Daemon X Machina [Switch Review]

• About
• Latest Posts

Ακολούθησε

RooF

Nintendo ή θάνατος

Ακολούθησε

Latest posts by RooF (see all)

• Disney Epic Mickey: Rebrushed [Switch Review] - 17 Οκτωβρίου 2024
• [Review] Super Monkey Ball Banana Rumble - 6 Αυγούστου 2024
• [Review] Mario vs. Donkey Kong - 11 Μαρτίου 2024

Τα παραμελημένα είδη βιντεοπαιχνιδιών τα αγαπώ , όχι  λόγω της ιδιότητας τους ως παραμελημένα αλλά, τι να πω, έχω παλιακό γούστο. Ανάμεσα στις τόσες ποιοτικές κυκλοφορίες συχνά ξεχνάμε τι μας άρεσε παλιότερα, τι μας έχει λείψει. Τα mech games είναι ένα “είδος” που έχει ξεχαστεί αρκετά, όχι ότι έζησε ποτέ τρελές δόξες βέβαια. Κάθε παιχνίδι που περιλαμβάνει mechs μου τραβάει την προσοχή και το ίδιο συνέβη με το Deamon X Machina, ένα shooter προοπτικής τρίτου προσώπου που υπόσχεται καταιγιστική δράση. Είναι αρκετό όμως αυτό το στοιχείο; Μιλάμε για χρήματα και χρόνο που πρέπει να αφιερώσεις και το κακό είναι πως σπάνια έχουμε μεγάλο απόθεμα από αυτά τα δύο. Στην περίπτωση μας η μπίλια έκατσε κάπου στη μέση.

Το καλό είναι πως το Deamon X Machina έχει μια ιστορία να διηγηθεί. Ένα κομμάτι από το φεγγάρι του κόσμου του έπεσε δημιουργώντας μια μετά-αποκαλυπτική κατάσταση, μια νέα πηγή ενέργειας ονόματι femto για την οποία μάχονται ομάδες μισθοφόρων κάνοντας χρήση mechs ή μάλλον arsenals όπως αποκαλούνται στο παιχνίδι και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε διεφθαρμέμες AI, οι Immortals που προσπαθούν κα αυτές με τη σειρά τους να αποκτήσουν ρόλο στην νέα αυτή κατάσταση.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πολύ όμορφα, καταφέρνουν να αποδώσουν τον κόσμο όπως πρέπει, οι χαρακτήρες και τα arsenals θυμίζουν anime, τα μοντέλα είναι αρκετά λεπτομερή αν και υπάρχουν σημεία, όπως για παράδειγμα κάποια κτίρια, στο οποία δε θα με χάλαγε λίγη παραπάνω λεπτομέρεια από τη στιγμή πάντως που δεν υπάρχει κάποια επίπτωση στο gameplay, ούτε framedrops και λαμβάνοντας υπόψιν πως το παιχνίδι τρέχει στο Switch δε μπορώ να έχω παράπονο. Η μουσική είναι φοβερή, δένει τέλεια με τον κόσμο και είναι από τα σημεία που το παιχνίδι με εξέπληξε ευχάριστα χωρίς να το περιμένω.

Στο κυρίως πιάτο και στο gameplay το παιχνίδι σε αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα. Η βασική ιδέα είναι πολύ καλή όμως υπάρχουν προβλήματα. Καταρχάς το κυρίως hub, το hangar, θυμίζει παιχνίδια παλιότερης γενιάς. Ένα μεγάλο δωμάτιο όπου βλέπεις τα arsenal να στέκονται,έναν πυλώνα με τον οποίο αλληλεπιδράς για να κάνεις σχεδόν τα πάντα, από αποδοχή αποστολών, πρόσβαση στο κατάστημα από όπου αγοράζεις κομμάτια και όπλα, και επιλογές για κάθε τι αφορά το arsenal. Υπάρχει και μικρή κονσόλα από την οποία αποκτάς πρόσβαση στο multi-player και τέλος δύο δωμάτια από τα οποία μπορείς να αναβαθμίσεις τον χαρακτήρα σου, διότι παίζει και ο χαρακτήρας κάποιον ρόλο, όπως και έναν κάπως πολύ γιαπωνέζικο τρόπο για να ανεβάσεις προσωρινά τα στατιστικά σου…φτιάχνοντας παγωτό. Θα ήθελα ένα hub με περισσότερα πράγματα να κάνεις, μια μικρή πόλη ας πούμε, κάποια minigames, κάτι. Μακάρι εδώ να τελείωναν τα παράπονα μου αλλά δυστυχώς όχι. Οι αποστολές ακολουθούν το μοτίβο σκότωσε όλους τους εχθρούς, προστάτευσε τον τάδε στόχο, βρες το τάδε πράγμα με λίγες αποστολές τύπου stealth τις οποίες φέρεις εις πέρας χωρίς το arsenal σου. Τεχνικά μπορείς να βγεις από το arsenal όποτε θες αλλά δεν ένοιωσα ποτέ την ανάγκη να το κάνω. Το πρόβλημα είναι πως οι αποστολές αυτές είναι εύκολες (δεν είδα ούτε ένα game over) και επαναλαμβανόμενες. Αυτό που το σώζει είναι η καταιγιστική δράση του, θα ήθελα μεγαλύτερη ποικιλία άλλα έπιασα τον εαυτό μου συχνά να λέει “άλλη μια” στις περίπου 15 ώρες που διαρκεί το παιχνίδι. Είναι κρίμα επειδή στις αποστολές που υπάρχει μάχη με boss ή με άλλα arsenals το παιχνίδι σου δίνει επιτέλους αυτή την πρόκληση που λείπει. Με τις αποστολές μαζεύεις χρήματα για τις αναβαθμίσεις και τα όπλα σου και μέσα από μια μιξη αψυχων διαλόγων και λιγες cut scenes ξεδιπλώνεται και η ιστορία με τρόπο δυστυχώς λίγο αδιάφορο. Γνωρίζεις πολλούς χαρακτήρες οι οποίοι δεν έχουν σχεδόν κανένα ενδιαφέρον και τους οποίους ίσως δε συναντήσεις ξανά, σου λένε πράγματα που δε σε ενδιαφέρουν σε μια απελπισμένη προσπάθεια να σε κάνουν να ενδιαφερθες για αυτούς. Αν δεν ήμουν τόσο εμμονικος από μικρός να μην κάνω skip τίποτα δε νομίζω πως θα είχε διαφορά ακόμα και αν το έκανα.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος και επειδή μιλάμε για mechs το κομμάτι τις παραμετροποίησης είναι μεγάλο, ίσως μεγαλύτερα από ότι χρειάζεται. Υπάρχουν κυριολεκτικά άπειρες ρυθμίσεις και επιλογές, κομμάτια για το arsenal που αλλάζουν λεπτομέρειες όπως το βάρος, την άμυνα, που δίνουν βάρος στην στόχευση ή στην ταχύτητα του, όπλα στα χέρια, όπλα στην πλάτη, ρουκέτες, νάρκες κάθε είδους. Κρίμα που στην πραγματικότητα τα περισσότερα από αυτά δεν κάνουν καμία διαφορά μέσα στο παιχνίδι. Προσωπικά έμεινα με τον ίδιο εξοπλισμό από την 3η σχεδόν ώρα μεχρι το τέλος, είναι μέχρι να βρεις αυτό το στυλ που σε βολεύει. Πέρασα πολύ ώρα πάντως χαζεύοντας όλες τις επιλογές και φέρνοντας το arsenal μου στα μέτρα μου ακόμα και αισθητικά, διότι αν δε σου φτάνουν όλα αυτά μπορείς να αλλάξεις χρώμα και να βάψεις σαν στενσιλ γράμματα κα σύμβολα πάνω του.

Το multi-player δίνει λίγη ζωή παραπάνω στον τίτλο, πρόσφατα προστέθηκε και η επιλογή για PvP και είναι ένας εύκολος τρόπος για να μαζέψεις loot. Ενώ υπάρχει και δυνατότητα για τοπικό παιχνίδι το οποίο όταν δοκιμάσω ίσως γράψω κάτι.