My Hero One’s Justice [Nintendo Switch Review]

• About
• Latest Posts

Βρείτε με σε

Nicilos

Συντάκτης at ninty.gr

Οι γιατροί από μωρό θεώρησαν ότι ο Nicilos ήταν θυμήρες θαύμα της φύσης που θα ζούσε αμφιλαφή έτη. Τα πρώτα του δώρα ήταν ένα κόκκινο καπέλο με "Μ" στο κέντρο και ένα μάστερ ξίφος που κατατροπώνει το κακό. Η πρώτη του λέξη ήταν: Hadouken

Βρείτε με σε

Latest posts by Nicilos (see all)

• [Review] Asterix & Obelix Slap Them All! 2 - 8 Φεβρουαρίου 2024
• [Review] Disney Illusion Island - 6 Δεκεμβρίου 2023
• [REVIEW] : Pokemon Scarlet : The teal mask - 12 Οκτωβρίου 2023

Το My Hero One’s Justice είναι ένα παιχνίδι ξύλου το οποίο βασίζεται στο νέο και σχετικά δημοφιλές shonen anime (δηλαδή αγορίστικο ιαπωνικό καρτούν) My Hero Academia και αποτελεί ένα  ακόμη βέλος στη φαρέτρα της Bandai Namco για τη συγκεκριμένη κατηγορία.

Ο τίτλος έρχεται μόλις ένα μήνα μετά το Dragonball FighterZ review του οποίου είχε την τιμή να κάνει ο γράφων και έτσι επί της ουσίας χωρίς ανάσα πρέπει να μεταφερθώ από τα κλωτσομπουνίδια και Kamehameha του πρώτου στα… Quirks και το 3D περιβάλλον του δεύτερου. Κατάφερε άραγε το My Hero One’s Justice να με κάνει να σταματήσω το Dragonball;

Χωρίς πολλά πολλά ο τίτλος ξεκινά με τη λίστα από τα modes στα οποία θα βρούμε: story, mission, local battle, online battle, training και arcade. Επιπλέον υπάρχει το gallery στο οποίο βλέπουμε βιντεάκια και εικόνες και το customize στο οποίο παραμετροποιείτε τους χαρακτήρες αλλά θα σας μιλήσω αργότερα για αυτό.

Ας μιλήσουμε πρώτα πρώτα για τα όμοια σε κάθε fighting. Από τη μια στο training μάχεστε εναντίον ακίνητου αντιπάλου και μαθαίνετε πώς παίζεται το παιχνίδι. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να δείτε εδώ. Ούτε ιδιαίτερη εκμάθηση τεχνικών ούτε αποστολές. Από την άλλη στο Arcade παλεύετε μια σειρά από αγώνες ενάντια σε  CPU μέχρι να βγείτε νικητής. Και πάλι τίποτα το διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει κάτι που φυσικά δεν είναι αρνητικό. Αυτά τα δύο είναι απαραίτητα σε κάθε fighting που σέβεται τον εαυτό του, οπότε από πλευράς περιεχομένου μέχρι τώρα καλά.

Το story είναι το mode που κατά τη γνώμη μου είναι εκείνο με το οποίο πρέπει να ξεκινήσετε, καθώς εκτός του ότι θα μάθετε δύο τρία πράγματα για την ιστορία, οι πρώτες μάχες είναι εκπαιδευτικές ως προς τον τρόπο χειρισμού. Έστω λοιπόν ότι δεν έχετε ιδέα από το anime My Hero Academia αλλά παρόλα αυτά σας αρέσουν τα παιχνίδια ξύλου και τα anime, όπως στο γράφοντα, ξεκινάτε με ζήλο το mode για να βρεθείτε στη θέση… να μη καταλαβαίνετε τι συμβαίνει σε αυτή την Ακαδημία Ηρώων! Υπάρχουν εξηγήσεις για αυτό.

Καταρχάς η ιστορία ξεκινάει από τη μέση της δεύτερης σεζόν και φτάνει περίπου έως και τη μέση της τρίτης, συνεπώς θεωρεί ότι ορισμένα βασικά στοιχεία της ιστορίας είναι γνωστά. Για να είμαι δίκαιος όμως γίνεται προσπάθεια αποσαφήνισης κάποιων σημείων ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί είναι προβληματικός. Γεγονός που με οδηγεί στο δεύτερη εξήγηση που είναι το είδος της παρουσίασης που επιλέχθηκε. Το παιχνίδι στερείται cutscenes και αντί αυτού μας εξιστορεί τα γεγονότα με ακίνητες εικόνες τύπου κόμικ (έγχρωμο manga αν πρέπει να είμαι πιο συγκεκριμένος). Κάποιος θα μπορούσε να το δει αυτό ως επιλογή στυλ, προσωπικά το βλέπω ως έλλειψη χρόνου ή budget. Ακόμη και αν σας αρέσουν τα κόμικ, το να τα βλέπετε σε μια οθόνη και να μη τα πιάνετε τους αφαιρεί το σημαντικότερο μέρος της μαγείας.  Θα καταλάβετε τη διαφορά όταν αφού έχετε δει σειρές επί σειρών ακινήτων εικόνων κάποια στιγμή θα βρεθείτε να κοιτάτε ένα από τα ελάχιστα βίντεο με τη μηχανή γραφικών του τίτλου τα οποία είναι καλοφτιαγμένα. Τέλος, το τρίτο πρόβλημα που επηρεάζει την κατανόηση είναι… οι χρόνοι φορτώματος. Είναι υπερβολικά μεγάλοι σε διάρκεια. Ξεκινάς το επόμενο κεφάλαιο, φορτώνει. Τελειώνεις, πάλι φορτώνει. Θες να πας στο menu να δεις άλλο mode; Το μάντεψες φορτώνει πάλι. Θα αναφερθώ πάλι  σε αυτό παρακάτω καθώς είναι εκνευριστικό φαινόμενο και αποσυνδέει τον παίκτη από την πλοκή και τη δράση. Και ειδικά η δράση είναι το Α και το Ω ενός τίτλου ξύλου.

Στα λοιπά αρνητικά του story είναι η εύκολη AI των αντιπάλων και ότι επί της ουσίας δεν προσφέρει καινούργια υπόθεση στους παίκτες που έχουν δει το anime. Κάτι γίνεται με τις μάχες What if που δεν υπάρχουν στο anime αλλά είναι πολύ λίγες αυτές ώστε να αλλάξουν την εμπειρία.  Βέβαια, το story εξυπηρετεί την εκμάθηση και την κατανόηση του υποβάθρου του τίτλου και έτσι δε θα επιμείνω σε αυτό. Αν θέλετε πρόκληση θα πάτε στο προαναφερθέν Arcade ή στο Mission, με το δεύτερο να μαγνητίζει το ενδιαφέρον. Σε αυτό θα προσπαθήσετε να κερδίσετε 6 boards καθένα από τα οποία έχουν αποστολές με συγκεκριμένα προαπαιτούμενα. Ανταμοίβεστε με αντικείμενα με τα οποία κερδίζετε πόντους εμπειρίας, ανεβαίνετε επίπεδο, ενδυναμώνεστε και κερασάκι στην τούρτα αποκτάτε αντικείμενα. Τα αντικείμενα που αποκτάτε τα χρησιμοποιείτε στο Customize για να παραμετροποιήσετε την εμφάνιση του χαρακτήρα σας, επί της ουσίας του πειράζετε την εμφάνιση σύμφωνα με τα γούστα σας. Μη φανταστείτε ότι έχετε την ελευθερία να κάνετε θαύματα και να φτιάξετε δικό σας χαρακτήρα, αλλά την πινελιά σας θα τη βάλετε.

Τελευταία modes είναι τα local και online battles. Το τοπικό παιχνίδι παίζεται σχετικά εύκολα αφού και με ένα joycon γίνεται η δουλειά και έτσι το 1vs1 είναι πανεύκολο. Στο online… συνάντησα lag, ίσως δεν ήταν έτοιμοι οι servers, ίσως δεν ήταν καλές οι συνδέσεις, πάντως υπήρχε και το παιχνίδι καταντούσε αδύνατο να παιχτεί. Ελπίζω σε patch.

Στα του gameplay ευθύς εξαρχής παρατηρούμε ότι δεν είναι το κλασικό 2/2,5D fighting game αλλά η δράση εκτυλίσσεται σε 3D αρένα. Αν έχετε παίξει Naruto Ultimate Ninja Storm θα βρεθείτε σε σχετικά οικεία θέση. Έχετε τρεις επιθέσεις σε αντίστοιχα κουμπιά. Το κουμπί που κάνει αλληλουχία επιθέσεων, το Quirk 1 και το Quirk 2. Τα Quirks είναι οι ειδικές επιθέσεις κάθε χαρακτήρα και μπορεί να είναι projectiles, homing attacks κλπ. Επιπλέον έχετε ειδικό κουμπί για άμυνα, πήδημα, κάλεσμα του πρώτου και του δεύτερου υποστηρικτικού χαρακτήρα και dash. Στα των support θα πρέπει να σχολιάσω ότι τους καλείτε για μια επίθεση μόνο και δεν μπορείτε να αλλάξετε on the fly τον κύριο μαχητή σας, άρα δεν υπάρχει tag battle σύστημα. Μάλιστα θα δείτε πολύ σύντομα ότι λόγω της φύσης της τρισδιάστατης μάχης, οι υποστηρικτικοί μαχητές συχνά δε βρίσκουν το στόχο τους και έτσι αποδεικνύονται άχρηστοι. Επιπλέον οι 20 χαρακτήρες του παιχνιδιού δεν είναι ισορροπημένοι και υπάρχουν ξεκάθαρα κάποιοι με υπεροχή και καλύτερες κινήσεις.

Συνεχίζοντας με τα βασικά, η κίνηση των χαρακτήρων γίνεται με αναλογικούς μοχλούς αποκλειστικά. Και κάπου εδώ πιστεύω ότι αρχίζει να ξενερώνει ένας fighting game fan μιας και η ακρίβεια του D-pad είναι από τα εκ των ων ουκ άνευ όταν δεν υπάρχει arcade stick. Αναμενόμενο βέβαια από το το γεγονός ότι επιλέχθηκε τρισδιάστατη αρένα (αν και το Pokken Tournament DX παίζεται με D-pad με τη μάχη του βέβαια να θεωρείται υβριδική μεταξύ 3D και 2,5D αρένας). Επίσης αψυχολόγητη είναι η επιλογή η αντεπίθεση και η unblockable επίθεση να προκαλείται με κίνηση του αριστερού αναλογικού μοχλού προς μια κατεύθυνση + το κουμπί των επιθέσεων και Quirks. Πολλές, μα πολλές φορές αντί να προχωρήσετε και να επιτεθείτε θα κάνετε αντεπίθεση εξαιτίας αυτού του συνδυασμού. Και δεν είναι η μόνη. Το παιχνίδι σας βάζει να πατήσετε 2 κουμπιά για να κάνετε τις δύο plus ultra ειδικές κινήσεις και 3 για την ex plus ultra αν και εφόσον έχετε μια, δύο και τρεις μπάρες αντίστοιχα. Το να πατάτε δύο ή τρία κουμπιά μαζί εκ των οποίων το ένα είναι shoulder και τα άλλα μπροστινά, δεν έρχεται φυσικά και κατά κάποιον τρόπο διακόπτει τη δράση, ώστε να μπορέσετε να εκτελέσετε αυτές τις κινήσεις.

Αν τα κουμπιά σας φαίνονται ιδιαίτερα, η μάχη είναι χειρότερη. Η βαρύτητα φαίνεται να μην είναι ισχυρή και δίνεται η αίσθηση ότι η δράση γίνεται κάτω από το νερό ενώ επιπλέον είμαι αργή. Το recovery από τα χτυπήματα θέλει το χρόνο του και ακόμη και οι εναέριες μάχες (μετά από επίθεση που απογειώνεις στην κυριολεξία τον αντίπαλο) φαίνονται αστείες και χωρίς φυσική. Δεν εντυπωσιάστηκα ούτε από την εκτόξευση του αντιπάλου στον τοίχο και τη συνέχεια της μάχης εκεί (επί του τοίχου!!!) λόγω και της κάμερας που δεν επιτελεί σωστά το ρόλο της και πολλές φορές μπερδεύεται στις λήψεις της ενώ περνάει μέσα από πολύγωνα. Απαράδεκτο.

Το θετικό στοιχείο του ανωτέρω πονήματος στον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι είναι η ευκολία με την οποία κάποιος νέος παίκτης θα πιάσει το χειριστήριο και θα παίξει μιας και θυμίζει περισσότερο action game πάρα fighting. Το εν λόγω θετικό στοιχείο ενισχύεται από το γεγονός ότι ο χρήστης μπορεί να επιλέξει τα combo να γίνονται με normal ή manual τρόπο, με τον πρώτο να αποτελεί τον προεπιλεγμένο και αυτόματο τρόπο όπου πατώντας συνεχώς το ίδιο κουμπί γίνονται όλα, ενώ ο δεύτερος δίνει την ελευθερία να χτίσετε χτύπημα χτύπημα το δικό σας δυσκολότερο και ισχυρότερο combo. Για τους νεοεισερχόμενους παίκτες λοιπόν το normal θα τους βοηθήσει πολύ.

Θα τελειώσω την παρουσίαση με τον τεχνικό τομέα και τον ήχο. Στα του ήχου, δε θα βρείτε καμία μελωδία που θα θυμάστε πριν πέσετε για ύπνο, ενώ το voice acting είναι αυστηρά και μόνο στα ιαπωνικά. Αυτό είναι θετικό γενικά, μιας και η ιαπωνική ηθοποιία είναι η καλύτερη στα anime, αλλά δεδομένου του story που είναι φτιαγμένο από εικόνες, αναγκάζεται ο παίκτης που δεν ξέρει τη γλώσσα να διαβάζει και να διαβάζει κείμενα συνέχεια, ενώ ακούει ιαπωνικά. Μέχρι και σε αυτό το σημείο υπάρχει πρόβλημα. Τα γραφικά επίσης δεν εντυπωσιάζουν. Τρέχει περίπου στα 720p 30fps σε docked και handheld αλλά το framerate δεν είναι σταθερό και υπάρχουν συχνά βυθίσεις. Το antialiazing είναι γενικά άπιαστο όνειρο στο Switch και ενοχλεί και εδώ. Υπάρχουν αντικείμενα του background που εξαφανίζονται και εμφανίζονται συνέχεια και εκνευρίζουν. Οι αρένες έχουν πρόβλημα στη γεωμετρία, είναι μουντές, οι καταστροφές είναι υποτυπώδη πολύγωνα  με απλά textures και όλα αυτά τα προβλήματα η μεθυσμένη κάμερα και το υπερβολικά μεγάλο loading σε όλα τα σημεία, τα κάνει να… διογκώνονται. Εξαίρεση αποτελούν τα γραφικά στους χαρακτήρες, ιδιαίτερα κατά την είσοδό τους στη μάχη. Αλλά… υπάρχει ένα αλλά…