Ageless [Nintendo Switch Review]

• About
• Latest Posts

vassilis_pap

Moderator at ninty.gr

Latest posts by vassilis_pap (see all)

• [REVIEW] Emio – The Smiling Man: Famicom Detective Club - 21 Οκτωβρίου 2024
• Luigi’s Mansion 2 HD [Switch Review] - 23 Ιουλίου 2024
• [Switch Review] Paper Mario: The Thousand Years Door - 11 Ιουνίου 2024

Η Kiara είναι μια νέα κοπέλα, 20 χρονών περίπου, με έντονες υπαρξιακές ανησυχίες και μια αρκετά καταθλιπτική και σκοτεινή προσωπικότητα. Η πολύχρονη αναζήτησή της ώστε να βρει κάποιο νόημα στη ζωή, ανταμείβεται όταν καταφέρνει να καταδυθεί σε κάποιο κρυμμένο σπήλαιο που οδηγεί στην μυθική Πύλη των Δώρων (Gate of Gifts) της Pandora. Εκεί συνήθως χαρίζεται στους επισκέπτες ένα προσωπικό «δώρο» μεγάλης αξίας. Στην Kiara θα δοθεί η μαγική ικανότητα να μπορεί να επεμβαίνει στην ηλικία των διαφόρων ζωντανών πλασμάτων που συναντά και να παγώνει τον χρόνο. Έχοντας στην φαρέτρα της αυτό το πολύ ιδιαίτερο χάρισμα, θα ξεκινήσει ένα καινούργιο ταξίδι για αυτή. Ταξίδι όπου θα συναντήσει νέους φίλους, νέες αποστολές, νέες περιπέτειες και στόχους. Θα μπορέσει μέσα από όλο αυτό να βρει κάποιο νόημα στην άδεια της ζωή;

Αυτό είναι σε αδρές γραμμές το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι δημιουργοί του παιχνιδιού στήνουν τον καμβά της δημιουργίας τους. Μια δημιουργία η οποία αδυνατώντας εκ των πραγμάτων να βασιστεί σε πιο …πεζά πράγματα (όπως τα γραφικά ας πούμε) προσπαθεί να επενδύσει σε άλλα, πιο ουσιώδη ίσως. Στην ατμόσφαιρα, την ιστορία, το συναίσθημα και φυσικά στους μηχανισμούς. Τα καταφέρνει; Ας μη βιαζόμαστε, γιατί μερικές φορές οι απαντήσεις είναι πιο πολύπλοκες από ένα σκέτο «Ναι» ή «Όχι»

Η πρώτη επαφή με τον τίτλο, δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική. Τα γραφικά είναι αρκετά ακατέργαστα, ακόμα και για τα δεδομένα της  κατηγορίας. Θυμίζουν, καθόλου τυχαία όπως θα δούμε παρακάτω, αυτά του Celeste, ένα παιχνίδι σταθμό στην indie σκηνή. Μιλάμε προφανώς για έναν πλήρως 2D τίτλο που βασίζεται σε sprites. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, ειδικά από την στιγμή που η ανάγκη του budget, συχνά γίνεται φιλοτιμία με αποτέλεσμα η 2D 8/16bit τεχνοτροπία να έχει καθιερωθεί επάξια στην συνείδηση του κόσμου. Το ενοχλητικό είναι, πως μοιάζουν αρκετά βασικά με τη χαμηλή ανάλυση να βγάζει μάτι, ειδικά αν το παίξετε σε τηλεόραση. Σε φορητό mode τα πράγματα, αναμενόμενα, βελτιώνονται αρκετά. Προβληματική εντύπωση προκαλεί η ουσιαστική απουσία ρυθμίσεων και επιλογών στα μενού του. Είναι λίγο αποκαρδιωτικό να πηγαίνεις στα settings και να υπάρχει μόνο μια επιλογή το “Audio”!

Ξεκινώντας ωστόσο το παιχνίδι και όσο το μάτι συνηθίζει, τα πράγματα βελτιώνονται σημαντικά. Η όμορφη ανθρώπινη ιστορία της Kiara αρχίζει να ξετυλίγεται, με κάποια μικρά κομμάτια αφήγησης. Η ιστορία του παιχνιδιού μας άρεσε αρκετά. Ψαγμένη και αλληγορική μαρτυρά και την καταγωγή του studio. Σίγουρα αποτελεί μια ιδιαίτερα καλοδεχούμενη προσθήκη σε ένα genre που συχνά έχει την τάση να έχει υποτυπώδεις ως και ανύπαρκτες ιστορίες.

Σημαντική στο κομμάτι αυτό είναι και η συνεισφορά της υπέροχης μουσικής. Τα κομμάτια είναι πραγματικά όμορφα και ταιριαστά, βασίζονται συνήθως σε απλές ενορχηστρώσεις με πιάνο και ακουστικά όργανα χωρίς να λείπουν και οι κάπως πιο ηλεκτρονικές πινελιές όπου απαιτείται (πχ σε bosses). Μόνο παράπονο πως αυτά είναι μάλλον πιο λίγα από όσο πρέπει, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται. Συνολικά η ατμόσφαιρα όπως συχνά συμβαίνει με τέτοιου είδους παιχνίδια, είναι αρκετά μελαγχολική και γκρίζα, είναι όμως έντονη και σίγουρα προσθέτει αρκετούς πόντους στην συνολική εμπειρία.

Από άποψη μηχανισμών το παιχνίδι παντού αναφέρεται ως «puzzle platformer» και πραγματικά αυτές οι δύο λέξεις αρκούν για να το περιγράψουν σε σημαντικό βαθμό! Ο παίκτης κινείται προς την έξοδο της «πίστας» (συνήθως από αριστερά προς τα δεξιά) με σκοπό να φτάσει στο επόμενο check point. Η έξοδος σχεδόν πάντα είναι εμφανής, παρόλα αυτά απαιτείται σκέψη για τον τρόπο που θα φτάσουμε εκεί. Το sprite που ελέγχουμε διαθέτει άλμα ενώ έχει και την δυνατότητα να αναπηδά στα κάθετα τείχη που συναντά (προς τα πάνω και αντίθετα). Δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός για το ύψος της πτώσης ούτε κάποιος δείκτης ενέργειας αφού οι θάνατοι όταν προκύπτουν είναι «ακαριαίοι». Ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα επώδυνοι αφού δεν υπάρχει αριθμός ζωών και το respawning  είναι άμεσο και στην ίδια πίστα. Συνεπώς  το άγχος ώστε να κάνουμε το «σωστό» περιορίζεται.

Κύριος μηχανισμός και αυτό που χαρακτηρίζει το παιχνίδι, είναι το ιδιότυπο «βέλος» με το οποίο η Kiara μπορεί και σημαδεύει τα διάφορα πλάσματα που συναντά. Με τα χτυπήματα αυτά το πλάσμα γυρίζει κυκλικά σε διαφορετικές ηλικιακές καταστάσεις (πχ αυγό, νεογνό ψάρι, δελφίνι, μεγάλο ψάρι). Οι καταστάσεις αυτές έχουν διαφορετικές αλληλοεπιδράσεις με την Kiara πράγμα που προσφέρει διάφορες εναλλακτικές. Επιπλέον ρόλο παίζει το πλήκτρο “Y” του χειριστηρίου. Με αυτό ο χρόνος παγώνει με αποτέλεσμα να μπορούμε να κάνουμε πιο πολύπλοκους χειρισμούς (πχ όσο η Kiara είναι στον αέρα). Συνεπώς η κάθε πίστα είναι σχεδόν πάντα μια ενδιαφέρουσα μίξη από κινήσεις, άλματα και βουτιές (platforming) και σχεδιασμού για το τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε και πως (puzzle).

Η συνταγή αυτή είναι όμορφη, ισορροπημένη και δουλεύει πραγματικά καλά. Οι πίστες είναι καλοσχεδιασμένες προσφέροντας την απαραίτητη πρόκληση και φυσικά την αντίστοιχη ικανοποίηση όταν τις «βγάζουμε». Δυστυχώς όμως οι κακοτοπιές δεν λείπουν. Θα λέγαμε πως δύο είναι τα κυριότερα προβλήματα του παιχνιδιού. Το πρώτο είναι πως η δράση και η δυσκολία είναι κάπως άνισα. Υπάρχουν πίστες και κομμάτια του παιχνιδιού που θα τα περάσετε «αέρα» και άλλα και που θα σας ταλαιπωρήσουν αρκετά. Το χειρότερο όμως είναι πως η ταλαιπωρία αυτή κάποιες φορές προκύπτει από κάτι που δεν θα έπρεπε. Και αυτό είναι η προβληματική υλοποίηση του μηχανισμού του βέλους στην Switch έκδοση του παιχνιδιού.

Στο PC το βέλος ελέγχεται με την βοήθεια του mouse. Απλά δείχνεις που θες να πάει, πατάς το κουμπί και τέλος. Στο NSW τα πράγματα μπλέκουν χωρίς λόγο, αφού πρέπει να επιλέξεις με περιστροφική κίνηση του αναλογικού την κατεύθυνση της βολής και αφού το κάνεις αυτό να πατήσεις το κουμπί. Στην πράξη, δεν λειτουργεί όσο απροβλημάτιστα πρέπει, ειδικά από την στιγμή που οι χειρισμοί είναι κάποιες φορές πολύπλοκοι και υπό χρονική πίεση. Το αποτέλεσμα είναι αρκετοί «άδικοι» θάνατοι και γενικά μια άβολη δυσκολία. Οι δημιουργοί είχαν δηλώσει σε συνέντευξη τους τον Μάρτιο πως εξετάζουν το ενδεχόμενο να υποστηρίξουν  touch controls για aiming κάτι που όμως δεν έχει γίνει τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές. Πραγματικά κρίμα γιατί κατά τα άλλα τα controls είναι πραγματικά άψογα με άριστη απόκριση.

Ο γενικότερος σχεδιασμός του κόσμου είναι αρκετά γραμμικός αφού συνήθως ακολουθείς μια διαδρομή από πίστα σε πίστα. Υπάρχουν όμως κάποια προαιρετικά collectables τα λεγόμενα relics πράγμα που προσθέτει μια επιπλέον δυσκολία και μερικές ώρες στο σύνολο αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε μαζί τους. Ίσως οι δημιουργοί να μπορούσαν να προσθέσουν κάποιες open πινελιές με περισσότερες εναλλακτικές ως προς την διαδρομή όμως φαίνεται πως δεν ήθελαν να εμπλακούν σε κάτι τέτοιο, κάτι που για το συγκεκριμένο genre βγάζει νόημα η αλήθεια. Το περιεχόμενο θα λέγαμε πως είναι τυπικό. Υπάρχουν αρκετοί κόσμοι να εξερευνήσετε που είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους, με διαφορετικό θέμα, διαφορετικούς εχθρούς, npc κλπ. Αυτό προσθέτει ποικιλία και ενδιαφέρον. Την συνολική διάρκεια του πρέπει να την υπολογίζετε γύρω στις δέκα ώρες, αλλά αν κυνηγήσετε τα relics σίγουρα το νούμερο αυτό αυξάνει.

Η “One more dream” είναι μια μικρή ομάδα από την μακρινή σε εμάς Μαλαισία. Και όταν λέμε μικρή το εννοούμε, αφού στην ουσία, μιλάμε για τρία άτομα με κάποιες εξωτερικές συνεργασίες! Υπάρχει μια έντονη παραφιλολογία για την ομοιότητα του παιχνιδιού με το Celeste. Ο εκ των δημιουργών μάλιστα της OMD, παραδέχθηκε στην ουσία την επιρροή, αφού όπως δήλωσε έχει διδαχθεί πολλά στο κομμάτι του pixel art από τα tutorials του Pedro Medeiros πριν ακόμα μάθει την εμπλοκή του με το Celeste. Θα λέγαμε πως αυτό μοιάζει αρκετά ειλικρινές μιας και οι ομοιότητες είναι περισσότερες στο εικαστικό κομμάτι παρά στο gameplay. Όπως και να έχει, αυτά μικρή σημασία έχουν, ειδικά από την στιγμή που το παιχνίδι απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως ένας απλός κλώνος. Το σημαντικό είναι, πως ακόμα και ένα πολύ μικρό studio σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή του πλανήτη, μπορεί να προσεγγίσει τους μεγάλους εκδότες (την Team17 εδώ). Αρκεί φυσικά να υπάρχουν τα απαραίτητα: ταλέντο, όραμα και μεράκι!

Στον ωκεανό των indie παιχνιδιών που κοσμούν την πλούσια, ούτως ή άλλως, βιβλιοθήκη του Switch το Ageless πασχίζει να ξεχωρίσει και να αφήσει το δικό του στίγμα. Αποστολή εξαιρετικά δύσκολη εξ ορισμού, μιας και μιλάμε για μια αυθεντική indie προσπάθεια από ένα μικρό,  περιφερειακό Studio με χαμηλά production values. Η προσπάθεια είναι φιλότιμη, όμως καταφέρνει να φτάσει μέχρι ένα σημείο μόνο.