάτε, ούτε NPC να ρωτήσετε. Και πως θα βρείτε τον σωστό δρόμο θα με ρωτήσετε ώστε να ανέβετε στην επιφάνεια και να φύγετε από τον ZDR; Είτε το πιστεύετε είτε όχι σας μαθαίνει ο τίτλος που να πάτε. Αλήθεια! Όσο πιο πολύ προχωράτε τόσο καλύτερα μπαίνετε στο πνεύμα του τίτλου και σε έναν φαινομενικά αχανή χάρτη νιώθετε κάθε φορά που πρέπει να πάτε. Αυτό δε σημαίνει πως δε θα χαθείτε, τουναντίον. Θα χαθείτε πολλάκις, θα κάνετε πολλά πάνω κάτω, θα αντιμετωπίσετε απίστευτα αδιέξοδα, μέχρι που θα καταλάβετε πως δε σπάτε μόνο εσείς αλλά και οι τοίχοι/πατώματα του τίτλου! Στα πιο απίθανα μάλιστα σημεία εκεί που αρχικά δε το περιμένατε μια ρουκέτα ανοίγει το δρόμο που πρέπει να πάρετε! Χωρίς spoiler θα πούμε ότι αυτό βρίσκει εφαρμογή σε όλον τον τίτλο αλλά ιδιαίτερα όταν με κάποιον τρόπο αλλάξετε περιοχή. Όπως για παράδειγμα όταν … Δε σας λέμε να το βρείτε μόνοι σας. Και αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα του τίτλου. Αφήστε τον τίτλο να σας μάθει το σωστό μονοπάτι. Το κάνει αριστουργηματικά!

Από την δηλαδή έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο ξεκάθαρα horror. Μιλάω πολύ σοβαρά. Δεν είναι horror όπως για παράδειγμα το Resident Evil ή το Sillent Hill, εξακολουθεί να διαθέτει και να πραγματεύεται άριστα το στοιχείο του τρόμου ακριβώς όπως και η Alien σειρά ταινιών. Όπως φαντάζεστε μιλάω για το κυνηγητό με τα E.M.M.I. τα οποία φυλάνε σαν σκυλιά της κόλασης συγκεκριμένες κρίσιμες περιοχές. Μόνο που στο εν λόγω κυνηγητό ο ρόλος μας είναι αυτός του θηράματος καθώς ΔΕΝ μπορείτε να πιάσετε τα ρομπότ,παρά μόνο να σας πιάσουν, τουλάχιστον μέχρι να αποκτήσετε προσωρινά ένα Omega Canon. Τότε οι ρόλοι αντιστρέφονται και ψάχνουμε εμείς τα E.M.M.I. για να ξεπαστρέψουμε μια για πάντα! Όταν τα καταφέρουμε η περιοχή που φυλάγανε πλέον είναι πλήρως διαθέσιμη για εξερεύνηση, καθώς πριν απλά ψάχναμε έναν τρόπο να κρυφτούμε και να περάσουμε είτε στα μουλωχτά είτε με το αθάνατο σύστημα τρεχάτε ποδαράκια μου. Ευτυχώς κατά τη διάρκεια της ατόφιας διασκέδασής μας με τον τίτλο θα βρούμε upgrades που θα κάνουν λίγο πιο υποφερτό το εν λόγω Χιτσκοκικό κυνηγητό όπως για παράδειγμα με την δυνατότητα να γινόμαστε -για περιορισμένο δυστυχώς χρονικό διάστημα – αόρατοι.

Ένα άλλο μεγάλο μέρος του τίτλου είναι οι εχθροί. Στο Metroid Dread οι εχθροί που θα συναντήσουμε είναι πάρα πολλοί και όλοι θανατηφόροι. Αν δεν προσέξετε ο παραμικρός εχθρός μπορεί αν όχι να σας αποτελειώσει να σας ρίξει τόσο την ενέργεια, ώστε η επόμενη δοκιμασία σας να μοιάζει ακόμα πιο δύσκολη ίσως και ακατόρθωτη. Απαραίτητο skill που θα χρειαστείτε είναι αυτό της στόχευσης είτε όντας στατικοί (ακίνητοι) είτε εν κινήσει. Αν δε το έχετε στο συγκεκριμένο τομέα, μη φοβού: από τη μια ο τίτλος έχει μια σωστή καμπύλη δυσκολίας, από την άλλη θα χάσετε τόσες φορές που πλέον δε θα εκνευρίζεστε. Πείτε αν θέλετε old school, πείτε το “δύσκολο” αλλά έτσι είναι ο τίτλος και όλη η Metroid σειρά. Έτσι ήταν και έτσι θα μείνει. Μια μικρή αλλά σημαντική διευκρίνιση: όταν λέμε δύσκολο δεν εννοούμε αποκαρδιωτικά δύσκολο σε σημείο να το κάνεις uninstall. Κακά τα ψέμματα σε αυτό το σημείο με έφερε προσωπικά το Cuphead, το Returnal και άλλοι τίτλοι. Καμία σχέση με αυτούς το Metroid Dread.

Το δε περιβάλλον είναι πραγματικά αριστουργηματικό. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Οπτικά είναι άλλοτε σκούρο με έντονες αντιθέσεις μαύρου-πράσσινου-κόκκινου, άλλοτε πολύχρωμο και άλλοτε μουντό όπως στις περιοχές που ελέγχονται από τα E.M.M.I. (έχετε βαρεθεί να ακούτε για αυτά το ξέρω αλλά ο ρόλος τους πέραν του δέοντος καταλυτικός). Βέβαια το περιβάλλον δε μένει μόνο σε αυτά. Εκεί που πραγματικά ο τίτλος λάμπει είναι στους γρίφους: από τα φαινομενικά “άπιαστα” σημεία μέχρι τα κρυμμένα blocks που σπάνε, ο τίτλος παραδίδει μαθήματα γρίφων και το πως πρέπει να υλοποιούνται σε έναν τίτλο. The king is back baby.

Και βέβαια δεν υπάρχει gaming τίτλος γενικά που δεν έχει boss τους λεγόμενους σε άπταιστα gamer-ο-ελληνικά “αρχικακούς”. Οι παλιοί της σειράς Metroid ξέρουν πως εδώ είναι όλο το ζουμί της υπόθεσης και η επιμονή που πρέπει να δείξουμε είναι μεγαλύτερη και από τον Mario όταν παίρνει Mega Mushroom. Ίσως λέω ίσως να υπάρχουν κάποιοι παλιοί γνώριμοι αρχικακοί που επιστρέφουν που ενδεχομένως ανασύρουν φρικιαστικές gaming μνήμες στα όρια του παιδικού τραύματος. Το αίσθημα όμως επιτυχίας όταν τους περνάμε είναι αυτό που η διαφήμιση γνωστής πιστωτικής κάρτας χαρακτηρίζει ως : ανεκτίμητο! Χαλάλι τα σιωπηρά έως δυνατά βρισίδια και ιαχές που ενδεχομένως εκστομίσετε καθώς και τα έως δεκάδες game over που θα δείτε.

Όλα αυτά ακούγονται και είναι εξαιρετικά, ωστόσο σας φύλαξα το καλύτερο για το τέλος. Ε δε μπορώ να κρατηθώ, θα το πω straight away:

Ο τίτλος έχει το καλύτερο level design που έχουμε δει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Σε οποιονδήποτε τίτλο και σε οποιαδήποτε κονσόλα ή και PC.Τελεία και παύλα.

Αυτό είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του τίτλου που ενώνει τα ως άνω ατόφια gaming χαρακτηριστικά του για να τον απογειώσει. Η Nintendo εξαιρετικά έξυπνα, ίσως και ύπουλα, ανέβασε και άλλο το hype για το επερχόμενο Metroid Prime, γεγονός που υποβοηθήθηκε και από τα πολλά ingame videos που η κάμερα γυρίζει σε first person, κάνοντάς να ονειρευόμαστε ακόμα περισσότερα μεγαλεία!

Αρνητικά ο τίτλος έχει ελάχιστα. Κάποιους ίσως ξενίσει η “δυσκολία” του, όπως τη περιγράψαμε πιο πάνω πάντα, άλλοι ίσως βρουν τις 12-15 ώρες του λίγες για full priced τίτλο, ενώ άλλοι ίσως “γκρινιάξουν” για την αναιμική μουσική του επένδυση. Δε γίνεται ποτέ όλοι να είναι ικανοποιημένοι και αυτό είναι αναμενόμενο και θεμιτό για έναν τίτλο που κινείται τόσο ψηλά στη συνείδηση gamers και κριτικών.

Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την CD Media για την ευγενική και έγκαιρη παραχώρηση κωδικού για τις ανάγκες του παρόντος review!