- Η SEGA επιβεβαιώνει ότι ο Sonic είναι άστεγος - 15 Νοεμβρίου 2024
- Το Xbox επιβεβαιώνει ότι εξετάζει μια πιθανή φορητή συσκευή - 15 Νοεμβρίου 2024
- Δείτε τον Ghostface εν δράσει στο Mortal Kombat 1: Khaos Reigns - 15 Νοεμβρίου 2024
Καθώς φτάνουμε στο τέλος αυτής της χρονιάς, μπορούμε να κάνουμε απολογισμό του γεγονότος που μας άφησαν όλες οι gaming πλατφόρμες και σίγουρα οι Switch τίτλοι. Στην περίπτωση της υβριδικής κονσόλας Nintendo, η αλήθεια είναι ότι χάρη στο εντυπωσιακό φινάλε της χρονιάς, το θερμόμετρο ανέβηκε επικίνδυνα, καθώς είδαμε τίτλους όπως το Luigi’s Mansion 3, το Witcher 3: Wild Hunt Complete Edition, και εσχάτως το Pokemon Sword/Shield.Σε αυτόν τον εκτεταμένο κατάλογο μεγάλων τίτλων πρέπει να προσθέσουμε αυτό που θα μας “απασχολήσει”, το Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020, αν και φυσικά η ποιότητα του είναι χαμηλότερη από τους τίτλους που αναφέρθηκαν. Ας τα πάρουμε ωστόσο όλα με τη σειρά.
Το Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 είναι ένα game της σειράς της Sega και της Nintendo , που δε θα κουραστώ ΠΟΤΕ να αναφέρω ως μέχρι “πρόσφατα” αιώνιους εχθρούς. Ο τίτλος μάλιστα ναι μεν συνεχίζει την μακρά πλέον παράδοση της σειράς ενώ είναι εμφανές πως οι προγραμματιστές εργάστηκαν σκληρά για να ενσωματώσουν ορισμένες καινοτομίες στον τίτλο, μερικές από τις οποίες είναι πολύ σημαντικές, ενισχύοντας την ποιότητα του τίτλου, κάνοντάς το το καλύτερο της σειράς κατά την ταπεινή μας άποψη πάντα. Είναι όμως αυτό αρκετό;
Ωστόσο, και όπως είπαμε πριν από λίγο, υπάρχουν “νεοτερισμοί” στον τίτλο, όπως το νέο και εντυπωσιακό story mode. Το σενάριο είναι αρκετά αστείο (αν και δεν είναι κάτι σεναριακού επιπέδου) και μας εξιστορεί τις περιπέτειες του Mario, Sonic, Bowser και τον Eggman κατά τον εορτασμό των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο … του 1964. Οι Bowser και Eggman προσπαθούν να παγιδεύσουν Sonic και Mario αντίστοιχα μέσα σε μια μηχανή που μοιάζει με GameBoy που παίζει ένα 2D Olympics game. Ωστόσο και οι τέσσερις τους κατά λάθος καταλήγουν να παγιδευτούν εκεί και -μαντέψτε- ο μόνος τρόπος να βγούμε είναι να κερδίσουμε χρυσά μετάλλια. Ποιος θα μπορούσε να το μαντέψει; Βρε τους σατανάδες 😉. Παράλληλα στον “τρέχοντα” κόσμο οι Luigi, Tails, και λοιποί χαρακτήρες προσπαθούν να φέρουν τους αντίστοιχους ήρωές μας πίσω.
Σαν κλασσικός platform τίτλος, θα πρέπει να καθοδηγήσουμε τους ήρωές μας σε πίστες-αθλήματα σε ένα minimap . Και όπως μπορείτε να φανταστείτε, αντί να είστε σε ένα φανταστικό περιβάλλον, στην περίπτωση αυτή βρίσκεστε που αλλού από το Τόκυο! Σε κάθε μία από αυτές τις πίστες είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν διάφορες προκλήσεις και δοκιμασίες, μερικές πολύ εντυπωσιακές, ειδικά εκείνες που λαμβάνουν χώρα στην ρετρό εκδοχή είναι η αλήθεια. Και πάλι όμως μέσα σε τέσσερις με πέντε ώρες το πολύ το story mode αποτελεί ένα ευχάριστο αλλά σύντομο παρελθόν. Και αυτό μάλιστα με μπόλικο και περιττό μάλιστα μπλα μπλα που ακόμα και μένα, με κούρασε.
Συνολικά, το παιχνίδι περιλαμβάνει περισσότερες από 20 3D δοκιμασίες από νέα στους Ολυμπιακούς Αγώνες αθλήματα όπως το σερφ, το καράτε, το skateboarding και την αναρρίχηση, στα οποία προστίθενται άλλα 10 ακόμη σε ρετρό στυλ συν μια χούφτα δοκιμασίες “φαντασίας” (Shot, Race και Fantasy Karate) που η αλήθεια είναι μας άρεσαν πολύ. Και όπως θα φαντάζεστε, υπάρχουν δοκιμασίες αστείες, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο. Ωστόσο και όπως πάντα, αυτό εξαρτάται πολύ από τα γούστα όλων μας.
Από την άλλη πλευρά, 20 από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες του σύμπαντος των Mario και Sonic είναι στη διάθεσή μας για τα 3d αθλήματα, χαρακτήρες οι οποίοι χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με τα κύρια χαρακτηριστικά τους, όπως η ταχύτητα, κ.λπ. Για δυσνόητους σε εμένα λόγους, ο αριθμός των διαθέσιμων παιχτών μειώνεται δραστικά αν αποφασίσουμε να παίξουμε τα 10 ρετρό αθλήματα, ένα ελάττωμα που απλά δεν καταλαβαίνουμε: πόσο δύσκολο θα ήταν να δημιουργηθούν 2D sprites με όλους τους χαρακτήρες εν έτει 2020 με τις αντίστοιχες κινήσεις τους;
Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Αν αφήσουμε στην άκρη το story mode, μπορούμε επίσης να παίξουμε σε ένα ζωντανό multiplayer mode την νούμερο ένα επιλογή του τίτλου είτε σε τοπικό δίκτυο, στην ίδια κονσόλα ή ακόμα και σε online σύνδεση σε όλες τις 3D δοκιμές αλλά, ακατανόητα και πάλι γιατί,τα 2D events δεν έχουν online. Σοβαρά. Δεν κάνουμε πλάκα. Δηλαδή, μπορούμε να παίξουμε 2D βόλεϊ σε τοπικό επίπεδο, για παράδειγμα, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε εναντίον χρηστών ανά τον κόσμο. Ένα ελάττωμα που αν και δεν είναι σοβαρό, δεν φαίνεται κατανοητό. Αν βρείτε κάποιο λόγο διαφωτίστε μας παρακαλώ.
Για μερικούς γύρους, το Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 είναι ένα μεγάλο πάρτι. Δεν ξέρω ωστόσο αν καταφέρνει να καλύψει ακόμα και τους πλέον ψαγμένους μικρούς μας φίλους για κάτι παραπάνω. Υπάρχουν τόσοι άλλοι τίτλοι που είναι καλύτεροι σε αυτό, βλέπε Mario Party
Ευτυχώς ο τεχνικός τομέας του τίτλου, τουλάχιστον οπτικά είναι εξαιρετικός. Τα κινούμενα σχέδια των χαρακτήρων φαίνονται άψογα, σε “μοντέρνα” και “ρετρό” αισθητική, και ο τίτλος εμφανίζει εντυπωσιακά πολύ και έντονο χρώμα. Αποτελεί μία φωτεινή οπτική πανδαισία με πολύ κατάλληλες μελωδίες και εύστοχο σχολιασμό.
All in all ο τίτλος μοιάζει σαν μια απλή συλλογή minigames και τίποτε άλλο. Δεν είναι κακό καθώς είναι διασκεδαστικό, απλά μην περιμένετε κάτι άλλο από αυτόν, ενώ ιδιαίτερα αν δεν έχετε παρέα θα βαρεθείτε πολύ πολύ γρήγορα.
Στον τομέα του χειρισμού όλα σχεδόν τα αθλήματα μπορούν να παιχτούν με “απλό” πάτημα πλήκτρων, αλλά τα περισσότερα προσφέρουν τουλάχιστον μία motion control επιλογή με ένα ή δύο χέρια. Τα motion controls λειτουργούν καλύτερα για τα αθλήματα όπου η κίνηση μοιάζει πιο φυσική, όπως η πυγμαχία, η τοξοβολία ή το πινγκ-πονγκ, αλλά μπορεί μερικές φορές να νιώσουμε κάπως άβολα σε σημείο που να μην ανταποκρίνονται σε κάποια events. Ορισμένα από τα πιο περίπλοκα αθλήματα, όπως τα ράγκμπι ή το ποδόσφαιρο, περιορίζονται μόνο στο κλασσικό πάτημα πλήκτρων, όπως και σε όλα τα παιχνίδια του 1964. Τα κουμπιά είναι ο πιο safe τρόπος να παίξετε αν στοχεύετε σε υψηλές βαθμολογίες, αλλά μέρος της διασκέδασης κρύβεται σε αυτήν την επιλογή, ιδιαίτερα ανάμεσα στους μικρούς μας φίλους!
Διασκεδαστικό μεν, συλλογή minigames δε
Είναι ξεκάθαρο ότι, λόγω των χαρακτηριστικών του και παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνει ένα διασκεδαστικό single player story mode για έναν παίκτη , έχουμε μπροστά μας ένα τίτλο που δίνει το καλύτερο του εαυτό, όταν παίζουμε με πολλούς μικρούς και μεγάλους συμπαίχτες/αντιπάλους είτε σε online σύνδεση είτε σε τοπικό δίκτυο. Ποικιλία αθλημάτων μεγάλη από παιχνίδια ποδοσφαίρου μέχρι και ράγκμπι. Ο τίτλος ωστόσο δίνει την αίσθηση πως είναι μια πλήρης μεν, συλλογή δε mini-παιχνιδιών που θα μπορούσε απλώς να χρησιμεύσει ως μια διέξοδος στα gaming session μας.Επιπροσθέτως αναίτιοι περιορισμοί σε online και στο 2D retro mode μας κάνουν να αναρωτιόμαστε για την κατεύθυνση του τίτλου, που συν τοις άλλοις διαθέτει single player mode ενός απογεύματος.
1 Comment